ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ Η ΑΓΚΥΡΑ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ

 

Οι εξελίξεις στο Μοντ Πελεράν ήταν απόλυτα προβλεπτές και λογικά δεν θα 'πρεπε να εκπλήσσουν κανέναν. Στη Λευκωσία και στην Αθήνα όφειλαν να είναι άπαντες προετοιμασμένοι να αντικρούσουν τις τουρκικές μεθοδεύσεις και επί της ουσίας και επικοινωνιακά.

Η δεύτερη φάση των διαπραγματεύσεων δεν απέδωσε καρπούς. Οχι από υπαιτιότητα του Προέδρου Αναστασιάδη, ούτε γιατί επέμεινε σε «μαξιμαλιστικές θέσεις» όπως τον κατηγορεί η τουρκική πλευρά.

Αλλά γιατί όταν έφτασε η ώρα να δώσει η τουρκική πλευρά, στο εδαφικό και την επιστροφή των προσφύγων, δεν διαφοροποιήθηκε ποσώς από την πάγια τακτική της. Δεν υπερέβη εαυτόν, παρά μόνο άρχισε το παιγνίδι επίρριψης ευθυνών επιχειρώντας να προκαλέσει και ρήξη μεταξύ Αθηνών και Λευκωσίας.

Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να γίνονται συζητήσεις και αντεγκλήσεις στα διάφορα πάνελ στη βάση όσων διοχετεύουν οι Τούρκοι. Η αρχή έγινε με τους χάρτες, τα «εθνικά πάρκα», το ποσοστό της ακτογραμμής που θα κατέληγε στην κάθε πλευρά…Και κατέληξε ο Πρόεδρος να βρίσκεται μεταξύ διασταυρούμενων πυρών. Γιατί έπραξε το αυτονόητο για να μπορεί να γυρίσει πίσω στην Κύπρο και να συνεχίσει την προσπάθεια.

Εξαιτίας αυτής της στάσης του δέχεται τις βολές των οπαδών της όποιας λύσης που θα τον ήθελαν να δίνει και ημερομηνία για σύγκληση της διεθνούς διάσκεψης, ασχέτως του ότι δεν πήρε ούτε χάρτη, ούτε διασφαλιζόταν η επιστροφή του αριθμού των προσφύγων που ο ίδιος είχε καθορίσει υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση.

Και όσων τον ήθελαν να απορρίπτει τα πάντα και να ζητά νέο διάλογο από μηδενική βάση λες και χθες έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η τουρκική πλευρά μένει εκ νέου στο απυρόβλητο γιατί ασχολούμαστε με τον μικρόκοσμό μας.

Με ένα blame game καθαρά για εσωτερική κατανάλωση με μηδενική προσφορά επί της ουσίας, γιατί υπάρχει η επόμενη μέρα. Μια επόμενη μέρα που δεν είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα.

  

Η αποτυχία αυτής της φάσης των διαπραγματεύσεων βρήκε όλους, πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης, να σέρνουν τον χορό στους ρυθμούς που παίζει η τουρκική πλευρά. Τόσο απλά. Και τόσο καθαρά. Η τουρκική πλευρά καθορίζει την επικοινωνιακή ατζέντα. 

Αλλά και την πολιτική ατζέντα όπως φάνηκε, γιατί η θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς για συνέχιση των συνομιλιών στο ανακοινωθέν που εξέδωσαν τα Ηνωμένα Έθνη δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος γιατί αντιδρούσαν οι Τούρκοι.

Συμβάλλουμε στη ρήξη με την Αθήνα από τη μια και δημιουργούμε άλλη μια μεταξύ Τσίπρα και Κοτζιά… Προσπερνούμε το γεγονός ότι ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας κατάφερε να εμπλέξει αυτή τη φάση του Κυπριακού στις επιδιώξεις του από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να απειλεί ότι θα τα τινάξει όλα στον αέρα.

Το Κυπριακό είναι πλέον ένας μοχλός πίεσης των Ευρωπαίων μαζί με το προσφυγικό, προκειμένου να πετύχει η Άγκυρα τις στοχεύσεις της για διατήρηση στη ζωή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ακριβώς την ώρα που αξιωματούχοι των Βρυξελλών της έτριξαν τα δόντια.

Δεν καταφέραμε να ταυτίσουμε τους στόχους και τις ενέργειές μας με εκείνες των Ευρωπαίων έναντι του Ερντογάν. Αυτοί είμαστε και έτσι προχωρούμε. Επενδύουμε στα Ηνωμένα Έθνη να τραβήξουν από το αφτί τον άτακτο Ερντογάν, παραγνωρίζοντας ότι Ηνωμένα Έθνη δεν είναι μόνο η Ρωσία, και ότι ρόλο διαδραματίζει και ο Άιντα…