ΒΗΘΛΕΕΜ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥ!

 

Εἶσαι, Βηθλεέμ, ὁ κατάλληλος τόπος, γιά νά προέλθη ὁ Χριστός. Τό ὄνομά σου σημαίνει: Τόπος ἄρτων. Πολλοί οἱ φοῦρνοι, καλό τό ψωμί στή Βηθλεέμ τῆς ἐποχῆς.

Γυναῖκες ζύμωναν καί προσκόμιζαν τό ζύμωμά τους, τυλιγμένο ὄμορφα σέ καθαρό ὕφασμα, σέ κάποιο φοῦρνο τῆς Βηθλεέμ, γιά νά ψηθῆ. Μοσχοβολοῦσε ἡ Βηθλεέμ ἀπό τό ψήσιμο τῶν ἄρτων.

Ἐκείνη τή νύχτα, Βηθλεέμ, ἦρθε παράξενη γυναίκα. Προσκόμιζε τό δικό τῆς ζύμωμα. Εἶναι τυλιγμένο στό θαῦμα, περιτυλιγμένο ἀπό τό πλέον καθαρό ὕφασμα, ἀπό τή δική της παρθενία.

Μέσα στήν παρθένο Μαρία ἑτοιμάζεται ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς. Ἀναδεικνύεται ἡ Παρθένος σέ καθαρώτατο ζυμωτήρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ζυμώνεται τό φύραμα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως μέ τή ζύμη τῆς θείας φύσεως.

Ἐκείνη τή νύχτα, Βηθλεέμ, ἀπό τόν δικό σου τόπο, τόπο Ἄρτων, προῆλθε ὁ γλυκύτατος Ἄρτος, «δι’ οὗ τρέφονταί ψυχαί Θεόν πεινῶσαι».

Μοσχοβολᾶς ἰδιαίτερα. Σάν οὐράνιος φοῦρνος τό σπήλαιό σου δέχεται τό θαῦμα τῆς ἀνέκφραστου μίξεως, τοῦ μυστικοῦ ἐκείνου ζυμώματος.

«Βηθλεέμ, ἑτοιμάζου•

Εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη•

τό σπήλαιον δεχέσθω•

ἡ ἀλήθεια ἦλθεν•

ἡ σκιά παρέδραμε•

καί ὁ Θεός ἀνθρώποις ἐκ Παρθένου πεφανέρωται,

μορφωθείς τό καθ' ἡμᾶς καί θεώσας τό πρόσλημμα.

Διό Ἀδάμ ἀνανεοῦται σύν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες•

Ἐπί γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη 

Σῶσαι τό γένος ἡμῶν.»

(Ἰδιόμελο προεορτίων)

Σε σένα, Βηθλεέμ, θά φανερωθῆ το μεγάλο θαῦμα. 

Θαῦμα, ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλά θαῦμα καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος γίνεται Θεός.

Φαντασθῆτε χρυσοχόο νά ζητάη ἀπό κάποιον λίγο χῶμα λέγοντάς του:«Δός μου χῶμα, νά στό ἐπιστρέψω χρυσάφι»!

Κάτι τέτοιο, καί ἀπείρως σπουδαιότερο, ἔκανε ὁ καλός Θεός.

Πῆρε σάρκα ἀπό τήν Παρθένο καί τήν χρύσωσε, ἤ μᾶλλον, τήν θέωσε.

Γι' αὐτό λέει ὁ ὑμνογράφος: «Μορφωθείς τό καθ' ἡμᾶς καί θεώσας τό πρόσλημμα».

*Μέ τή σάρκωση πλάθεται ὁ Πλάστης καί ἀναπλάθεται τό πλάσμα.

*Γίνεται ἄνθρωπος ὁ Θεός, γιά νά γίνη Θεός ὁ ἄνθρωπος.

*Γίνεται δοῦλος ὁ Βασιλιάς, γιά νά γίνη ὁ σκλάβος ἄνθρωπος, κληρονόμος τῆς Βασιλείας.