ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟ ΙΛΙΝΤΕΝ

 

Είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ο Έλληνας πρωθυπουργός ότι η «Μακεδονία του Ίλιντεν» αποτελεί όραμα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, που ηττήθηκε δις από τα ελληνικά όπλα στους βαλκανικούς και τον εμφύλιο και ως στόχο είχε τη δημιουργία μιας ενιαίας αυτόνομης Μακεδονίας υπό βουλγαρική-σλαυομακεδονική ηγεμονία;

Γίνεται να μην αντιλαμβάνεται ότι στη Σόφια έπαιξε το παιχνίδι του ιστορικού VMRO που πρωταγωνιστεί και σήμερα σε Βουλγαρία και ΠΓΔΜ; Μπορεί να μην έχει πληροφορηθεί ο Τσίπρας, έστω από τον «λόγιο» ΥΠΕΞ του, ότι Ίλιντεν ιστορικά σημαίνει κομμουνιστική, αυτόνομη Μακεδονία και ελληνικές περιοχές υπό κατοχή;

Χειρότερα ακόμα, το Ίλιντεν δεν εκφράζει μόνο έναν ξένο αλυτρωτισμό. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο πρωτοσέλιδο της 2 Αυγούστου 1949 της εφημερίδας της 18ης Ταξιαρχίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας για να αντιληφθεί ότι οι κομμουνιστές μαχητές ενστερνίζονται πλήρως τα προτάγματα της σλαυικής εξέγερσης του Ίλιντεν και την επακόλουθη διακήρυξη της Δημοκρατίας του Κρουσόβου. 

Σε απλά ελληνικά, μάλιστα, διακηρύττουν ρητά με τη σειρά τους ότι στο Γράμμο και το Βίτσι πολεμούν για μιαν ανεξάρτητη Μακεδονία. Δεν είναι δυνατόν ο πρώην κνίτης Τσίπρας να αγνοεί παντελώς αυτές τις ιστορικές αλήθειες.

Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός εσκεμμένα βάζει το όνομα Ίλιντεν στο τραπέζι. Προβάλλοντας ένα όνομα που ελάχιστες πιθανότητες έχει να ευδοκιμήσει, πρώτα και κύρια κλείνει το μάτι στους συντρόφους – την ώρα που αλλάζει την ατζέντα της επικαιρότητας. Άλλωστε, η όλη υπόθεση του Μακεδονικού είναι για τον Τσίπρα ένα πολιτικό παίγνιο, μια επιχείρηση προσδιορισμού και κατοχύρωσης πολιτικού χώρου: 

Με το βλέμμα στο μέλλον (και τις ΗΠΑ), πασχίζει, υποτίθεται, για λύση ώστε να προσελκύσει συντρόφους στην «σοσιαλδημοκρατική» του μετάλλαξη και να βρει ιδεολογικές αφορμές για το αμοιβαία επιθυμητό διαζύγιο με τους ΑΝΕΛ.

Τώρα, στο τελευταίο επεισόδιο υπό τον τίτλο «Ίλιντεν», ο Τσίπρας απευθύνεται επίσης στο εσωκομματικό του ακροατήριο ανακινώντας κομμουνιστικές καταβολές. Επειδή έχει καταλήξει αντιλαϊκό ανδρείκελο φορά τα αντάρτικα φυσεκλίκια σαν άλλος Καμμένος. 

Καταλήγει έτσι να ανασταίνει με καμάρι έναν επικίνδυνο γεωπολιτικό όρο και να δίνει νέο, βουλγαρικό παρονομαστή στον αλυτρωτισμό της ΠΓΔΜ. Αυτό δεν το ενδιαφέρει – κνίτης γαρ. 

Συγχρόνως, όμως, υπενθυμίζει τί υπερασπίστηκε η Δεξιά και πώς οι εθνικόφρονες έσωσαν τη χώρα από την κομμουνιστική προδοσία. Καταργεί έτσι δεκαετίες ξεπλύματος και αυτό εν καιρώ θα το βρει μπροστά του.