ΓΙΑΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ

 

Το όραμα του πατέρα, οδηγός για τον γιο. Το όραμα του Χρήστου Λυμπέρη για Πολεμικό Ναυτικό ανοιχτών θαλασσών και ο Παναγιώτης Λυμπέρης, αρχηγός Στόλου σήμερα. Κάθε άλλο παρά εύκολη είναι η διεξαγωγή μιας ναυτικής επιχείρησης σε ανοιχτή θάλασσα όπως αυτή της Ανατολικής Μεσογείου.

Το αποδεικνύουν τα όσα καθημερινά διαδραματίζονται από τις 9 Αυγούστου νοτιως του Καστελλόριζου καθώς έχουν πάρει θέσεις «μάχης» οι Στόλοι της Τουρκίας και της Ελλάδας με αφορμή την προσπάθεια του «Ορούτς Ρέις» θα διεξάγει έρευνες 100 ναυτικά μίλια νοτίως του Καστελλόριζου.

Το περιστατικό με την επακούμβηση και την ζημιά που προκάλεσε η φρεγάτα “ΛΗΜΝΟΣ“ στην τουρκική φρεγάτα “KEMAL RAIS“ αποδεικνύει την σοβαρότητα της κατάστασης. Ωστόσο το συγκεκριμένο ναυτικό συμβάν κατέδειξε και την αποφασιστικότητα με την οποία κινείται το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό στην περιοχή.

Φανέρωσε ότι πλέει διαβασμένο και αποφασισμένο σε γνώριμα νερά. Η ανοιχτή θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου όχι μόνο δεν το φοβίζει αλλά αποδεικνύει στην πράξη ότι διαθέτει και τον έλεγχο των κινήσεων. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται από την μια μέρα στην άλλη. 

Είναι αποτέλεσμα γνώσης και πολύχρονης προσπάθειας του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού που την τελευταία τριαντακονταετία σχεδιάζει, μελετάει και εκπαιδεύεται στην συγκεκριμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. 

Ανήμερα της Παναγίας καθώς παρακολουθούσα τον αρχηγό του Στόλου Παναγιώτη Λυμπέρη να ενημερώνει τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Φλώρο για τα δρώμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτομάτως στην μνήμη μου ανασύρθηκε η στιγμή που πριν 32 χρόνια ένας άλλος Στόλαρχος Λυμπέρης.

Ο πατέρας του σημερινού, ο Χρήστος Λυμπέρης παρουσίασε την άποψη του περί ελληνικής αεροναυτικής παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο.Ήταν ένα πρωινό του 1988 όταν ο Χρήστος Λυμπέρης ως αρχηγός Στόλου προσκαλεί τους στρατιωτικούς συντάκτες στη Σαλαμίνα για ενημέρωση.

Ο Στόλαρχος εκφράζει ανοιχτά την άποψη του ότι το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα πρέπει να αποκτήσει μεγάλες μονάδες (φρεγάτες και υποβρύχια) ώστε να μπορεί να επιχειρεί εκτός Αιγαίου στα ανοιχτά νερά της Ανατολικής Μεσογείου. Μια άποψη που προκαλεί αίσθηση και την επομένη γίνεται πρωτοσέλιδο στις περισσότερες εφημερίδες της εποχής...Θυμάμαι τον Λουκά Δημάκα να πετάγεται σαν το ελατήριο καθώς ακούει τον ναύαρχο Λυμπέρη να λέει ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για να βγούμε στην Μεσόγειο!

-Στην Μεσόγειο; Αναφωνεί ο Λουκάς, ως να επρόκειτο για κάποια πολύ μακρινή περιοχή, πέραν του Ινδικού Ωκεανού...Ο ναύαρχος Λυμπέρης χαμογελάει πονηρά και εξηγεί: «Η Ανατολική Μεσόγειος και η Ευρώπη συνιστούν στρατηγικό πνεύμονα αναπνοής για την Ελλάδα και τον ελληνισμό.

Η εκεί παρουσία μας αποτελεί εθνική αναγκαιότητα ύψιστης προτεραιότητας. Όμως η παρουσία μας θα πρέπει να μην είναι προϊόν αυτοσχεδιασμού και περιπτωσιακής παρορμητικότητας, αλλά απόρροια επεξεργασμένης εθνικής στρατηγικής για να έχει βάθος και διάρκεια»...Ο Στόλαρχος δείχνει να έχει μια εμμονή με την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τούτο διότι όπως εξηγεί:

Οι εντάσεις στις σχέσεις Ελλάδας/Τουρκίας 1974, 1987 ( και αργότερα 1994, 1996 ) είχαν ως διαφιλονικούμενο αγαθό τα όρια θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο με βάση το Δίκαιο της Θαλάσσης το 1982.Η Τουρκία αρνείται να σεβαστεί το Δίκαιο Θαλάσσης και δίνει δικές της ερμηνείες. Αρνητικό για τα ελληνικά συμφέροντα - σύμφωνα με τον Χρήστο Λυμπέρη- είναι και η στάση των ΗΠΑ.

