ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ

 

 

ΜΕΡΟΣ Ε΄/Ο ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ ΤΟ «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ» ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΟΥ 1923. Άφ΄ ότου ό είς τεσσάρας θρόνους αναρριχηθείς, έπιδιώξας και πέμπτον Μ. Μεταξάκης παρανόμως έπέβη του θρόνου Κωνσταντινουπόλεως, έξεκολάφθησαν και διωχετεύθησαν τά σκάνδαλα τά και σήμερον ταλαιπωρούντα και ζημιούντα τήν Έκκλησίαν, εύρίσκοντα ύποδοχήν εις υπερθεματίζοντας ρηξικέλευθους εγκεφάλους, οίτινες τόν ύπερηκόντισαν εις άσέβειαν.

Τόν χαρακτηρισμόν του άνθρωπου τούτου ίδού πώς παρέθεσε τό θρησκευτικόν περιοδικόν «ΖΩΗ» τότε, έν τή νεκρολογία του, λέγον μεταξύ άλλων:«..Ένοχλούμενος από τήν συντηρητικότητα, έξεδήλωσεν ελευθέρους τάσεις, αίτινες πολλάκις ένεφανίζοντο ασυγκράτητοι, μολονότι - διά νά χρησιμοποιήσωμεν ίδικήν του φράσιν - «τά πολλά σκοντάμματα τόν ήνάγκαζον νά μετριάζη» ταύτας. Έν τούτοις και πάλιν δέν έδυσκολεύετο νά προσαρμόζη ή τουλάχιστον ν' αποπειράται τήν προσαρμογήν Εκκλησίας και εκκλησιαστικών πραγμάτων είς τήν σκοπιμότητα και τάς απαιτήσεις της εποχής...

Πολυπράγμων τών πρωτοβουλιών αρχηγός και τών απραγματοποίητων σχεδίων εφευρέτης και σχεδιαστής έστρεφε τήν όρμήν του, οσάκις δέν είχεν άλλο πεδίον εργώδους δράσεως, πρός τούς εκκλησιαστικούς θεσμούς, επιζητών νά δίδη διέξοδον είς τήν άνήσυχον προτοβουλίαν του διά μεταβολών έν τή εξωτερική ζωή  τής Εκκλησίας..»  («ΖΩΗ»,  ετος ΚΕ'.  άρ. 1199).

Πώς ένήργουν οί Πατέρες και πώς ένήργησεν ο Μεταξάκης! Μεταξύ τών εκκλησιαστικών θεσμών, τών οποίων τήν μετατροπήν έθεσεν ώς στόχον, διά νά «δίδη διέξοδον είς τήν άνήσυχον πρωτοβουλίαν του», ήτο τό Έορτολόγιον τής Όρθοδοξίας, άλλά δέν ήτο ο μόνος, ώς θά ίδωμεν, άλλ' απλώς ό πρώτος και κυριώτερος, ο «μοναδικός κατά τήν τόλμην Πατριάρχης». Αί Ορθόδοξοι Έκκλησίαι όμως ή δέν απήντησαν ή δέν άπεδέχθησαν τήν πρόσκλησίν του διά τό «συνέδριον».

Συμφώνως πρός τά Πρακτικά του συνεδρίου τούτου «Δέν ηθέλησαν νά συμμετάσχωσι  του Πανορθοδόξου  τούτου συν­εδρίου αί Έκκλησίαι Ιεροσολύμων, "Αλεξανδρείας καί Αντιοχείας. Αι μέν δύο πρώται καί διότι δέν ανεγνώρισαν τόν καλούντα τό συν­έδριον ώς κανονικώς κατέχοντα τόν οίκουμενικόν θρόνον, ή δέ τρί­τη διότι πάντως δέν έθεώρησεν όπως καί αί δύο άλλαι, συμφέρουσαν είς τήν Έκκλησίαν τήν μελετωμένην διαρρύθμισιν τών εκκλη­σιαστικών πραγμάτων». 

Αί 4 μόναι Έκκλησίαι, αίτινες, κατά τά αυτά Πρακτικά, απλώς «έλαβον ύπ' όψει» τήν έπιστολήν του, δέν απέστειλαν ιδικούς των αντιπροσώπους, άλλ' ώρισαν ξένους καί δή έκ τών υποκειμένων είς τόν ίδιον τόν καλούντα τό συνέδριον ή ακα­τάλληλους. Ή τής Κύπρου τόν Νικαίας Βασίλειον, ή τής Ελλάδος τόν Δυρραχίου Ίάκωβον, ή τής Σερβίας τόν Μαυροβουνίου Γαβριήλ καί ή τής Ρουμανίας ίνα άρχιμανδρίτην. Τά δέ «σπουδαία» θέματα, έφ' ών. είς 10 συνεδρίας άπό 10 Μαίου μέχρι 8 Ιουνίου 1923 ήσχο-λήθη καί έλαβεν «αποφάσεις», είναι:

α'.)Ή μετακίνησις του "Εορ­τολογίου καί ο ταυτισμός του μέ τό κοσμικόν ήμερολόνιον τής Δύ­σεως,

β'.) Ό γάμος τών ιερωμένων μετά τήν χειροτονίαν.

γ'.) Α­ποβολή του ράσου, κόμης καί γενείων τών κληρικών,

δ'.) Νέος ο­ρισμός έτους ηλικίας διά τήν χειροτονίαν διακόνου, ιερέως, επισκό­που,

ε'.) "Ορισμός έτους ηλικίας διά τήν μοναχικήν κατάταξιν.

ζ'.) Ζήτημα μειώσεως ή καταργήσεως νηστειών καί Τ. Ακολου­θιών,

η'.) Ζήτημα μειώσεως τών βαθμών συγγενείας διά τόν γάμον καί αυξήσεως λόγων διαζυγίου, κ.λ.π.(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)