“ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΟ ΧΤΥΠΗΜΑ”

 

Στο παραδοσιακό διάγγελμα του προς τον γαλλικό λαό για την επέτειο της έναρξης της Γαλλικής Επανάστασης ο Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι δεν θα παραταθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία είχε υποβληθεί η χώρα, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις, πέραν της 26ης  Ιουλίου.

Λίγες ώρες αργότερα, ένας σεσημασμένος Γαλλοτυνήσιος, κατόρθωσε με ένα φορτηγό να σπείρει τον θάνατο. Δεκάδες  αθώες ψυχές, ανάμεσα τους και πολλά παιδιά, έγιναν θύματα ενός αρρωστημένου μυαλού. Δάκρυα, προσευχές, λεκτικοί αφορισμοί και κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην Γαλλία για τρεις μήνες ακόμη.

«Και πάλι η Γαλλία βυθίστηκε στη φρίκη. Σκέψεις για τα θύματα. Ο αγώνας ενάντια στον ισλαμικό φονταμενταλισμό θα πρέπει να ξεκινήσει» σχολίασε η Μαρί Λεπέν, δείγμα του ότι στην «αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Ποιος αγώνας να ξεκινήσει; Η Γαλλία μαζί με τις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις βρίσκονται ήδη σε έναν διαρκή πόλεμο με το ISIS μακριά από τα εδάφη της, αλλά το αποτέλεσμα είναι «μια τρύπα στο νερό».

Το «Ισλαμικό Κράτος» έχει κηρύξει πόλεμο με τον Δυτικό Πολιτισμό. Όχι με μεμονωμένες χώρες, αλλά με οτιδήποτε δεν υπακούει στους νόμους του. Οι μαχητές του δεν είναι σε καμιά περίπτωση «μοναχικοί λύκοι», όπως βολικά έχουν ονομαστεί για να θεωρηθούν μεμονωμένα τα περιστατικά. Είναι οργανωμένοι, έχουν σχέδιο και το επιτελούν με επιτυχία.

Όσα πλήγματα και αν καταφέρουν οι στρατιωτικές δυνάμεις στις τακτικές μονάδες του ISIS πάντα θα υπάρχουν φανατισμένοι μαχητές μέσα στις ίδιες τις χώρες τους. Οι ηγέτες παρακολουθούν έναν ανορθόδοξο πόλεμο να διεξάγεται και εκείνοι προσπαθούν να δώσουν πολιτικές λύσεις, την ώρα που άνθρωποι χάνουν την ζωή τους. Το πολιτικό κόστος έχει αναδειχθεί πάνω ακόμη και από τις ανθρώπινες ζωές.

Και στο εύλογο όσο και απλοϊκό ερώτημα, πώς μπορούμε να νικήσουμε το φόβο και την ανασφάλεια, που έχουν φωλιάσει στις ψυχές όλων μας, η απάντηση “να μάθουμε να ζούμε περιμένοντας το νέο χτύπημα”, τρομάζει ακόμη περισσότερο. Η αδυναμία αντιμετώπισης των παράλογων χτυπημάτων είναι γεγονός, αφού ούτε μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω ώστε να μην είχε ξεκινήσει ο πόλεμος με τη Συρία, αλλά ούτε φαίνεται ορατή η επίτευξη σύγκλησης Ρωσίας-ΗΠΑ.

Η έλλειψη συνεννόησης, η προσπάθεια για να εξαχθούν κέρδη από μια αρρωστημένη και επικίνδυνη κατάσταση και οι λεπτές ισορροπίες οδηγούν σε αδιέξοδο. Μέχρι σε αυτό να φανεί φως, η τρομοκρατία θα συνεχίζει την πορεία της με σπασμένα φρένα. Σαν το «τρελό φορτηγό» που σκόρπισε τον τρόμο και τον θάνατο στη Γαλλική Ριβιέρα.