ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

 

Είναι σημαντικό ότι ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας βγήκε επιτέλους δημόσια και καταδίκασε τα φαινόμενα βίας. Προειδοποίησε ότι η βάρβαρη επίθεση κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη από ακροδεξιούς τραμπούκους θα αντιμετωπιστεί με μεγάλη αυστηρότητα από τους μηχανισμούς της Δημοκρατίας. 

Είναι λυπηρό, όμως, που ο κ. Τσίπρας επιχείρησε –για μικροκομματικά οφέλη– να συνδέσει τη βία στην πολιτική ζωή με τη Ν.Δ. «Πρόκειται για ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με έκφραση στα κορυφαία όργανά της», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, εκτοξεύοντας την πιασάρικη αριστερή κορώνα ότι «η εποχή των Γκοτζαμάνηδων έχει παρέλθει οριστικά».

Αυτό που δεν θέλησε να πει ο πρωθυπουργός είναι ότι η βία δεν έχει χρώμα. Μπορεί να είναι και δεξιά και αριστερή, όπως πολύ καλά ξέρουμε σε αυτόν τον τόπο. Εξάλλου, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εξέθρεψαν την αριστερή πολιτική βία – πόνταραν στους τραμπουκισμούς των «Αγανακτισμένων» στα χρόνια των πρώτων μνημονίων για να κερδίσουν την εξουσία.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν αυτά που δικαιολογούσαν τις βιαιοπραγίες κατά των υπουργών του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για ιερή οργή κατά της τρομοκρατίας των μνημονίων. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν αυτά που υιοθέτησαν μια πρωτοφανή ρητορική μίσους για όσους υπέγραψαν μνημόνια, μιλώντας για γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένους και Μερκελιστές.

Παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι Ρουβίκωνες, που τα κάνουν γυαλιά-καρφιά για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους, αλλά και οι μπαχαλάκηδες, που κρατούν όμηρο μια ολόκληρη συνοικία της Αθήνας καταστρέφοντας ανενόχλητοι ιδιωτική και δημόσια περιουσία.

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε φτάσει να χαρακτηρίσει τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο «πρωθυπουργεύοντα επίτροπο» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και επέλεξε να μην τον επισκεφθεί στον Ευαγγελισμό, όπου νοσηλευόταν μετά την επίθεση με βόμβα εναντίον του από τους «Πυρήνες της Φωτιάς».

Οσοι όμως εκτρέφουν τον κοινωνικό διχασμό και τον τυφλό πολιτικό φανατισμό προσβλέποντας σε πρόσκαιρα οφέλη δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στη Δημοκρατία. Αντιθέτως, δυναμώνουν το τέρας του φασισμού και βοηθούν στον ακρωτηριασμό του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Είναι καιρός τα κόμματα εξουσίας να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Και να συμφωνήσουν σε δραστικά μέτρα, για να δαμάσουν το τέρας και να χαλιναγωγήσουν τα φαινόμενα βίας, που εξαπλώνονται συνεχώς και κινδυνεύουν να γίνουν ανεξέλεγκτα.