∆ὲν
ὑπάρχει
µεγαλειωδέστερος συνδυασµὸς τῆς
προσευχῆς
µὲ
τὴν
παιδεία.Ἐφ’
ὅσον
παιδεία σηµαίνει συνειδητὴ προσπάθεια, γιὰ
νὰ
καταστεῖ
ὁ
ἄνθρωπος
ἐκεῖνο,
ποὺ
ὀφείλει
νὰ
εἶναι,
«κατ’
εἰκόνα
καὶ
καθ’ ὁµοίωσιν
Θεοῦ».
Καὶ
προσευχὴ
εἶναι
ἡ
λογικὴ
ἐπικοινωνία
τοῦ
ψυχοσωµατικοῦ ὄντος, δηλαδὴ
τοῦ
ἀνθρώπου
µὲ
τὸν
∆ηµιουργό Του, καθίσταται κατανοητὸν ὅτι
ὑφίσταται
οὐσιώδης
σχέση καὶ
στενὸς
σύνδεσµος µεταξὺ παιδείας καὶ
προσευχῆς.
Ἐν προκειµένῳ
ὑπάρχει
µία ἀλληλοπεριχώρηση.
Ὁ
δεχόµενος τὴν παιδεία ταυτόχρονα δέχεται καὶ
τὴ
φιλοθεΐα. «Ὁ τοίνυν τῷ
ὄντι
φιλόσοφος, καὶ φιλόθεος ἂν
εἰκότως
καλοῖτο»
(Θεοδωρή
- του Κύρου, PG 151:2c).
Ὡστόσο συχνὰ
νοµίζουµε ὅτι µπορεῖ
νὰ
σταθεῖ
ἀπὸ
µόνη της ἡ γνώση χωρὶς
τὴν
πίστη. Ἀλλ’
ἡ
ψυχὴ
δὲν
ἱκανοποιεῖται
µονοδιάστατα. Ἀναζητεῖ
τὸ
«πλήρωµα τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ.
3:20), ἄλλως ἡ
ξηρὴ
γνώση φέρει ἀλλοτρίωση αὐτοῦ
τούτου τοῦ ἤθους τοῦ
ἀνθρώπου.
Συνελόντ' εἰπεῖν παιδεία καὶ
προσευχὴ
ὅτι
τὸ
ἄριστον.
Ἐὰν συνεπῶς,
τὴν
πολιτιστικὴ παιδεία ἑνὸς
λαοῦ
τὴν
κατεργάζεται ἡ ἀληθὴς
παιδεία, τότε τὸ σκεπτικὸ
γιὰ
µία ἐκπαιδευτικὴ
κοινότητα χωρὶς τὴν προσευχὴ
προφανῶς
δὲν
κινεῖται
στὴ
σωστὴ
κατεύθυνση.
Ἀλλ’ οἱ Ἕλληνες
γνωρίζουν, ἔχουν παιδεία. Γι’ αὐτὸ
ἰσχύει: «µὴ
µέταιρε ὅρια αἰώνια
ἅ
ἔθεντο
οἱ
πατέρες σου» (Παροιµ. 22:28).
Ἀρχιµ.Χρυσόστ.Παπαθανασίου Ἱεροκήρυξ Καθεδρ.Ἱ.Ν. Ἀθηνῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου