ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ;

 

Είναι καιρό τώρα που προσπαθούν να ανακατασκευάσουν το σπιτικό τους από τα ερείπια που άφησε πίσω του ο σεισμός, αλλά θες που είναι δυο τρεις πρωτομάστορες – και όχι ένας καταπώς απαιτούν οι περιστάσεις -, θες που δεν ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν, το έχουν ρίξει στην κουβέντα και ο καιρός περνάει… Αλλά στο μεταξύ…

Στο μεταξύ οι γείτονες πάντα καλοβλέπουν ένα μεγάλο και κεντρικό οικόπεδο που είναι μεγάλο και φάτσα στην κεντρική πλατεία του χωριού, μέσα στην «αγορά», και έχουν αρχίσει να βάζουν τους φράχτες τους όλο και πιο έξω.

Δεν έχουν και οι συζητητές περιφράξει το βιος τους και αν δεν υπάρχουν αφεντικά με θέληση και αποφασιστικότητα, οι «ένθεν και ένθεν» καλοθελητές όλο και κάτι τσιμπολογάνε μετά και την ξαφνική εμφάνιση του απρόσκλητου επισκέπτη που έβαλε αυθαίρετο μέσα στην ξένη ιδιοκτησία. 

Και όλοι οι περίοικοι «εζήλεψαν δόξαν μεγάλην» και επιδίδονται σε καταπατήσεις. Στην πολιτική αν δεν μπορείς να εκφράσεις τον κοινωνικό και ιδεολογικό χώρο σου, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα πιεσθείς από πολλές πλευρές. 

Όταν μάλιστα έχει ενοχοποιηθεί η ηγεσία σου – καλώς ή κακώς στην πολιτική δυστυχώς είναι φοβερά αδιάφορο – και επικρατεί ο βερμπαλισμός και η δημαγωγία, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.

Σήμερα εμφανίζεται μια μαγική εικόνα. Η κεντροαριστερά εμφανίζεται πολιτικά να «μην είναι εδώ», αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Το κοινωνικό της σώμα σε μεγάλο βαθμό είναι αμήχανο. 

Περιμένει, αλλά δεν μπορεί να είναι σε διαρκή αναμονή. Θέλει «πρόταση» και μάλιστα «πρόταση κυβερνητικής χροιάς», γιατί αυτή είναι η κουλτούρα του.Κανένας από τους παρείσακτους δεν μπορεί να αποικίσει το χώρο αυτό, γιατί η κεντροαριστερά έχει πολιτική και ιδεολογική αυτονομία. 

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προφανώς έχει μεταλλαχθεί και από ένα αντισυστημικό και πέραν του Κ.Κ.Ε. δήθεν αριστερό κόμμα μεταμορφώνεται με κυβερνητική εκδοχή κεντροαριστεράς καλυμμένη με αριστερίστικη δημαγωγία.

Δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να συνεκφράσει και τα όποια εναπομείναντα αριστερά του χαρακτηριστικά μαζί με μια σοσιαλδημοκρατική αντίληψη. Οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια θα τον οδηγήσει σε αδιέξοδο. 

Και αν σε πρώτη φάση – με τον ακατάσχετο λαϊκισμό του – κατάφερε να εξαπατήσει κόσμο και κοσμάκη από την κεντροαριστερά με μικρές απώλειες μόνο προς τα αριστερά του, τώρα οι απώλειες θα είναι ευρείας κλίμακας.

Γιατί δεν θα έχουν θεωρητικό άρωμα – όπως της ΛΑ.Ε. και της Ζωής – αλλά θα έχουν ρήγμα στο κοινωνικό του σώμα, που ευκαιριακά εξέφρασε γιατί δεν είχε άλλη δημαγωγική «λύση».

Είναι κακότεχνη και γκροτέσκο από πλευράς αισθητικής – που είναι υπεράνω της πολιτικής και ιδεολογικής όψης – η προσπάθεια της Ν.Δ. να πλιατσικολογήσει την κεντροαριστερά. Ιστορικά, ο χώρος του Κέντρου γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ως ο μεγάλος αντίπαλος της δεξιάς. 

Και αυτή η σχέση βαστάει δεκαετίες και δεκαετίες και χαρακτηρίζει και την εποχή μας. Και αν βρέθηκε σήμερα προσωρινός αντίπαλός της ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., οφείλεται σε ευκαιρία μοναδικής «συνωμοσίας»…

Οι συζητήσεις, που κάνουν ΠΑ.ΣΟ.Κ. και «Ποτάμι» και διάφορες «κινήσεις» του χώρου, πρέπει να έχουν χρονικό ορίζοντα, πολιτικό περιεχόμενο με συγκεκριμένους όρους και ακόμα πιο συγκεκριμένους προσανατολισμούς. 

Είναι προφανές ότι οι διαρκείς και ατέλειωτες ζυμώσεις προκαλούν ευθεία υπονόμευση του όλου εγχειρήματος. Οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός νέου φορέα είναι σχετικά ευνοϊκές. 

Η δημαγωγία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατέπεσε με πάταγο προκαλώντας νέα κοινωνικά ρήγματα. Η Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη με το κιτς μίγμα του νεοφιλελευθερισμού και του αναχρονισμού δεν μπορεί να αποτελέσει πρόταση κυβερνητικής προοπτικής για τη χώρα.

Και η Ελλάδα δεν μπορεί να αποκτήσει και ένα επιπλέον – και πιο σημαντικό – πρόβλημα πέραν εκείνο της οικονομικής κρίσης, ένα πρόβλημα αδυναμίας διακυβέρνησης. 

Γιατί ποια ανάλυση σήμερα μπορεί να ισχυριστεί ότι – με τα δεδομένα που έχουμε – θα υπάρχει εύκολα κυβερνητικό σχήμα στις επόμενες εκλογές; Έχουμε αρκετά δεδομένα. 

Κανένα από τα δύο «μεγάλα κόμματα» δεν θα έχει τέτοια κοινωνική αντιστοίχηση, που να προκαλέσει κάποιου είδους εκβιασμό σε μικρότερα κόμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπορεί να παίξει το μικρό εταίρο ούτε του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ούτε – πολύ περισσότερο της Ν.Δ.

Από τα άλλα μικρά κόμματα – και με την προφανή εξαίρεση του Κ.Κ.Ε. – κανένα δεν φαίνεται ικανό να κατακτήσει τέτοιο κοινοβουλευτική παρουσία, ώστε να προσφέρει ως σύμμαχος μια κυβερνητική λύση σε κάποιο από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα.

Η κεντροαριστερά θα είναι το κλειδί των εξελίξεων για συγκεκριμένους πολιτικούς, ιδεολογικούς και κοινωνικούς λόγους. Και οφείλουν οι επικεφαλής των σημερινών κομμάτων και κινήσεών της να το συνειδητοποιήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους!