OΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ

 

Τὰ ῾Αγιασμένα Χώματα ποὺ γεννήθηκε, μεγάλωσε, δίδαξε, θυσιάστηκε διὰ τοῦ Σταυροῦ καὶ ᾿Αναστήθηκε, πρὸς χάριν ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ Κύριος, και Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, θα επισκεφθούμε νοερά αυτές τις Άγιες μέρες και ξεκινάμε από την ΙΟΠΠΗ:

ΙΟΠΠΗ:Η ῾Ιερὰ Μονὴ τῶν ῾Αγίων ᾿Αρχαγγέλων, ὅπου συναισθήματα βαθειᾶς κατάνυξης πλημμυρίζουν τὶς καρδιές καὶ νιώθουμε ἔντονα πὼς οἱ ῞Αγιοι ᾿Αρχάγγελοι, οἱ ὁποῖοι πρῶτοι μᾶς καλωσόρίζουν.

Στὴ συνέχεια πορευόμεθα πρὸς τὴν Λύδδα, ὅπου βρίσκεται ὁ ῾Ιερὸς Ναὸς καὶ ὁ Τάφος τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος καὶ Τροπαιοφόρου Γεωργίου, δίπλα σ᾿ ἕνα Μουσουλμανικὸ Τέμενος, δίνοντας ᾿Ελπίδα, Θάρρος καὶ Παρηγοριὰ στοὺς ᾿Ορθοδόξους ᾿ ἀφοῦ εἶναι ὁ μοναδικὸς ᾿Ορθόδοξος Ναὸς στὴν Λύδδα.

Στὸ ἰσόγειο τοῦ Ναοῦ υπάρχει τὴν ῾Ιερὰ Εἰκόνα τοῦ ῾Αγίου, τμῆμα τοῦ Ι. Λειψάνου του καὶ η ᾿Ιαματική του ῾Αλυσίδα. Στὸ ὑπόγειο εὑρίσκετο ὁ Τάφος του, κενὸς ὅμως, διότι τὸ ῞Αγιο Λείψανό του που εἶχε κλαπεῖ τὴν περίοδο τῶν Σταυροφοριῶν.

Πόλη Ρέμλη (Παλαιὰ ᾿Αριμαθαία),ὅπου εἶναι ἡ πατρίδα τοῦ Μυροφόρου ᾿Ανδρὸς ᾿Ιωσήφ, ὁ ὁποῖος ἐνταφίασε τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.

Στὴν πόλη Ρέμλη Κατευθυνόμεθα στὸν ῾Ιερὸ Ναὸ τοῦ ῾Αγίου Γεωργίου όπου τὰ τελευταία χρόνια ὁ χῶρος λειτουργεῖ ὡς ἐνορία, ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ 2.000 ᾿Ορθοδόξους κυρίως ᾿Αραβόφωνους.

᾿Εκεῖ θα δούμε καὶ «τὴν κολώνα τῆς χήρας», ἡ ὁποία ἔφθασε θαυματουργικά, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ ῾Αγίου Γεωργίου, ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅταν ἐχτίζετο ὁ Ναός, ὡς τάμα ἀπὸ μία χήρα γιὰ τὴν μνήμη τοῦ γιοῦ της.

Πανίερος Ναὸς τῆς ᾿Αναστάσεως:Εκεί καταλαβαίνεις ἕνα ἱερὸ δέος, εκεί βρίσκεσαι μπροστὰ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο δέχθηκε τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου μετὰ τὸν Σταυρικό του θάνατο, ὁ ὁποῖος κατῆλθε στὸν ῞Αδη γιὰ νὰ ᾿Αναστήσει τὸν ᾿Αδὰμ καὶ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς ἁμαρτίας.

Ρίγη συγκίνησης καταλαμβάνουν τον πιστό μόλις φθάσει στὴν εἴσοδο τοῦ ῾Ιεροῦ Κουβουκλίου. Εκεί ο ῾Αγιοταφίτης Φύλακας Μοναχὸς περνά τους πιστούς στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Παναγίου Τάφου κατὰ μικρὲς ὁμάδες τῶν τεσσάρων ἀτόμων. Εισερχόμενοι στὸν Πανάγιο Τάφο συναντάμε τὴν Πλάκα, κάτω ἀπὸ τὴν ὁποία εἶχαν τοποθετήσει οἱ Μυροφόρες Γυναίκες μὲ τὸν ᾿Ιωσὴφ καὶ τὸν Νικόδημο, τὸ Πάναγνο καὶ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου μας.

ΝΑΟΣ   ΤΗΣ    ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ:Το  Ιστορικό  Του   Ναού.

Το-313μ.Χ.Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος σταμάτησε τους διωγμούς των Χριστιανών με το διάταγμα των Μεδιολάνων.

Το-324 νίκησε τον Λικίνιο και έγινε ο μοναδικός αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στις 20 Μαίου ξεκίνησαν οι εργασίες της Α' Οικουμενικής Συνόδου στην Νίκαια της Βιθυνίας για την αντιμετώπιση της αίρεσης του Αρειανισμού.  Στην σύνοδο συμμετείχε και ο Επίσκοπος Ιεροσολύμων (δεν είχε γίνει ακόμα Πατριαρχείο) Μακάριος.

Σε κατ' ιδίαν συνομιλίες του με τον αυτοκράτορα έθεσε κάποια ζητήματα που αφορούσαν τους Αγίους Τόπους. Ένα από αυτά αφορούσε και τον ναό της Αφροδίτης που είχαν ανεγείρει οι ειδωλολάτρες στον λόφο του Γολγοθά για να αποτρέψουν τους Χριστιανούς από το προσκύνημα που πραγματοποιούσαν στο σημείο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου.

Την ίδια χρονιά η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου Αγία Ελένη πραγματοποίησε ταξίδι στα Ιεροσόλυμα με σκοπό την αποκατάσταση της χριστιανικής διοίκησης και λατρείας στους τόπους που βάδισε ο Θεάνθρωπος και την ανέγερση Ιερών Ναών στα σημαντικότερα σημεία της παρουσίας Του.

Ειδική μέριμνα απαιτούνταν για την περιοχή του Γολγοθά. Στην περιοχή είχαν γίνει επιχωματώσεις τον καιρό του αυτοκράτορα Ανδριανού και είχε στηθεί είδωλο και ναός της Αφροδίτης επί του Τάφου του Κυρίου, με σκοπό την αποτροπή των Χριστιανών από το προσκύνημα. Το πρώτο έργο της Αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Η προσπάθεια πέτυχε και ο Τίμιος Σταυρός βρέθηκε μέσα σε σπήλαιο μαζί με δύο άλλους των συσταυρωθέντων ληστών και τα λοιπά σύνεργα της σταυρώσεως. Το θαύμα της αναστάσεως της χήρας ξεχώρισε τον σταυρό του Χριστού.

Κατόπιν αυτών ο τόπος καθαρίστηκε και ήρθαν στην επιφάνεια που αποτελούσαν τον ναό και τα είδωλα απομακρύνθηκαν και η περιοχή καθαγιάσθηκε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγινε μία αρχαιολογική ανασκαφή από την Αγία Ελένη και αποκατάσταση ενός Ιερού Μνημείου.

Με βασιλικά έξοδα ανεγέρθηκε για πρώτη φορά ο Ναός της Αναστάσεως. Ο Ευσέβιος Καισαρείας διασώζει στην Εκκλησιαστική Ιστορία του επιστολή την οποία έστειλε ο Μέγας Κωνσταντίνος στον Επίσκοπο Ιεροσολύμων Μακάριο: ''Νικητής Κωνσταντίνος, μέγιστος σεβαστός, Μακαρίω.

Τόση μεγάλη είναι η χάρις του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όπου δεν φαίνεται να είναι άξια του παρόντος θαύματος ουδεμία δύναμις λόγων.Επειδή και το σημείο εκείνο του αγιοτάτου δεσποτικού πάθους, όπου προ πολλού εκρύπτετο υποκάτω της γης και δεν εγνωρίζετο εις τόσας ετών περιόδους.

