ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

 

Δευτέρα πρωί και έχει ξεκινήσει μια θεωρητικά χαλαρή εβδομάδα στη δουλειά. Από τα πρώτα νέα που μαθαίνουμε, χθες βράδυ, λέει, είχαμε πανσέληνο. Αλήθεια; Κι εμείς “εδώ” γιατί δεν το πήραμε χαμπάρι; Δεν πάει πολύς καιρός, που το facebook έσφυζε από τραγούδια και σχόλια, όποτε είχαμε πανσέληνο.

Πολλοί μπορεί να μην απολάμβαναν την ομορφιά της και να τη ζούσαν μόνο μέσα από “εδώ”. Άλλοι πάλι, μπορεί να μελαγχολούσαν, μετρώντας μέσα στα φεγγάρια, μοναξιές. Οι πιο τυχεροί, μπορεί και να την έβλεπαν στην αγκαλιά του/της αγαπημένου/ης τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, το έπαιρνες χαμπάρι και “ζούσες” ένα συναίσθημα, είτε ευχάριστο, είτε δυσάρεστο. Όμως ζούσες. Γιατί ακόμα και η λύπη, είναι ένδειξη ύπαρξης. Αυτή τη φορά τι συνέβη;…

Το βράδυ της Κυριακής κανείς δεν μίλησε για το φεγγάρι. Όλοι μιλούσαν για τις συνέπειες του Πολυνομοσχεδίου και την “ηρωική” παραίτηση της Κατριβάνου, που όμως παραιτήθηκε, αφού πρώτα το ψήφισε.. “επί της αρχής”! Όλοι τους το ψήφισαν “επί της αρχής και επί των άρθρων”. “Κατά πλειοψηφία”, λέει, κανείς όμως δεν μας είπε, τι θα γίνει… επί του τέλους.

Το πρωί της Δευτέρας, η χώρα μου απέκτησε μια νέα “ηρωίδα”, αλλά έχασε την πανσέληνο! Έριχνα κλεφτές ματιές και όπως ούτως ή άλλως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα, δεν είχα καμία απολύτως διάθεση, ούτε καν για κάποιο από εκείνα τα αυτοσαρκαστικά σχόλια, που είναι το τελευταίο όπλο που μας απέμεινε, πριν από την ολοκληρωτική παράδοση.

Και ναι,… μια νέα ηρωίδα ανακηρύχθηκε στην πατρίδα μου, που έσπευσε να την ακολουθήσει με δηλώσεις της και μία ακόμα, μπας και προφτάσει να κλέψει κι αυτή λίγη δόξα. Αηδία πια! Εμετός! Όσο για το φεγγάρι, δεν μίλησε κανείς. Ίσως δεν το πήρε κανένας χαμπάρι, όπως κι εγώ. Ίσως το φαινόμενο δεν εμφανίστηκε καν αυτήν τη φορά στην Ελλάδα. Ίσως και να την προσπέρασε. Ίσως πάλι να καταργήθηκε κι αυτό, μαζί με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου – μπορεί να ήταν μέσα στους όρους, των 7,500 σελίδων που υπογράφηκαν…

Σίγουρα. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Να ξέρετε, ανάμεσα σε αυτά που ψήφισαν στο πολυνομοσχέδιο, θα κατήργησαν και την πανσέληνο! Ερήμην μας κι αυτό! Γιατί κανένας δεν το ανέφερε στη Βουλή. Ούτε και στο facebook κι αυτό είναι ακόμα πιο ύποπτο κι ανησυχητικό!  Την Κυριακή, σε όλο τον κόσμο είχε πανσέληνο, εκτός από τη χώρα μου! Ακούτε τι σας λέω; Είναι σοβαρό!!!...

Θα μου πείτε τώρα, εδώ δεν θα μπορείς σε μια βδομάδα να αγοράσεις συσκευασμένο μακαρόνι από το σούπερ μάρκετ κι εσένα σε καίει που δεν πήρες χαμπάρι τη χθεσινή πανσέληνο; Όχι, δεν με καίει το φεγγάρι! Με καίει που μου έσβησαν βίαια το φως και μου σκότωσαν το όνειρο! Αυτό με καίει! Και κανονικά, το ίδιο θα έπρεπε να καίει όλους μας! Και ειλικρινά, το μόνο άμεσο συναίσθημα που μου βγαίνει αυτήν την στιγμή, είναι να εξαφανιστούν όλοι αυτοί από τη ζωή μου!

Απλώς να εξαφανιστούν, πριν με εξαφανίσουν! Όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτό που νιώθω, άμεσα ή έμμεσα, χθες, σήμερα ή πριν από δέκα χρόνια! Θέλω απλώς να εξαφανιστούν! Να ανοίξει η γη και να τους καταπιεί και να μην ξαναδούν ποτέ τους ήλιο και φεγγάρι! Κι αυτό δεν έχει να κάνει, με καμία δεξιά ή αριστερά, με κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όνομα ή κόμμα. Έχει να κάνει με τη ζωή μου, τη ζωή μας, τις μέχρι τώρα πολυετείς θυσίες μας και το σκοτωμένο μας όνειρο για καλύτερες μέρες. Και νύχτες.

Το μήνυμα είναι πολύ απλό. Μην προσπαθήσετε να ανακαλύψετε κάτι που ενδεχομένως κρύβεται από πίσω. Τίποτα δεν κρύβεται, είναι αυτό ακριβώς που λέω (γράφω). Θέλω πίσω την κλεμμένη μου ζωή, τις θυσίες μου, τον ήλιο και το φεγγάρι μου. Θέλω όλοι αυτοί να εξαφανιστούν από μπροστά μου! Όλοι τους!!!