ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

Αριθμ. Πρωτ./ΕΞ. 3966/2015   

                                                                                       Έν Αθήναις τη 11η Δεκεμβρίου 2015

 ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ

ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΕΠΩΝΥΜΟ ΠΛΗΡΩΜΑ

ΤΗΣ ΘΕΟΣΩΣΤΟΥ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2015

Αδελφοί μου και τέκνα μου έν Κυρίω αγαπητά,

«Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον! [...] Ήλθε γάρ ή προσδοκία των εθνών». Ό ιερός υμνωδός της Άγίας μας Εκκλησίας μάς παροτρύνει νά ψάλλουμε ότι μέγα καί παράδοξο γεγονός συντελείται σήμερα, καθώς ήλθε στόν κόσμο η ελπίδα κι ή απαντοχή της οικουμένης.

Τό θαύμα έγκειται στό γεγονός του ερχομού, της συνάντησης με τό πρόσωπο του Δημιουργού. Ή σωτηρία δοκιμάστηκε από τά έθνη με ποικίλους τρόπους. Δεν ευοδώθηκε όμως ούτε από οξυδερκείς ηγέτες, ούτε από φωτισμένους δασκάλους, ούτε άπό τή δυναμική των ανθρώπινων επιτευγμάτων. Εγκαινιάστηκε άπό τή θυσιαστική αγάπη του Υϊού καί Λόγου του Θεού, πού σμίκρυνε εκουσίως τήν παντοδυναμία Του γεννώμενος ώς ανυπεράσπιστο βρέφος.

Ή προσδοκία μιας καινούργιας ζωής υπήρχε χωρίς νά είναι εφικτή ή πραγματοποίηση της. Οί βεβαιότητες καί oι κατακτήσεις του κόσμου προσέδιδαν κύρος, εξουσία, δόξα. Ή ελπίδα όμως σέ αυτές ήταν ανυπόστατη καθώς δέν ρίζωνε στή μοναδική κλήση του ανθρώπου, πού είναι ή αγάπη. Έρχεται λοιπόν τό πλήρωμα της αγάπης ό Χριστός, γιά νά αποκαταστήσει τόν βαθύτερο πόθο του ανθρώπου πού δέν είναι άλλος άπό τήν ελευθερία της αγάπης.

«Ό ουρανός και ή γη σήμερον ήνώθησαν». Πανηγυρίζουμε σήμερα τή γέννηση της ελπίδας. Ή προσδοκία μας δέν είναι πιά μία άσαρκη-μεταφυσική αναμονή, ούτε περιορίζεται σέ μία ψυχολογική αισιοδοξία. Είναι γεγονός! Έχει τήν αρχή του στήν ιστορία άλλά ή προοπτική του διασχίζει τήν αιωνιότητα. Συντελέστηκε στό παρελθόν άλλά ή οικείωσή του πραγματοποιείται στό παρόν ώς πρόγευση του μέλλοντος.

Ή απόσταση μεταξύ γης καί ουρανού ήταν ή κακότεχνη εφεύρεση του άνθρωπου. Στό αγεφύρωτο αυτό χάσμα έβρισκαν χώρο οί αυταπάτες των προσωπείων της ελευθερίας. Για τό λόγο αυτό οί μόνοι πού αντιλήφθηκαν τήν παρουσία του Θεού ήταν οί καταφρονεμένοι βοσκοί καί οί αλλοεθνείς μάγοι. Ή κοσμική καταξίωση καί ή αλαζονική βεβαιότητα ήταν καί θά είναι τά κατεξοχήν προσωπεία, τά είδωλα του αγέρωχου εαυτού πού θά σκιάξουν πάντοτε τήν αλήθεια.

Ή απλότητα των βοσκών καί ή αναζήτηση των μάγων κατέλιπαν αιώνια παρακαταθήκη γνήσιου πόθου λευτεριάς. Διότι γιά νά υπάρχει κάποιος ελεύθερος είναι ανάγκη νά είναι ταπεινός δηλαδή νά είναι ξένος ώς πρός τίς ιδιοτελείς συμβάσεις της εποχής του καί επίσης ξένος ώς πρός τήν ασφάλεια των πεποιθήσεων του.

Ό πρώτος μεγάλος ξενιτεμένος της ιστορίας άλλωστε είναι ό ίδιος ό Υϊός του Θεού. «Εγκατέλειψε» τούς Πατρικούς κόλπους καί ανέλαβε τήν ανθρώπινη τραγωδία έως θανάτου. Καί ώς άνθρωπος όμως αναγκάστηκε νά πάρει τόν δρόμο της προσφυγιάς βαδίζοντας εκούσια τόν σταυρωμένο δρόμο της αγάπης. Σε αυτόν τόν δρόμο πορεύεται καί οποιοσδήποτε ζητά νά λευτερωθεί. Στέκεται στό πλάι εκείνων πού έχουν εξοριστεί, πού έχουν απορριφθεί, γιατί πρώτος απορριμμένος εξόριστος γιά χάρη όλων ήταν ό Χριστός.

Αυτά τά Χριστούγεννα ας εορτάσουμε τήν ξενιτειά μας άπό τίς συμβάσεις καί τήν κατασφάλιση πού πνίγουν τήν ελευθερία. Άς επαναπατριστούμε στό πρόσωπο καί τήν καρδιά του αναγκεμένου συνανθρώπου. Εκεί σπαργανούται αθόρυβα καί μυστικά ό Κτίστης, εκεί μπορούμε νά ξαναβρούμε τόν πρόσφυγα εαυτό μας.