ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

 

1.Το περιεχόμενο της παρεχόμενης στα σχολεία εκπαιδεύσεως καθορίζεται στο άρθρο 16 παρ 2 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι η Παιδεία σκοπόν έχει πλην των άλλων και την ανάπτυξη θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων.

2.Ο συντακτικός νομοθέτης κατοχυρώνει με το άρθρο 13 του Συντάγματος το ατομικό δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Εκ τούτου συνάγεται ότι οι μαθηταί που είναι άθεοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι έχουν το δικαίωμα να απέχουν αζημίως από την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και τις άλλες θρησκευτικού περιεχομένου εκδηλώσεις του σχολείου.

3.Η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, θεμελιώνεται στο πραγματικό γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα του Ελληνικού Λαού ανήκει στην Ορθόδοξον Χριστιανική Εκκλησία και συνεπώς οι γονείς τόσο κατ εφαρμογή του άρθρου 13 του Συντάγματος όσο και κατ εφαρμογή του 1ου Πρωτοκόλλου της Συμβάσεως της Ρώμης έχουν το δικαίωμα να ανατρέφουν τα τέκνα τους συμφώνως με τις αρχές της ιδικής τους θρησκείας.

Σε όλα αυτά τα ψευτοδιλήμματα κάποιων οι οποίοι ως σκοπό και στόχο έχουν να έρχονται στην επικαιρότητα, θα πρέπει να γνωρίζουν, αν δεν το γνωρίζουν (!), ότι η Πολιτεία μέσω της εφαρμογής της Διαπολιτισμικής Εκπαιδεύσεως την δεκαετία του 80 και στην νομοθετική ρύθμιση με το Ν2413/1996 έχει δώσει ήδη λύσεις για την εκπαίδευση των συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμού μιας κοινωνίας οι οποίες διαφοροποιούνται από άλλες ομάδες ένεκα θρησκευτικών, εθνικών και πολιτιστικών λόγων.

Τις ίδιες απόψεις προσπάθησαν σε παλαιότερες εποχές στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού να επιβάλλουν κάποιοι, πιστεύοντας ότι εξορίζοντας τον Θεό από τη ζωή των πολιτών, θα επιτύχουν το τέλος μιας τυραννίας και την αρχή μιας νέας ιστορίας.

Η ίδια η ιστορία μετά από πολλά χρόνια τους διέψευσε, καθώς οι  ιδεοληψίες και τα ιδεολογήματα  περιθωριοποιήθηκαν, ενώ η πίστη του λαού προς το Θεό, ενδυναμώθηκε.

Ίσως, έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου η Πολιτεία και οι καθ’ ύλην υπεύθυνοι να αντιληφθούν ότι μέσω της σύγχρονης αθεΐας δεν επιχειρείται άρνηση της ανατροφής με τον Θεό, αλλά τυφλή αποδοχή της ανατροφής άνευ του Θεού…