Ο ΖΑΕΦ ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΟΣΧΑΣ

 

Παραμονές της επίσκεψης του Νίκου Κοτζιά στα Σκόπια, εκδηλώθηκε ρωσική παρέμβαση στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση και βέβαια όχι υπέρ της εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης.

Η Μόσχα, ουδέποτε είδε με καλό μάτι την προσπάθεια Αθήνας και Σκοπίων να διευθετήσουν τη μεταξύ τους εκκρεμότητα που θα ανοίξει για την ΠΓΔΜ τον δρόμο για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. και θα αφαιρέσει έναν «εθνικό πονοκέφαλο» από την Ελλάδα.

Υπονόμευε, με κάθε τρόπο και ευκαιρία, την καλλιέργεια ευνοϊκού κλίματος, με αποκορύφωμα τις τελευταίες εκλογές όπου τάχθηκε στο πλευρό του εθνικιστή Γκρούεφσκι. 

Σύμφωνα, δε, με τα ΜΜΕ στα Σκόπια, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες δεν έπαψαν να υποσκάπτουν ποικιλοτρόπως τον φιλοευρωπαίο Ζόραν Ζάεφ και το κόμμα του στη διαδρομή προς την ανάληψη της εξουσίας.

Είναι η πρώτη, όμως, φορά που διαμηνύουν ανοιχτά στη νέα κυβέρνηση των Σκοπίων να μην επιχειρήσει να θέσει υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ τη χώρα, καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τα όσα δήλωσε ο βοηθός υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο στον πρέσβη της ΠΓΔΜ στη Μόσχα, Γκότσε Καραγιάνοφ.

«Μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην περιφερειακή ασφάλεια και στις διμερείς σχέσεις». Το ποιες θα είναι αυτές οι επιπτώσεις δεν το διευκρίνισε ο Ρώσος αξιωματούχος.

Σίγουρα όμως με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, οι ελπίδες της Μόσχας να θέσει το στρατηγικής σημασίας για τις βαλκανικές ισορροπίες κράτος υπό την επιρροή της θα περιοριστούν, αν όχι εξανεμιστούν.

Αλλά η ρωσική πλευρά γνωρίζει πως ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ θα επιτευχθεί μόνον εφόσον η διαπραγμάτευση με την Αθήνα έχει ευτυχή κατάληξη.

Και έτσι, λίγες ώρες προτού ο Ελληνας ΥΠΕΞ μεταβεί στα Σκόπια με προοπτική να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές σ’ έναν συμβιβασμό, με πρώτο βήμα το όνομα, το Κρεμλίνο «τρίζει» τα δόντια στον Ζάεφ.

Ο οποίος έσπευσε να καθησυχάσει τη Ρωσία βάζοντας στο παιχνίδι ακόμα και τον Πατριάρχη της Κύριλλο, όπως φάνηκε με την πρόσφατη επίσκεψή του και τις δηλώσεις που έκανε, στη Σόφια, για τους στόχους της κυβέρνησής του.

Τα «γρυλίσματα» της ρωσικής «αρκούδας», ωστόσο, δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης δεν αισθάνεται πλέον την ίδια σιγουριά. 

Στην προώθηση των κορυφαίων στόχων της κυβέρνησής του (ΝΑΤΟ, Ε.Ε.), και σε ό,τι μας αφορά άμεσα, στο ακανθώδες εγχείρημα της επούλωσης της μεταξύ μας πληγής, που κάνει ζημιά και στους δύο.

Ο Ζόραν Ζάεφ με τον οποίο επρόκειτο να συναντηθεί χθες ο Νίκος Κοτζιάς, δεν είναι ο ίδιος με τον οποίο είχε συνομιλήσει στην προηγούμενη, όχι πολύ μακρινή, συνάντησή τους.

Τα ίχνη της πολιτικής φθοράς του νεαρού πρωθυπουργού έχουν αρχίσει να γίνονται εμφανή και δεν είναι βέβαιο ότι αυτό ευνοεί την ελληνική πλευρά στη διαπραγμάτευση.

Στο εσωτερικό μέτωπο, οι εθνικολαϊκιστές του Γκρούεφσκι ανασυντάσσονται και έχουν περάσει στην αντεπίθεση, πετυχαίνοντας προσώρας να μπλοκάρουν την εφαρμογή του νόμου για την καθιέρωση της αλβανικής γλώσσας ως επίσημης στο σύνολο της επικράτειας.

Το μεν Κοινοβούλιο ενέκρινε το νομοσχέδιο, ωστόσο ο προερχόμενος από το κόμμα του Γκρούεφσκι πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιβάνοφ, κρατάει τον νόμο στο συρτάρι αρνούμενος να τον υπογράψει.

Ενώ οι Αλβανοί σύμμαχοι του Ζάεφ στην κυβέρνηση δηλώνουν πως με ή χωρίς υπογραφή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, ο συγκεκριμένος νόμος θα εφαρμοστεί.

Με μια πρώτη ματιά, η θεσμική αυτή κρίση στα Σκόπια, η σύγκρουση, δηλαδή, προέδρου και πρωθυπουργού, μπορεί να δείχνει αδιάφορη για την ελληνική πλευρά, στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν ισχύει.

Οι αντίπαλοι του Ζάεφ συνδέουν τη μεταρρύθμιση για το γλωσσικό με το ενδεχόμενο νόθευσης της συνταγματικής ονομασίας και εκχώρησης της ταυτότητας και της γλώσσας στη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα, για να κατηγορήσουν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του ότι αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του έθνους και του κράτους.

Η κινδυνολογική αυτή ρητορική εκ μέρους της αντιπολίτευσης μπορεί στην αρχή να μην έβρισκε πολλά ευήκοα ώτα, όμως πλέον οι συγκεντρώσεις των πενήντα και εκατό ατόμων εναντίον του «ξεπουλήματος της Μακεδονίας». 

Aρχίζουν να φουσκώνουν ξεπερνώντας, όπως έδειξαν και οι δύο τελευταίες στα Σκόπια, τις τέσσερις και πέντε χιλιάδες, με διαρκή αύξηση αυτών που κατεβαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι.

Ίσως το χειρότερο: Μιμούμενοι κάποιους δικούς μας υψηλών τόνων «πατριώτες» που απειλούν με σφαίρες, δίκες και κρεμάλες υπουργούς και βουλευτές, φανατικοί Σλαβομακεδόνες. 

Oργανώνουν ανά την επικράτεια συγκεντρώσεις μπροστά σε σπίτια βουλευτών και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, απειλώντας τους με φυσική εξόντωση σε περίπτωση που «προδώσουν το έθνος», ενώ κάποιοι εξ αυτών καίνε και αυτοκίνητα (όπως συνέβη στην πόλη Βίντσα).

Ταυτόχρονα, δυσφορία για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό (δικαιοσύνη, οικονομία, κρατικός μηχανισμός, ΜΜΕ) επικρατεί και στους συμμάχους του Ζάεφ διεθνώς (Ευρωπαίους και Αμερικανούς). 

Που θεωρούν ότι αυτές θα έπρεπε να είναι οι προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης και το θέμα με την Ελλάδα θα μπορούσε να περιμένει. 

Επουδενί όμως δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθούν να τον στηρίζουν τόσο στο εσωτερικό όσο και στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στη διένεξη με την Ελλάδα. Πάντως, ένας αποδυναμωμένος Ζάεφ σίγουρα δεν θα είναι ο καλύτερος συνομιλητής μας.