Εως ου έμελλε να αναλάμψει εις τους δικούς του θεράποντες, που ελευθερώθησαν με την αναίρεσιν και φθοράν του κοινού εχθρού πάντων, αληθώς υπερβαίνει πάντα νουν ανθρώπινον και μεγάλην έκπληξιν και θάμβος προξενείν εις τόσον, όπου, και αν όλοι της οικουμένης οι σοφοί εις εν συνελθόντες θελήσουσι να το επαινέσουν και κατ' αξίαν να το παραστήσουν, ουδέ το ελάχιστον δύνανται να ειπούσι.

Τόσον πολλά υπερβαίνει πάσαν ανθρωπίνην κατάληψιν το θαύμα τούτο, όσον τα ουράνια υπερβαίνουσι τα ανθρώπινα. Και δια τούτο λοιπόν αυτόν τον σκοπόν έχω πάντοτε και πρώτον και μόνον, ότι καθώς η αληθής πίστις δεικνύει εαυτήν καθεκάστην με κοινότερα θαύματα, κατά τον αυτόν τρόπον και αι ψυχαί πάντων ημών να σπουδάσωσι προθυμότερον εις τον άγιον νόμον με πάσαν σωφροσύνην και ομογνώμονα προθυμίαν.

Όθεν και θέλω να είναι όλοι εις τούτο καταπεπεισμένοι, το οποίον υπολαμβάνω να είναι και εις όλους φανερόν, ότι περισσότερο απ' όλα φροντίζω όπως, κάθε θεία νεύσει τον ιερόν εκείνον τόπον τον ελαφρώσα από ένα βάρος, όθεν έγινεν από τας αισχροτάτας προσθήκας των ειδώλων, ούτω να τον κοσμήσωμεν με κάλλος οικοδομημάτων.

Επειδή και αυτός ο τόπος εξ αρχής ήταν άγιος με κρίσιν Θεού και αγιώτερος εφανερώθη, αφού έβγαλεν φως εις την πίστιν του σωτηρίου πάθους''. Στη συνέχεια της επιστολής ο Μέγας Κωνσταντίνος δίνει κάποιες οδηγίες για την κατασκευή, αφήνει, όμως, και σχετική ελευθερία στις επιλογές του Μακαρίου. Κατά τον Θεοδώρητο Κύρου κομιστής της επιστολής ήταν η Αγία Ελένη.

Ο Σωκράτης στη δική του Εκκλησιαστική Ιστορία μας πληροφορεί, ότι ο ναός κτίσθηκε παρουσία της με σχέδια του αρχιτέκτονα Ζηνοβίου. Στοιχεία από τα σχέδια αυτά διατηρήθηκαν και στις μεταγενέστερες κατασκευές, όπως ο ανοικτός θόλος (ροτόντα) υπεράνω του Παναγίου Τάφου (θεωρήθηκε ότι μόνο ο ουρανός μπορούσε να σκεπάζει τον Τάφο του Θεανθρώπου).

Δόθηκε μεγάλη προσοχή στη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου. Είπαμε προηγουμένως ότι μεγάλη ποσότητα χώματος αφαιρέθηκε και ο χώρος γύρω από το σπήλαιο ισοπεδώθηκε. Να συμπληρώσουμε ότι και το ίδιο το σπήλαιο διαμορφώθηκε ανάλογα, ώστε να μπορεί να χτισθεί γύρω του το κουβούκλιο.

Οι περισσότεροι των αρχαιολόγων συμφωνούν ότι ο λόφος του Γολγοθά περιλαμβάνονταν στον πρώτο ναό και μάλιστα με τη σημερινή του μορφή. Αυτό μπορούμε να το συμπεράνουμε και από ιστορικές αναφορές, όπως οι εσωτερικές μαρτυρίες που υπάρχουν στις Κατηχήσεις  (συγκεκριμένα στην ιδ') του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων.

Οι εργασίες της οικοδόμησης ολοκληρώθηκαν το 335 μ.Χ. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 13 Σεπτεμβρίου του 336 από τους επισκόπους που συμμετείχαν στην σύνοδο της Τύρου. Ο πρώτος ναός είναι γνωστός σε μας ως Κωνσνταντίνειος Βασιλική και περιγραφή του αν και ελλειπή βρίσκουμε στον Βίο του Βασιλέως Κωνσταντίνου του Ευσεβίου Καισαρείας. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)