24 Μαΐου, 2017

ΕΙΝΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 15;

 

Και δεν είναι μόνον αυτό. Με προϋπόθεση πάντα την σύμφωνη γνώμη των δανειστών, ο Υπουργός Οικονομικών θα μπορεί με μια απλή ανακοίνωση να τροποποιεί το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής.

Προκειμένου να διασφαλίζει ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι που έχουν τεθεί. Ανά πάσα στιγμή και χωρίς απαραίτητα τη σύμφωνη γνώμη της Βουλής.Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση οι βουλευτές που στηρίζουν τη συγκυβέρνηση θα είχαν αυτοπυρποληθεί με μια τέτοια δέσμευση. 

Οι βουλευτές της σημερινής αντιπολίτευσης, στα όρια της αστικής ευγένειας εξανίστανται και μιλούν για “πλήρη παράδοση της χώρας”, όπως υποστήριξε και ο αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κος. Άδωνις Γεωργιάδης.
Για μια κανονική χώρα, μια τέτοια απόφαση συνιστά όνειδος. Τίθεται πράγματι θέμα επιτροπείας και απώλειας της εθνικής κυριαρχίας. 

Η Κυβέρνηση, όχι μόνον η σημερινή αλλά και οι επόμενες, χάνουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας. Αν δεν την εκχωρούν πλήρως, σίγουρα βάζουν συνεταίρο στη διακυβέρνηση. Και μάλιστα συνέταιρο που δεν έχει εκλεγεί από το λαό. Πρόκειται για τον ορισμό της κηδεμονίας.

Ιδίως καθώς μιλάμε για αποφάσεις που δεν σχετίζονται με την αποπληρωμή των δανείων της χώρας. Σύμφωνα με έγκριτους οικονομολόγους αλλά και την κοινή λογική, τα πλεονάσματα ύψους 3,5% είναι απαραίτητα για να μπορεί η χώρα με τις υπάρχουσες συνθήκες χρέους, να αποπληρώνει τις δανειακές της υποχρεώσεις. 

Η έγκριση των δανειστών είναι απαραίτητη για τα επιπλέον χρήματα που θα εξασφαλίσει η Ελληνική Κυβέρνηση, όποια και να είναι. Δηλαδή για πλεονάσματα άνω του 3,5% που δεν αφορούν την έντιμη στάση της χώρας απέναντι σε όσους δέχθηκαν να την δανείσουν.

Όμως η Ελλάδα δεν είναι μια κανονική χώρα. Σχεδόν από συστάσεως του ελληνικού κράτους, δημαγωγοί άδραξαν πάντοτε την ευκαιρία να σπαταλήσουν το δημόσιο χρήμα προκειμένου να δημιουργήσουν αυτό που ονομάζουμε πελατειακό κράτος. 

Άπαντες οι λαοπλάνοι πολιτικοί επικαλέστηκαν το καλό του ελληνικού λαού για τις πράξεις τους. Προσωπικά διατηρώ την άποψη ότι πίσω από τις πατριωτικές τους κορώνες, υπέκρυπταν το προσωπικό πολιτικό τους συμφέρον.

Το να χρειάζονται έγκριση για κάθε μελλοντική παροχή, συνιστά μια δικλείδα ασφαλείας για τον τρόπο διαχείρισης του δημοσίου χρήματος. Ίσως λίγο ταπεινωτική αλλά σίγουρα λιγότερο ταπεινωτική από τις πρακτικές των πολιτικάντηδων που οδήγησαν τη χώρα αρκετές φορές στην χρεοκοπία, στη ζητιανιά και τα μνημόνια. Με αυτή τη σειρά και όχι ανάποδα.

Η διακομματική αντίδραση έχει πατριωτικό φερετζέ αλλά συνεχίζει να βασίζεται στο ένστικτο επιβίωσης των πολιτικών του πελατειακού κράτους. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την εποχή που η σημερινή Κυβέρνηση “μοίρασε το πλεόνασμα” με τρόπο ακατανόητο. 

Διερρήγνυε τα ιμάτιά της ότι θέλει να ενισχύσει τα φτωχότερα στρώματα με τα χρήματα από το πλεόνασμα. Την ίδια ώρα χρωστούσε σε όποιον μιλά ελληνικά. Εφάπαξ, συντάξεις, προμηθευτές. Ακόμη και στους ένστολους χρωστούσε 350 εκατ. ευρώ, αγνοώντας επιδεικτικά την απόφαση του ΣτΕ. Παρά τις υποσχέσεις του Πάνου του Καμένου.

Με το άρθρο 15, δεν διασφαλίζεται ότι θα εκλείψουν τέτοια φαινόμενα στο μέλλον. Θα είναι ωστόσο δυσκολότερο να συμβούν. Το άγρυπνο μάτι του ΔΝΤ ίσως περιορίσει τέτοιου τύπου αποφάσεις για ψευτοεπιδόματα, αθρόες μονιμοποιήσεις συμβασιούχων και γενικότερα πρακτικές που εντάσσονται στην κατηγορία “Τσοβόλα δώστα όλα”.

Είναι λογικό να αντιδράσουν οι πολιτικοί. Τους παίρνουν το βασικό εργαλείο χειραγώγησης από τα χέρια. Θα μιλήσουν για ταπείνωση και υποδούλωση στους τοκογλύφους. Αυτούς που με μαεστρία σπιλώνουν εδώ και χρόνια γιατί έβλεπαν το τέλος της εποχής της ασυδοσίας να έρχεται. Ίσως αντέξουμε λίγη ταπείνωση ακόμη προκειμένου να απαλλαγούμε από τα τρωκτικά.



Δεν υπάρχουν σχόλια: