ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΔΝΤ

 

Στον “τρελό” λόγο εξαιτίας του οποίου είναι ορατός ο κίνδυνος μίας νέας κρίσης στην Ελλάδα αναφέρεται με δημοσίευμά της η αμερικανική εφημερίδα Washington Post, σχολιάζοντας αρνητικά τη στάση της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.

“Η Ελλάδα, στην πραγματικότητα, τσακώνεται με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το πρόγραμμα που οι δυο τους μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμφώνησαν πέρυσι. Αλλά -εδώ είναι που δυσκολεύεται κανείς να διαχωρίσει την τραγωδία από τη φάρσα- δεν είναι για το λόγο που μπορεί να νομίζετε”, σχολιάζει στο άρθρο του ο Ματ Ο' Μπράιεν, και εξηγεί:

“Είναι το ΔΝΤ που θέλει η Ελλάδα να εφαρμόσει λιγότερη λιτότητα, και η Ελλάδα που θέλει να εφαρμόσει περισσότερη, αρκεί αυτές οι περικοπές να μην πλήττουν τους φτωχούς”. “Με άλλα λόγια, το πάνω είναι κάτω, το μαύρο είναι άσπρο, και οι σκύλοι με τις γάτες πραγματικά ζουν μαζί”, σχολιάζει σαρκαστικά ο αρθρογράφος.

Πώς έφτασε όμως η Ελλάδα ως εδώ; “Εύκολο”, λέει ο Ο' Μπράιεν: “η κυβέρνησή της ξόδεψε υπερβολικά πολλά στις καλές εποχές, αλλά οι δανειστές της την ανάγκασαν να περικόψει υπερβολικά πολλά στις κακές εποχές χωρίς να της δώσουν κάποιο περιθώριο να αναπτυχθεί. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο έχει ένα μεγάλο σωρό χρέους να αποπληρώσει, αλλά επίσης και ότι είναι λιγότερο ικανή να το κάνει, αφού η οικονομία της είναι τόσο πολύ μικρότερη -περίπου 25% συνολικά- απ' όσο ήταν. Έτσι φτάνεις με χρέος 179% του ΑΕΠ σου”.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, το ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρώσει ολόκληρο το χρέος της είναι το “βρώμικο μικρό όχι-και-τόσο-μυστικό της Ευρώπης”, όμως αντί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να το παραδεχθούν, απλά λένε ψέματα, ότι η Ελλάδα μπορεί και θα αποπληρώσει το χρέος της. Όπως αναφέρεται στο άρθρο: 

“Σκεφτείτε αυτό: Η Ελλάδα υποτίθεται ότι θα εφαρμόσει μεγάλες φορολογικές αυξήσεις και περικοπές δαπανών που, εξαιρώντας τις πληρωμές τόκων, θα φέρουν πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018 – και μετά θα παραμείνει εκεί για δεκαετίες.

Αλλά το πρόβλημα με αυτό, όπως παρατηρούν οι οικονομολόγοι Barry Eichengreen και Ugo Pianizza, είναι ότι σχεδόν καμία χώρα δεν έχει καταφέρει να κάνει κάτι τέτοιο για δέκα χρόνια, πόσω μάλλον για είκοσι ή τριάντα. Θα χρειαζόταν, όπως το θέτει η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, μία 'ηρωική' προσπάθεια απλά για να πετύχει τον στόχο για τα επόμενα χρόνια, αλλά είναι 'σε μεγάλο βαθμό μη ρεαλιστικό' να νομίζουμε ότι μπορεί 'να διατηρηθεί για δεκαετίες'”.