ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Στο Σπήλαιο της Γεννήσεως, οι Λατίνοι κατέχουν το βόρειο τμήμα, το σημείο δηλαδή στο οποίο βρίσκεται η Φάτνη.Ενώ δικαίωμα να λειτουργούν εντός του Σπηλαίου έχουν πρώτα οι Ορθόδοξοι και μετά από αυτούς ρωμαιοκαθολικοί και μονοφυσίτες (Αρμένιοι, Κόπτες κ.λπ.), με τη σειρά που ορίζεται από το προσκυνηματικό καθεστώς του ναού.

Η βασιλική της Γεννήσεως, η οποία βρίσκεται εκτός της αρχαίας πόλεως της Βηθλεέμ, ως προς τον αρχιτεκτονικό της ρυθμό είναι πεντάκλιτη. Στον ναό δεσπόζουν 46 μονόλιθοι κίονες, σε τέσσερις σειρές, που φέρουν κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού. 

Ο ναός καταλήγει ανατολικώς σε κόγχη (οκταγωνική, κατά την εποχή της Αγίας Ελένης), που καλύπτει το Σπήλαιο της Γεννήσεως. Η στέγη καλύπτεται από ξύλινες δοκούς και εξωτερικά με μόλυβδο. Προς τα δεξιά, μεταξύ των σειρών των κιόνων βρίσκεται αρχαίο βαπτιστήριο.

Το οποίο εσωτερικώς είχε το σχήμα τετράφυλλου τριφυλλιού. Δεξιά από αυτό το βαπτιστήριο υπάρχει θύρα, διά της οποίας εισέρχεται κανείς στο ελληνορθόδοξο μοναστήρι.

Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής περιόδου, ο ναός ιστορήθηκε με υπέροχες ψηφιδωτές τοιχογραφίες. Κάποιες από αυτές, που σώζονται μέχρι σήμερα, απεικονίζουν τους τελευταίους προγόνους του Ιωσήφ του Μνήστορος,

Όπως αυτοί καταγράφονται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Άλλη ψηφιδωτή τοιχογραφία απεικονίζει την Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325).

Όπου και καταγράφει τον Όρο της (=απόφαση), ενώ άλλη επιγραφή καταγράφει τον Όρο της Συνόδου της Αντιοχείας (341). 

Λείψανα ψηφιδωτών που σώζονται μέχρι σήμερα υποδηλώνουν ότι αυτά απεικόνιζαν τις Συνόδους της Γάγγρας (340) και της Αγκύρας (314).

Το ιερό βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ξυλόγλυπτο τέμπλο εξαιρετικής τεχνοτροπίας. Δεξιά και εντός του ιερού βήματος υπάρχει σκάλα, που οδηγεί στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου και στον πύργο του ορθοδόξου μοναστηρίου.

Στο Άγιο Σπήλαιο, τον τόπο δηλαδή της Γεννήσεως του Χριστού, εισέρχεται κανείς από δύο θύρες, μία βορινή και μία νότια, και κατέρχεται εντός αυτού από δύο κλίμακες.

Η πρώτη, η νότια, έχει 13 σκαλιά και η βόρεια, 15. Αυτή η διαφορά στα σκαλοπάτια οφείλεται στη φυσική κατασκευή που έχει το ίδιο το Σπήλαιο. Στο μέσον της κάθε κλίμακας υπάρχουν ορειχάλκινες θύρες, οι οποίες σήμερα είναι πάντοτε ανοικτές. 

Το δάπεδο του Σπηλαίου είναι καλυμμένο από μεγάλες, λευκές μαρμάρινες πλάκες και οι τοίχοι του με μάρμαρα. Εάν κανείς μπορούσε να αφαιρέσει τα μάρμαρα που καλύπτουν τους τοίχους του Σπηλαίου, θα διαπίστωνε πως πράγματι βρίσκεται εντός ενός φυσικού σπηλαίου.

Το σημείο της Γεννήσεως του Χριστού βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του Σπηλαίου, ανάμεσα στις δύο κλίμακες, μέσα σε ένα κοίλωμα με μορφή αψίδος, το οποίο σχηματίζεται στον τοίχο του Σπηλαίου.

Στη βάση του κοιλώματος βρίσκεται ένα ημικυκλικό μάρμαρο, η μέση του οποίου διακοσμείται από ένα αργυρό αστέρι, στο οποίο αναγράφεται στα λατινικά η φράση: «Ενταύθα εκ της Παρθένου Μαρίας εγεννήθη ο Ιησούς Χριστός».

Αυτός ο αργυρός αστέρας βρίσκεται ακριβώς πάνω από το σημείο όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Πάνω από τον αστέρα υπάρχει μαρμάρινη πλάκα. Η οποία χρησιμοποιείται από τους Ορθοδόξους ως Αγία Τράπεζα, προκειμένου να τελείται καθημερινώς η Θεία Λειτουργία. 

Το δεύτερο σημαντικό σημείο του Σπηλαίου είναι η Φάτνη. Η οποία βρίσκεται κοντά στο σημείο της Γεννήσεως και ανήκει στους ρωμαιοκαθολικούς. 

Πρόκειται για τη Φάτνη στην οποία σπαργανώθηκε ο Χριστός και ανεκλήθη εκεί από την Παναγία, ενώ αριστερά της υπάρχει λατινικό αλτάριο. Σε αυτό το σημείο, κατά την παράδοση, προσκύνησαν τον νεογέννητο Χριστό οι ποιμένες της Βηθλεέμ, ενώ, σύμφωνα με την άποψη των ρωμαιοκαθολικών.

Η οποία όμως δεν στηρίζεται στα Ευαγγέλια, εκεί προσκύνησαν τον Χριστό και οι Μάγοι, γι’ αυτό και το θυσιαστήριο που ανήγειραν δίπλα στη Φάτνη ονομάζεται από αυτούς «Αλτάριο των Τριών Μάγων». (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ).