ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Η Ορθόδοξη Εκκλησία γνωρίζει τον τρόπο να διαχειρίζεται τους ποικίλους πειρασμούς, καλώντας τους πιστούς, με θυσιαστική πραγματικά στάση, να προσεύχονται από τα βάθη της ψυχής τους για τη λύτρωση του κόσμου. Η Εκκλησία και η πολιτεία με τις αποφάσεις τους συγκλίνουν σε ένα κομβικό σημείο:

Τη δυνατότητα της κατ’ ιδίαν προσευχής εντός των ναών.Η Εκκλησία, βεβαίως, ήθελε να τελείται και η δημόσια λατρεία με τη μορφή της θείας λειτουργίας μόνο την Κυριακή, με τρόπο «λιτό», υπονοώντας την παρουσία μόνο ενός κληρικού κι ενός ιεροψάλτη, με την αποτροπή των πιστών να προσέλθουν στην Εκκλησία.

Τι σημαίνει όμως ατομική λατρεία στα σπίτια;

Η λειτουργική παράδοση της εκκλησίας μας δίνει ένα πλήθος πληροφοριών. Πρώτα πρώτα στον μοναχισμό έχουμε έντονη τη λειτουργική πρακτική οι μοναχοί να τελούν πολλές ακολουθίες είτε στα κελιά τους είτε στους έρημους τόπους της ασκήσεως τους.

Οι ερημίτες και οι άλλοι ασκητές προσεύχονταν συνήθως απαγγέλλοντας τους ψαλμούς του Δαυίδ, τους οποίους γνώριζαν από στήθους είτε έλεγαν τη μονολόγιστη ευχή (“Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”). Αυτή είναι η αδιάλειπτη προσευχή την οποία προέβαλαν οι ησυχαστές, κατεξοχήν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, τη μνήμη του οποίου γιόρτασε η εκκλησία την προηγούμενη Κυριακή. 

Η ατομική προσευχή για τους μοναχούς, τις περισσότερες φορές, ξεπερνάει σε διάρκεια την προσευχή εντός του ναού. Με βάση το πρότυπο των μοναχών οι πιστοί στις ενορίες προσπαθούσαν να καλύψουν τον χρόνο της ημέρας με διάφορες ατομικές προσευχές, κάνοντας χρήση των λειτουργικών βιβλίων.

Έτσι πολλοί ξεκινούν την ημέρα τους διαβάζοντας την ακολουθία του Όρθρου και ολοκληρώνουν την ημέρα με την ακολουθία του Αποδείπνου. Παράλληλα, στη διάρκεια της ημέρας πολλοί ευλαβείς διαβάζουν τους Παρακλητικούς Κανόνες στην Παναγία και αναπέμπουν κι άλλες ευχές.

Τώρα που είναι περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μπορούν να τελούν το Μεγάλο Απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Αυτές είναι πράξεις που μαρτυρούνται διαχρονικά στη βιοτή των χριστιανών, ενώ ταυτόχρονα συνδυάζεται η προσευχή με νηστεία και με πράξεις φιλανθρωπίας. 

Είναι γεγονός ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία η προσευχή έχει διευρυμένη έννοια. Προσευχή μπορεί να είναι η συμπαράσταση σε έναν άρρωστο, σε έναν που πάσχει με οποιοδήποτε τρόπο. Προσευχή όμως μπορεί να είναι και η προστασία του εαυτού μας και του διπλανού μας από μία πανδημία. 

Πάνω απ’ όλα προσευχή είναι η αισιοδοξία και η εναπόθεση του «είναι» μας στο έλεος του Θεού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γνωρίζει τον τρόπο να διαχειρίζεται τους ποικίλους πειρασμούς, καλώντας τους πιστούς, με θυσιαστική πραγματικά στάση, να προσεύχονται από τα βάθη της ψυχής τους για τη λύτρωση του κόσμου. 

Γνωρίζουμε ότι από τους βίους των Αγίων ότι οι ατομικές προσευχές των δικαίων κατεβάζουν τον Θεό στη γη. Έτσι θα πρέπει να συμπεριφερθούμε  οι ορθόδοξοι χριστιανοί, όχι μόνο για τη χώρα μας, αλλά για όλο τον κόσμο.

Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr