ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ Η «ΣΑΝΟΠΟΙΗΣΗ»

 

Είναι αληθές ότι, ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που τού αξίζει. Ωστόσο, το ίδιο ισχύει και για την αξιωματική αντιπολίτευση, επειδή η τελευταία, ως γνωστόν, αποτελεί θεσμικό παράγοντα της πολιτικής μας ζωής.

Η προσπάθεια της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης να διευρύνει τα πολιτικά της όρια και συνακόλουθα την εκλογική της βάση, φαίνεται να παρουσιάζει δυσκολίες κι αυτό μάλλον τής προκαλεί άγχος. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η παρουσία της ηγεσίας της ΝΔ με εκπροσώπους του «σημιτικού» χώρου (του λεγομένου και εκσυγχρονιστικού, μάλλον κατ' ευφημισμό). 

Mε ακραίους «νεοφιλευθέρους» πολιτικούς που συμπορεύθηκαν με τους τελευταίους στις εκλογές του 2004, καθώς και με εκπροσώπους του «δραστικού» χώρου, όσοι δεν είχαν πάρει το δρόμο των οχθών του «ποταμού» και οι οποίοι αποδοκιμάζονται εκλογικά διαρκώς. 

Εννοείται ότι δεν είναι καθόλου κακό όλοι οι παραπάνω να κάθονται μαζί, να αλληλοσυγχαίρονται και αυτοθαυμάζονται, να συμφωνούν τέλος ότι έχουν κοινή πολιτική και να σκέφτονται να κυβερνήσουν επίσης μαζί τη χώρα στο μέλλον. Μέχρι εδώ όλα καλά. Δικαίωμά τους να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν. Στο κάτω κάτω της γραφής οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν. 

Όταν όμως για να καταλήξουν σε μια ελάχιστη συναίνεση, κατηγορούνται ευθέως ο Καραμανλής κι ο Παυλόπουλος με ανακρίβειες και εμπάθεια, χωρίς να διατυπώνεται από την ΝΔ, ακόμα και για τα μάτια του κόσμου, μια δήλωση αποκατάστασης της αλήθειας, τα πράγματα φαίνεται ότι δεν είναι «αθώα». 

Το «σανό», ως πρώτη ύλη της πολιτικής μόχλευσης δεν φαίνεται να είναι αποκλειστικότητα μόνο για την κυβέρνηση, αλλά μοιάζει να βρίσκει θιασώτες και στην αξιωματική αντιπολίτευση, ιδίως αν πρόκειται να εξυπηρετηθεί η συνέχεια μιας ύποπτης προσπάθειας πολιτικής φθοράς του προσώπου του Καραμανλή, καθώς και του σημερινού Προέδρου της Δημοκρατίας.  

H ιστορικότητα της εποχής και η υποχρεωτική νομιμότητα των ενεργειών της τότε κυβέρνησης. Για τη βασιμότητα των γραφέντων, μόνο απόντες από την Ελλάδα ή εμπαθείς μπορεί να αντιλέξουν.

Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ μοιάζει να ποντάρει στη ρήση του πατρός Μητσοτάκη περί της αμνησίας του Ελληνικού λαού, για να εξυπηρετήσει την εμμονή της (;) κατά συγκεκριμένων προσώπων της ίδιας της παράταξης, αποδεχόμενη (έστω και σιωπηρώς) ανοησίες που ανατρέπονται από την ιστορική πραγματικότητα. 

Ενδεχομένως, θα πρέπει να αλλάξουν προμηθευτή «σανού». Αν πρόκειται να πολιτευτούν στο μέλλον ως κυβέρνηση με τον ίδιο τρόπο που πολιτεύονται ως αντιπολίτευση, μάλλον το μέλλον της Χώρας δεν προοιωνίζεται καλό.