ΤΟ ΡΕΤΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο «ΠΟΛΕΜΟΣ» ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Από το χάλκινο άγαλμα του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας που έγινε στόχος του οργισμένου πλήθους της Γαλλικής Επανάστασης, μέχρι την αποκαθήλωση του Εντουαρντ Κόλστον που κατέληξε πριν από λίγες μέρες στο λιμάνι του Μπρίστολ, τα αγάλματα γίνονταν ανέκαθεν στόχοι της λαϊκής οργής.Η πρόσφατη δολοφονία του Αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη των ΗΠΑ πυροδότησε τη μανιώδη προσπάθεια καταστροφής συμβόλων της δουλείας.

Αντίστοιχες καταστροφές όμως έγιναν και σε πολλές άλλες πόλεις από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Παρίσι. Στο ίδιο «κάδρο» τοποθετήθηκαν ο εξερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος, ο Σέσιλ Ρόουντς, Βρετανός πολιτικός, επιχειρηματίας και ηγετική μορφή της βρετανικής αποικιοκρατίας, ο βασιλιάς του Βελγίου Λεοπόλδος Β΄.

Γνωστός ως ο «σφαγέας του Κονγκό», ο έμπορος σκλάβων Εντουαρντ Κόλστον μέχρι και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ που μέσα στη γενικότερη αναμπουμπούλα κατηγορήθηκε για ρατσισμό και γι’ αυτό οι βρετανικές αρχές τον έκλεισαν για προστασία σε... μεταλλικό κουτί.

Αν τα αγάλματα και τα μνημεία στέκονται στον δημόσιο χώρο ως σύμβολα του παρελθόντος με όλες τις διαβαθμίσεις και αντιφάσεις του, τις αδικίες, την οδύνη, την πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση, τότε η καταστροφή τους είναι προσπάθεια, με όρους όμως που επιβάλλει το παρόν, να αλλάξει η ιεράρχηση της Ιστορίας· μια απόπειρα να αφαιρεθούν κάποια ή να ξαναγραφτούν αλλιώς τα ήδη γνωστά.

Ο προβληματισμός όμως παραμένει: Εσβησε το σοβιετικό παρελθόν της Ουγγαρίας όταν οι διαδηλωτές αποκαθήλωσαν το άγαλμα του Ιωσήφ Στάλιν στην Επανάσταση του 1956; Σε αυτόν τον «πόλεμο» με το παρελθόν τα αγάλματα είναι τα εύκολα θύματα.