ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΚΗΔΕΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ;

 

Υποχρεωμένοι δια νόμου είναι πλέον όλοι οι κληρικοί της χώρας να τελούν θρησκευτική κηδεία σε όσους επιθυμούν να αποτεφρωθούν.Το εάν είναι Υποχρεωμένοι οι Κληρικοί ή όχι θα το πούμε αφού δούμε την απόφαση της Δ.Ι.Σ. ή της Ιεραρχίας.Στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Νο 21 της 21ης Φεβρουαρίου 2016, δημοσιεύθηκε ο νόμος 4368/2016 που ψήφισε το Σάββατο η Βουλή, στο 15ο άρθρο του οποίου αναφέρονται τα εξής:

1.Η επιλογή του τόπου ενταφιασμού είναι δικαίωμα του προσώπου.

2.Κάθε φυσικό πρόσωπο, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί ελεύθερα με ρητή, χωρίς όρο ή αίρεση, δήλωση του ενώπιον συμβολαιογράφου να ορίσει τον τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο ενταφιασμού του. Με τη δήλωση του αυτή ορίζονται τα πρόσωπα, συγγενικά ή μη που θα εκτελέσουν την επιθυμία του, τα οποία με σχετική δήλωση τους στο ίδιο συμβολαιογραφικό έντυπο αποδέχονται τη δήλωση του προσώπου και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την εκτελέσουν.

3.Εφόσον τηρηθεί ο κατά τα ανωτέρω τύπος και η διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος δεν αντίκειται σε κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη, τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες, που επιμελούνται της ταφής του νεκρού οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία ακόμη και αν εναντιωθούν συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού». 

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ.Μια μόλις ημέρα πριν εισαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο προς ψήφιση, ο αρμόδιος υπουργός κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Κιβωτός» τόνιζε πως οι προτάσεις και οι εισηγήσεις της Εκκλησίας θα εξετασθούν «με πολύ προσοχή» σημειώνοντας μάλιστα πως «Ο ρόλος της (σ.σ. της Εκκλησίας) στο συγκεκριμένο θέμα το οποίο έχει σαφώς και πνευματικές διαστάσεις, είναι δεδομένος και αναμφισβήτητος».

Κι όμως, το νομοσχέδιο πέρασε από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής, εισήλθε στην Ολομέλεια, ψηφίστηκε, έγινε νόμος του κράτους και η Ιερά Σύνοδος ακόμη περιμένει την απάντηση του υπουργού στην επιστολή που του απέστειλαν στις 14 Ιανουαρίου ο Αρχιεπίσκοπος και οι Συνοδικοί μητροπολίτες, ύστερα από την αποκάλυψη του orthodoxia.info, σημειώνοντας εκτός των άλλων πως:

«Με την παραπάνω γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν διά νόμου να υποχρεωθούν να τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σορού του».

Πλέον δια νόμου κάθε πολίτης είναι ελεύθερος να πάει σε έναν συμβολαιογράφο να δηλώσει πως επιθυμεί να κηδευτεί με θρησκευτική κηδεία και στη συνέχεια να αποτεφρωθεί ή ακόμη και να αποτεφρωθεί πρώτα και μετά να ψαλλεί η εξόδιος ακολουθία ενώπιον της τεφροδόχου του, και οι ιερείς είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν, ανεξάρτητα από τι υποστηρίζει η Ιερά Σύνοδος ακόμη και η ίδια τους η συνείδηση. 

Επειδή όμως το κράτος αποφάσισε να επέμβει στα της Εκκλησίας και να υποχρεώνει τους Ιερείς να τελούν την εξόδιο ακολουθία στους άθεους ξενομανείς που θέλουν να καίγονται χωρίς να σέβονται τις εντολές της Εκκλησίας και την Ιερή Παράδοση, από σήμερα μπορούμε ελεύθερα να παίρνουμε θέση σε όλα τα ζητήματα προδοσίας που διαπιστώνουμε από πλευράς των προδοτών πολιτικών ...."

Επιγραμματικά

Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει κατά καιρούς, όσον αφορά το θέμα διαχωρισμού Κράτους  Εκκλησίας. Μέχρι στιγμής όμως και παρά τις επανειλημμένες εκφρασθείσες απόψεις επί του θέματος, των εναλλασσομένων κυβερνήσεων, δεν υπήρξε ποτέ σοβαρή προσπάθεια υλοποίησης των απόψεων αυτών, οι οποίες κατά καιρούς επανέρχονταν στο προσκήνιο μόνον ως απειλές. 

Και αυτό σε μια προσπάθεια φίμωσης της Εκκλησίας όταν εκείνη αντιδρούσε σε θέματα που την αφορούν άμεσα, κατά τον τρόπο με τον οποίον ο δάσκαλος προσπαθεί να συνετίσει τον άτακτο μαθητή ώστε να σιωπήσει, δείχνοντας του την πόρτα της αιθούσης! 

 

Είναι αλήθεια, πως η Εκκλησία, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αυτό έχει διατυπωθεί πολλές φορές θεσμικά από εκκλησιαστικά πρόσωπα. Αντίθετα, μια τέτοια προοπτική θα ενίσχυε το κύρος της Εκκλησίας και του Κλήρου απέναντι σε όσους τους θεωρούν δημοσίους υπαλλήλους και τίποτε περισσότερο! Το αν μπορεί να υλοποιηθεί αυτό ή όχι, είναι ένα άλλο θέμα.

Αυτό που σήμερα δημιουργεί την ανάγκη είναι ένα δημοσίευμα σε εκκλησιαστική ιστοσελίδα με τον πηχυαίο τίτλο: ''Είναι πλέον νόμος του Κράτους! Υποχρεωτική η κηδεία σε όσους επιθυμούν αποτέφρωση''. Διαβάζοντας ο αναγνώστης, πληροφορείται την ψήφιση νομοσχεδίου δημοσιευθέντος στο Φ.21 της 21ης Φεβρουαρίου 2016, της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, όπου στην σελίδα 542 διαβάζει σχετικά στα περί επιλογής τρόπου ενταφιασμού, με την τροποποίηση σχετικής προσθήκης του άρθρου 35 του ν. 344/1976, δια του οποίου ο νομοθέτης προβλέπει ότι:

''Κάθε φυσικό πρόσωπο, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί ελεύθερα με ρητή, χωρίς όρο ή αίρεση, δήλωσή του ενώπιον συμβολαιογράφου να ορίσει τον τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο ενταφιασμού του.

Με τη δήλωσή του αυτή ορίζονται τα πρόσωπα, συγγενικά ή μη που θα εκτελέσουν την επιθυμία του, τα οποία με σχετική δήλωσή τους στο ίδιο συμβολαιογραφικό έντυπο αποδέχονται τη δήλωση του προσώπου και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να την εκτελέσουν''

Ουσιαστικά, ο νομοθέτης, πολύ απλά, υποχρεώνει την Εκκλησία να δεχθεί την καύση ενός νεκρού είτε αυτή γίνει πριν ή μετά την ακολουθία που εκ των πραγμάτων οφείλει να τελέσει ο κληρικός με βάση την εκφρασθείσα επιθυμία του εκλιπόντος δια συμβολαιογραφικής πράξεως.

Λίγο παρακάτω ο νομοθέτης ορίζει ότι:''Εφόσον τηρηθεί ο κατά τα ανωτέρω τύπος και η διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος δεν αντίκειται σε κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη, τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες, που επιμελούνται της ταφής του νεκρού οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία, ακόμη και αν εναντιωθούν συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού''.

Και εδώ είναι το θέμα!

Μέσα στα ''αρμόδια όργανα'' και ακόμα χειρότερα στις ''υπηρεσίες'' που σχετίζονται με την ταφή ενός νεκρού, συμπεριλαμβάνεται και η Εκκλησία, η οποία οφείλει; πλέον συμμορφούμενη προς τους νόμους της Πολιτείας, να αντιπαρέλθει τις όποιες ενστάσεις της και να εκτελέσει την επιταγή του νόμου...Οιαδήποτε παρέκκλιση ή άρνηση εκτελέσεως του νόμου, συνιστά παράβαση του, κάτι που εκ των πραγμάτων και μοιραία μπορεί να οδηγήσει σε επιβολή αναλόγων κυρώσεων...  

Το θέμα της αποτεφρώσεως, αποτελεί πραγμάτωση της επιθυμίας του προσώπου, απόρροια της ελευθέρας βουλήσεως του, την οποίαν όχι μόνον σέβεται αλλά και προασπίζεται η ίδια η Εκκλησία.Οι ενστάσεις Της, όχι μόνον σε αυτό αλλά και άλλα ζητήματα που αφορούν τον λαό, απευθύνονται αποκλειστικά και μόνον σε όσους θέλουν βιωματικά να Την ακολουθούν!

Όποιος θεωρεί εαυτόν εκτός Εκκλησίας, ούτε ο ίδιος υποχρεώνεται να Την ακολουθήσει, αλλά με τον ίδιο τρόπο και η Εκκλησία ουδεμίαν υποχρέωση έχει να συμμορφωθεί σε επιθυμίες που συνιστούν ακύρωση μιας μακραίωνης παραδόσεως και μιας πρακτικής η οποία ουδεμίαν σχέση έχει με την θεολογική αντίληψη της Εκκλησίας, περί της ιερότητος του προσώπου και του σεβασμού του ανθρωπίνου σώματος, ως Ναού του Θεού, πλασμένου κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν Εκείνου.  (Γεν. 1,26)

Όπως ήδη αναφέραμε, οι μέχρι τώρα εναλλασσόμενες κυβερνήσεις, παρά τις κατά καιρούς διατυπωθείσες απόψεις τους περί χωρισμού κράτους και Εκκλησίας, δεν ενήργησαν σοβαρά, για τους δικούς τους λόγους, ώστε να υλοποιήσουν αυτήν την επιθυμία τους.

Σήμερα, βλέπουμε μια εφαρμογή ενός νόμου προς την Εκκλησία. Μήπως τελικά, επειδή καμία κυβέρνηση δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του εξαγγελομένου προ ετών διαχωρισμού, προσπαθεί με τον τρόπο αυτό να οδηγήσει την ίδια την Εκκλησία να τον προκαλέσει; 

Δηλαδή, πως μπορεί η Εκκλησία ''συμμορφούμενη'' στο γράμμα του νόμου, να δεχθεί την επιβολή του αντιπαρερχόμενη τις ενστάσεις Της, οι οποίες αφορούν τον λαό Της; Με την ίδια λογική, μπορεί ο νομοθέτης αργότερα, κατά την τροποποίηση και άλλων νομοθετικών διατάξεων, να επιβάλλει και άλλα νομοσχέδια που ουσιαστικά αποδομούν τον λόγο Της Εκκλησίας. 

Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτό παρά σαν μια ένδειξη της πόρτας, κατά το παράδειγμα του δασκάλου προς τον άτακτο μαθητή στο οποίον ήδη αναφερθήκαμε; Ασφαλώς, ακόμα και το προ ημερών δημοσίευμα εκκλησιαστικής εφημερίδος το οποίον και αναδημοσιεύτηκε ευρέως στο διαδίκτυο με τίτλο:'' Το σχέδιο για την αποστρατεία (με το ζόρι) των Μητροπολιτών στα 67'', αυτόν τον σκοπό έχει. 

Να ''πείσει'' την Εκκλησία η ίδια να ζητήσει τον διαχωρισμό Της, ως θεοΐδρυτου θεσμού, από την νομοθετούσα πολιτεία. Ασφαλώς και στο θέμα θα απαντήσει θεσμικά η ίδια η Εκκλησία. Εμείς καταθέτουμε μόνον απλές σκέψεις προβληματισμού, έναντι όλων όσων με δόλιο τρόπο, κάποιοι προσπαθούν να επιβάλλουν στην Εκκλησία.

Εξάλλου, η Εκκλησία έχει την εμπειρία αιώνων στο πέρασμα των οποίων έζησε και επέζησε σε διάφορα πολιτεύματα και αφού πλέον αυτά είχαν περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. 

Ίσως πλέον, να έχει έρθει η ώρα ώστε η Εκκλησία, ελευθέρα και ζώσα να εφαρμόσει και η ίδια τους δικούς Της νόμους, η βάση των οποίων είναι το ίδιο το Ευαγγέλιο, ο ζωντανός Λόγος Του Θεού, εις εκ των οποίων είναι και η προτροπή του Κυρίου: ''απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ'' (Μτθ.22,21). Θα επανέλθουμε όμως για το συγκεκριμένο θέμα.

Τομέας Ενημέρωσης: Voiotosp.blogspot.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κατά την σημερινή Συνεδρία της 14ης Ιανουαρίου 2016 Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.

Ακολούθως ασχολήθηκε με το εκκρεμές νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», κατά το άρθρο 21 του οποίου καθένας μπορεί να επιλέξει, μεταξύ άλλων, τον «τύπο τελετής της κηδείας» του και η δήλωση αυτή είναι υποχρεωτική για όλα τα όργανα ή υπηρεσίες «που επιμελούνται της ταφής του νεκρού», αρκεί να μην προσκρούει σε «κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη». 

Με την παραπάνω γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν διά νόμου να υποχρεωθούν να τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σoρού του.

Υπενθυμίζεται ότι κατά την σύγχρονη διαδικασία της κατ’ ευφημισμόν «αποτεφρώσεως» μετά την καύση της σωρού σε κλίβανο, ο ανθρώπινος σκελετός ρίχνεται σε ηλεκτρικό σπαστήρα (μίξερ, cremulator), θρυμματίζεται και μετατρέπεται σε σκόνη. Η Ιερά Σύνοδος αρνείται ότι είναι αξιοπρεπές για τον νεκρό να καεί σε κλίβανο και να θρυμματισθεί σε μίξερ και δεν διακρίνει ιδιαίτερες διαφορές της σύγχρονης «αποτέφρωσης νεκρών» και της «διαδικασίας ανακύκλωσης απορριμμάτων».

Η Εκκλησία θεωρεί το ανθρώπινο σώμα ως ναό του Αγίου Πνεύματος (Α’ Κορ. 6,19) στοιχείο της υποστάσεως του ανθρώπου, που έχει πλασθεί κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού (Γεν. 1,24) και για τον λόγο αυτό η ορθόδοξη χριστιανική παράδοση αντιμετωπίζει το νεκρό σώμα όχι ως «στερεό απόβλητο», όπως οι απολογητές της αποτέφρωσης, αλλά το περιβάλλει με σεβασμό και τιμή ως έκφραση αγάπης προς το κεκοιμημένο μέλος Της.

Δυστυχώς ορισμένοι Δήμοι αντί να αντιμετωπίσουν την λειτουργική κατάσταση των κορεσμένων ή προβληματικών κοιμητηρίων τους, σπεύδουν να δηλώσουν έτοιμοι για δαπάνες αγοράς οικοπέδων και εξοπλισμού για την εγκατάσταση κέντρων αποτέφρωσης, ουσιαστικά υπονοώντας, ότι όποιος επιμένει στην παράδοση της ταφής, θα συνεχίσει να υφίσταται απαξιωτική μεταχείριση. 

Μεθοδολογία ακρωτηριασμού δηλαδή, αντί θεραπείας του προβλήματος, που διαιωνίζεται εκβιαστικά υπέρ της αποτέφρωσης, ώστε η τελευταία να διαφημίζεται ως δήθεν αξιοπρεπής για τον νεκρό και λιγότερο δαπανηρή ή μακάβρια για τους οικείους.

Στο πλαίσιο αυτό, λαμβάνοντας μέριμνα για τον ορθόδοξο Λαό, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την σύσταση Επιτροπής, η οποία θα υποβάλλει σχετική εισήγηση, ώστε να υπάρξει διαβούλευση της Εκκλησίας με τους αρμόδιους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς.

 

 

                                              Διαβάστε το ΦΕΚ ΕΔΩ....