Αρνούνται εθνικό εναέριο χώρο 10 ν.μ., θέλουν ελεύθερη διέλευση υποβρυχίων από όλα τα στενά εντός του Αιγαίου και επιμένουν σε πολιτικό ελληνοτουρκικό διάλογο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών χωρίς αναφορά στο Δίκαιο θαλάσσης και την ευρωπαϊκή πρακτική στην επίλυση της διαφοράς.

Η Άγκυρα με την υποστήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ - υπογραμμίζει ο ναύαρχος Λυμπέρης- διεκδικεί νέο σημείο ισορροπίας στο Αιγαίο σε βάρος της Ελλάδας. Υπολογίζει στη στρατιωτική της ισχύ γι’ αυτό και επιβάλλεται η ύπαρξη ισχυρών ελληνικών ΕΔ και ισχυρού αποτρεπτικού δόγματος.Σύμφωνα με τον ναύαρχο Χρήστο Λυμπέρη: «Δεν πρέπει να αναλωθεί το στρατηγικό μας κεφάλαιο του Διεθνούς Δικαίου υπό την απειλή της Τουρκίας και τις πιέσεις τρίτων.

Να συνεχισθούν οι προσπάθειες οριοθέτησης της ΑΟΖ με Αίγυπτο, Κύπρο, Λιβύη .Να προσδιοριστούν ευθείες γραμμές βάσεων και η γραμμή εσωτερικών υδάτων. Να διακηρυχθεί το εύρος της συνορεύουσας ζώνης, της αλιευτικής και της ΑΟΖ. 

Να μεθοδευτεί η επέκταση των χωρικών υδάτων με πλήρη επέκταση σε όλες τις ακτές μας, ενώ παράλληλα να δείξουμε πρόθεση διευκολύνσεων προς την Τουρκία και τρίτες χώρες που θα μας το ζητήσουν κατά τη διέλευση από τα χωρικά μας ύδατα στο Α. Αιγαίο. Αυτό θα αφορά τα παράκτια ύδατα των νησιών που βρίσκονται κατευθείαν απέναντι από τις τουρκικές ακτές».

Καθώς ο ναύαρχος Λυμπέρης μας αναλύει το όραμα του για τις αεροναυτικές επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, εμείς οι δημοσιογράφοι επιμένουμε να επικεντρώνουμε την συζήτηση στα νέα όπλα , τις νέες αγορές που έρχονται...Ο Τόλης ο Γλύστρας από την «ΠΡΩΤΗ», τον τσιγκλάει. «Ναύαρχε νέα αγορά του Αιώνα μου μυρίζει η κουβέντα»...

Ο Στόλαρχος νευριάζει, αλλά κάθεται και εξηγεί:« Όσο η Τουρκία θα εμμένει στον μη σεβασμό του Δικαίου θαλάσσης και την πρακτική ευρωπαϊκών χωρών στον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών, όπως η ΑΟΖ, τόσο και θα συντηρείται κλίμα έντασης και ασταθούς ειρήνης. Ναι χρειαζόμαστε σύγχρονα , γερά και αξιόπιστα συστήματα αλλά να ξέρετε τούτο:

Τα μέσα από μόνα τους δεν φέρνουν τη νίκη, αλλά οι καβαλάρηδες, η ψυχή τους, η πίστη στο δίκαιο του αγωνίζεσθε. Επενδύουμε στη γνώση, την εξάσκηση και το ηθικό του προσωπικού. Μεταξύ των προϋποθέσεων αποτελεσματικής διαχείρισης μιας κρίσης είναι η γνώση του συστήματος χειρισμού κρίσεων από τους διευθυντές, η γνώση των δυνατοτήτων/αδυναμιών τόσο των δικών μας όσο και του αντιπάλου, ο καλός συντονισμός και η ενότητα μέσα στην ομάδα χειρισμού της κρίσης».

Τελικώς η άποψη και το όραμα πριν 32 χρόνια του Χρήστου Λυμπέρη να βγει το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό εκτός Αιγαίου έγινε πραγματικότητα.Και μεγαλύτερα πλοία επιφανείας - υποβρύχια προμηθεύτηκε το Πολεμικό Ναυτικό.

Και πολλαπλά επιχειρησιακά σχέδια εκπονήθηκαν ώστε σήμερα το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό είναι πιο έτοιμο από ποτέ για να δώσει νικηφόρα την Μάχη στην Ανατολική Μεσόγειο για την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μια μάχη στην οποία σήμερα ηγείται ο γιος του αρχιτέκτονα του Δόγματος των «ανοιχτών θαλασσών» ο Στόλαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης.