ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ κ.κ. ΑΛΕΞΙΟΝ ΤΣΙΠΡΑΝ

 

Προς

Τον Εξοχώτατον κ.κ. Αλέξιον Τσίπραν

Πρωθυπουργόν της Ελλάδος

 primeminister@primeminister.gr

 Εν Αθήναις τη 26η Αυγούστου 2018

Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ

Με αφορμή την σύσταση Επιτροπής για την Αναθεώρηση του Συντάγματος από Υμάς θα ήθελα να σας καταστήσω κοινωνό για ένα λίαν αλλά και σοβαρά επικίνδυνο θέμα το οποίο ταλανίζει επί πολλά έτη την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Κύριε Πρωθυπουργέ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τορπιλίζει απίστευτα με την ματαιόδοξη απαίτησή του κάθε λίγο και λιγάκι την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος υπό την απειλή της αποκοπής των 36 Ιερών Μητροπόλεων των λεγομένων «Νέων Χωρών» από την Εκκλησία της Ελλάδος προς την δικήν του δικαιοδοσίαν.

Κύριε Πρωθυπουργέ 

Μιά Αυτοκέφαλη Εκκλησία, που το Αυτοκέφαλόν της αυτό, της δίνει το δικαίωμα, να επεκτείνει τα διοικητικά της σε όλο το μήκος και το πλάτος των ορίων ενός Κράτους χωρίς να επεμβαίνει στα εσωτερικά της οποιαδήποτε άλλη Εκκλησία.

Το Αυτοκέφαλον λοιπόν  μιάς  Εκκλησίας, υπό την προστασία των Οικουμενικών Θείων και Ιερών Κανόνων και των  νόμων του Κράτους, «κέκτειται Εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν, και ασκεί  ολοκληρωτικήν   διοίκησιν εντός των Κρατικών γεωγραφικών αυτού  ορίων, και ουδεμία άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία δύναται να επεμβαίνει εις τα εσωτερικά ζητήματα  μιας άλλης  Αδελφής Εκκλησίας», (ΘΗΕ. τόμ. 9ο -, σελ. 951).

Υπό το βάρος λοιπόν αυτό, των Κανονικών και Εθνικών δικαίων, «Tοις πολιτικοίς και δημοσίοις τύποις, και των Εκκλησιαστικών πραγμάτων η τάξις ακολουθείτο)», (Καν. 17ος Δ' Οικ. Συν. πρβλ. και Καν. 38ο ΣΤ’ Οικ. Συν.).

Μετά από αυτές, τις Κανονικές και Εθνικές προϋποθέσεις ο Οικουμενικός Θρόνος ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ, να παραχωρήσει τελικά το ΑΥΤΟΚΕ­ΦΑΛΟΝ στην Εκκλησία του Βασιλείου της Ελλάδος, όταν τούτο περιχαρακώθηκε, με Διεθνώς ανεγνωρισμένα Σύνορα, μετά την παλιγγενεσία του 1821, με το Κανονικό και Εθνικό δικαίωμα αυτού, να επεκτείνει την πνευματική και διοικητική εξουσία της Εκκλησίας του, σε όλο το γεωγραφικό ΕΥΡΟΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΟΣ του Ελληνικού Κράτους, όπερ και με βάση τον Συνο­δικό Πατριαρχικό Τόμο του 1850.

«...Επί ταύτη τη βάσει ανέκαθεν η του Χριστού Εκκλησία, ήτοι αι σεπταί Οικουμενικαί Σύνοδοι... ωρίσαμεν τη δυνάμει του Παναγίου και Τελεταρχικού  Πνεύματος, όπως η τε αγία ημών Πίστις  διατηρηθεί  εσαεί  αλώβητος, και οι Κανόνες των Θείων Πα­τέρων απαραβίαστοι και απαρασάλευτοι...

Διά του παρόντος Συνοδικού Τόμου... η εν τω Βασιλείω της Ελλάδος Ορθόδοξος Εκκλησία... υπάρχει του λοιπού Κανονικώς  Αυτοκέφαλος... διοικούσα τα της Εκκλησίας, κατά τους Θείους και Ιερούς Kaνόνας...». (Πατρ/χικός Συν/κός Τόμος 1850).

Στην  ίδια ακριβώς κανονική και εθνική αυτή γραμμή, του ως άνω Πατριαρχικού Συνοδικού Τόμου, κινήθηκαν και οι μετέπειτα Πατριαρχι­κές Συνοδικές Πράξεις του 1866 και  1882, με τις παραχωρήσεις των Ιωνίων Νήσων και τις περιοχές Θεσσαλίας - Ηπείρου.

Μάλιστα δε, επειδή στην περι­φέρεια Θεσσαλίας και Ηπείρου, όπου υπήρχαν Πατριαρχικές και Σταυροπη­γιακές ιερές Μονές, η Πατριαρχική Συνοδική Πράξη του 1882 κάνει ειδική μνεία σε αυτές, και αποφαίνεται με κατηγορηματικότητα, «...νεύσει κρείτονι προσηρτήθησαν έναγχος  και ηνώθησαν πολιτικώς τω θεοσώστω Βασιλείω της Ελλάδος. ανηνέχθησαν δε τη καθ’ ημάς αγία του Χριστού  Μεγάλη Εκκλησία...... αι ειρημέναι παροικίαι απολυθώσι και εκκλησιαστικώς από του καθ’ ημάς αγιωτάτου Οικουμενικού Πατριαρχικού Θρόνου, και προσαρτηθώσι τη αγιωτάτη Εκκλησία της Ελλάδος....

Και δη  γράφοντες  αποφαινόμεθα, αγίω Πνεύιιατι - ως και τας εν αυταίς υπαρχούσας ιεράς Πατριαρχικάς και Σταυροπηγιακάς Μονάς είναι διά πaντός του λοιπού και λέγεσθαι, και παρά πάντων γιγνώσκεσθαι. και εκκλησιαστικώς ηνωμένας, και συνημμένας αναποσπάστως. τη Αγιωτάτη Αυτοκεφάλω Εκκλησία της Ελλάδος, και υπό της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας ταύτης διακυβερνάσθαι προς αυτήν τε έχειν την Κανονικήν και άμεσον υποταγήν και αναφοράν, και του ονόματος αυτής μνημονεύειν...», (Πατρ/κή Συν/κή Πράξις 1882).

Αυτά μέχρι το 1928, είναι σύμφωνα με τους Θείους και Ιερούς Κανόνες, τα δικαιώματα του εκκλησιαστικού Αυτοκεφάλου, και των Εθνικών Δικαίων του Ελληνικού Κράτους.

Και λέγω, μέχρι τότε, 1928, γιατί στην Πατριαρχική Συνοδική Πράξη της, 4ης Σεπτεμβρίου 1928, βασιλεύει η Κανονική, Εθνική, και Διοικητική φρίκη, σε βάρος της Ελλαδικής Εκκλησίας και του Ελληνικού Κράτους.

Παρότι δηλώνει κατηγορηματικά, η εν λόγω Πατριαρχική Πράξη, ότι εφαρμόζει  την Κανονική τάξη: «Ακλόνητον την βάσιν της Κανονικής τάξεως άγουσα και  διαφυλάττουσα η Αγία του Χριστού Εκκλησία εν τη  της  εκκλησιαστικής διοικήσεως οικονομία...».

Εν τούτοις έχει καταπατήσει, ενσυνείδητα και όλως βάναυσα, την Κανονική και Εθνική Εκκλησιαστική ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ, επαναστατικώ δικαίω, του «αποφασίζωμεν και  διατάσσωμεν», συντάσσει αυτό το κατασκεύασμα της 4ης Σεπτεμβρίου 1928. 

Όπου αγνοεί, ενσυνείδητα τις προηγούμενες Κανονικές Πατριαρχικές Συνοδικές Πράξεις, και παραχωρεί μεν, «ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ» τις περιοχές Μακεδονίας-Θράκης αλλά απαιτεί την συνδιοίκηση τούτων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ψευδόμενο  ότι  συναινούν προς τούτο η Ελληνική Πολιτεία και η Εκκλησία της Ελλάδος με τους Όρους που εν αγνοία τους συνέταξε, δύο περίπου μήνες μετά την υποβολή του αιτήματος τους, και ότι στις περιοχές αυτές, και στις Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Ιερές Μονές, να μνημονεύεται το όνομα του Πατριάρχου!!

«...Η διοίκησις  εν τοις επιμέρους των επαρχιών τούτων διεξάγηται εφεξής  επιτροπικός υπό της πεφιλημένης αγιωτάτης  αδελφής  Εκκλησίας της  Ελλάδος λες και εδώ στη Χώρα μας  κατοικούν  βάρβαροι, που δεν υπάρχουν ούτε νόμοι, ούτε Δικαιοσύνη, και μας επιβάλλει των δι επιτροπείας Διοίκησιν, (Πλάτων Νομικά).

Ωσαύτως, οι εν Ελλάδι  Μητροπολίται του Οικουμενικού Θρόνου μνημονεύουσι του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου... Διατηρούνται δε απαραμοίωτα τα κανονικά δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριάρχου επί των εν Ελλάδι Ιερών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών, μνημονευομένου εν αυταίς του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχου...», (Όροι 9 και 10 της ως άνω Πατριαρχικής Πράξεως).

Με αποτέλεσμα να γίνεται, εκάστοτε, η  ΧΑΒΡΑ των Ιουδαίων, κατά την τέλεση του Μυστη­ρίου της Θείας Ευχαριστίας, όταν ο καθένας από τους Επισκόπους αυτούς, της Παλαιάς και Νέας Ελλάδος  αντικανονικά μνημονεύουν τα δικά τους κατά την Θεία Λειτουργία.

Και θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς, ότι, Ναι, οι τότε επίσκοποι που ήσαν εκλεγμένοι και χειροτονημένοι από τον Πατριάρχη, πριν ενσωματωθούν οι περιοχές αυτές στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ελλάδος, έπρεπε, εντός της περιοχής τους μόνον, να μνημονεύουν τον Πατριάρχη, αλλά αυτοί που χειροτονήθηκαν από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, γιατί να μνημονεύουν το όνομα του Πατριάρχη;  

Το όνομα του Πατριάρχη, με τους άλλους Πατριάρχες και Αρχιεπισκόπους της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  μνημονεύονται, εκάστοτε, από τον ΠΡΩΤΟ της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εφόσον κανονικά οι Ιερές Μονές ανήκουν πλέον εξ΄ ολοκλήρου στην Εκκλησία της Ελλάδος, και μάλιστα με Πατριαρχική Συνοδική Πράξη (1882), τότε με ποιο Κανονικό  δικαίωμα σήμερα, το Φανάρι, απαιτεί την κυριαρχία του επί των εν Ελλάδι Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών, τότε, Ιερών Μονών, και όχι σήμερα;

Γίνεται λοιπόν λόγος εν προκειμένω, για δύο αιτήματα Δαιμονικής επινοήσεως, που μόνον κεφάλες εντελώς άμοιρες του Κανονικού δίκαιου και της ΤΑΞΕΩΣ και ΠΡΑΞΕΩΣ της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας θα μπορούσαν να απαιτήσουν την εφαρμογή τους.

Συνεπώς πρόκειται για εντελώς αντικανονικά και παράλογα αιτήματα του απρόσεκτου και ύπουλα καραδοκούντος Φαναρίου, σχετικά με την Μνημόνευση του Πατριάρχου, στις αντικανονικά λεγόμενες «Νέες Χώρες» και στις Πατριαρχικές και Σταυροπηγιακές Ιερές Μονές, διό και οι απαιτούντες την εφαρμογή τους, «Ηγούνται του πα­ραλόγου».

Κύριε Πρωθυπουργέ

Μετά απο αυτά, τα ατράνταχτα και αναντίρρητα Κανονικά, Εθνικά και Εκκλησιαστικά Ορθόδοξα δεδομένα, πρέπει να αγνοηθούν τα δύο αυτά απαράδεκτα αιτήματα, της εντελώς ανυπόληπτης Πατριαρχικής Συνοδικής Πράξεως της 4-9-1928.

Της μνημόνευσης δηλαδή του ονόματος του Πατριάρχου, σήμερα, στις Ελληνικές Επαρχίες Μακεδονίας - Θράκης και των εν εκεί Ιερών Μονών, διότι οι Όροι αυτοί, πέραν του ότι είναι εντελώς έξω, από Εθνικής και Κανονικής Τάξεως, και διότι ετέθησαν εν αγνοία του Ελληνικού Κράτους και της Εκκλησίας του, και μάλιστα δύο μήνες περίπου, μετά του αιτήματος του Ελληνικού Κράτους και της Αυτοκεφάλου Εκκλη­σίας, μετο 3615/ Ιούλιος 1928.

Δια τούτο κ. Πρωθυπουργέ ταπεινά φρονούμε πως με την Αναθεώρηση του Συντάγματος θα πρέπει να απαλειφθεί από το Άρθρο 3 παράγραφος 1 του Συντάγματος η μνημόνευση της ανυπόστατης Εκκλησιαστικής Πράξεως του Φαναρίου της 4ης Σεπτεμβρίου του 1928 που αναφέρεται «Περί των Νέων Χωρών», διότι όλα τα έχει θεσπίσει κανονικά και με κάθε ακρίβεια ο Πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος του 1850.

Έτσι λοιπόν η Πολιτεία σε συνεργασία με την Αυτοκέφαλη  Εκκλησία της Ελλάδος,  θα πρέπει  να αγνοήσει εντελώς την εν λόγω ανυπόληπτη Εθνικοκανονικά Πατριαρχική Συνοδική Πράξη της 4-9-1928, και να αποφασίσουν Εθνικοκανονικώ δικαιώματι την επέκταση των Κανονικοεθνικών δικαίων τους, σε όλη την έκταση του Ελληνικού Κράτους με μιά μόνον απλή, προς τούτο, ενημέρωση προς το Φανάρι, ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

Κύριε Πρωθυπουργέ

Αυτό που προσπαθεί και τώρα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος περί των λεγομένων «Νέων Χωρών» το είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς βέβαια επί  των Μακαριστών Αρχιεπισκόπων Σεραφείμ και Χριστοδούλου με πιέσεις και εκβιασμούς.

Μπορεί κατά το παρελθόν κάποιος Εκκλησιαστικός άνδρας  να είχε πει πως: «Όταν μιλά ο Πατριάρχης εμείς σιωπούμε» σωστά, θα πρέπει όμως και ο Πατριάρχης να σέβεται τη δικαιοδοσία της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος όπου πρέπει να φτάνει και να ταυτίζεται με τα όρια της Ελληνικής Επικράτειας σύμφωνα και με τον Ιερό Φώτιο.

Κύριε Πρωθυπουργέ

Τα γεγονότα όπως βλέπετε μας σημαδεύουν... και οφείλουμε, να περιχα­ρακώσουμε τα Εθνικά μας Σύνορα και τα Εκκλησιαστικά Κανονικά μας δικαιώματα, σε αυτές τις πανταχόθεν κρίσιμες εποχές, και καταστάσεις, και με τους Εθνικούς και Θρησκευτικούς εχθρούς που καραδοκούν γύρω μας, οφείλουμε να είμαστε λίαν προσεκτικοί και πρό πάντων, ΠΡΟΜΗΘΕΙΣ «ότι, αι ημέραι πονηραί εισί» (Εφεσ. 5,16).

Κύριε Πρωθυπουργέ

Ζητώ συγγνώμη δια το χρόνο που δαπανήσατε διαβάζοντας την ως άνω Επιστολή μου αλλά πιστέψτε με ότι και αυτό είναι δίκαιο και πρέπει να γίνει πράξη.

Εν κατακλείδι εύχομαι υγείαν προσωπικήν και οικογενειακήν και καλήν επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.

Με εκτίμηση

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

Voiotosp@gmail.com

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ:

Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών 

και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον 

Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου της Αυτοκεφάλου 

Εκκλησίας της Ελλάδος.

contact@ecclesia.gr

Εξοχώτατον Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας

 κ.κ. Προκόπιον Παυλόπουλον.

ppavlopoulos@prokopispavlopoulos.gr

Εξοχώτατον Υπουργόν Παιδείας Έρευνας 

και Θρησκευμάτων κ.κ. Κωνσταντίνον Γαβρόγλου.

 k.gavroglou@parliament.gr

Εξοχώτατον Υπουργόν Εξωτερικών 

κ.κ. Νικόλαον Κοτζιάν.

 grypex@mfa.gr