ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Η υπόθεση Σαχ Μπάνο, μια υπόθεση διαζυγίου, προκάλεσε μεγάλη διχογνωμία, όταν το Κογκρέσο κατηγορήθηκε ότι επιχείρησε να κατευνάσει τους ορθόδοξους Μουσουλμάνους φέρνοντας μια κοινοβουλευτική τροπολογία, η οποία θα ακύρωνε το αποτέλεσμα της απόφασης που είχε εκδώσει το Ανώτατο Δικαστήριο.

Μετά τις βιαιότητες του Γκουτζάρατ το 2002 υπήρξαν κατηγορίες κατά των πολιτικών κομμάτων, ότι προχώρησαν πάλι σε πολιτικές στρεφόμενες προς συγκεκριμένες κοινότητες.

Ισπανία.Στην Ισπανία, σχολιαστές έχουν υποστηρίξει ότι η μορφή του διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας που θεσπίστηκε στη Γαλλία το 1905 και περιλήφθηκε στο Ισπανικό Σύνταγμα του 1931 είναι αυτή μίας «εχθρικής» προσέγγισης προς την εκκλησία, σημειώνοντας ότι αυτή η εχθρότητα ήταν μία από τις αιτίες για την κατάρρευση της δημοκρατίας και την πρόκληση του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου.

Μετά το τέλος του πολέμου, επί της Δικτατορίας Φράνκο, η Καθολική Εκκλησία επανέκτησε την επισήμως εγκεκριμένη και κυρίαρχη θέση της. Η θρησκευτική ελευθερία εξασφαλίστηκε μόλις το 1966, εννιά χρόνια πριν την πτώση του καθεστώτος. Από το 1978, σύμφωνα με το Ισπανικό Σύνταγμα.

«Καμία θρησκεία δεν θα είναι κρατική. Οι δημόσιες αρχές θα λαμβάνουν υπόψιν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Ισπανικής κοινωνίας και συνεπώς θα διατηρούν τις κατάλληλες σχέσεις συνεργασίας με την Καθολική Εκκλησία και άλλα δόγματα».

Ιταλία.Στην Ιταλία ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους είναι κατοχυρωμένος στο άρθρο 7 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει: «Η Πολιτεία και η Καθολική Εκκλησία είναι ανεξάρτητες και κυρίαρχες, η καθεμία εντός της δικής της σφαίρας.

Οι σχέσεις τους ρυθμίζονται από τις συμφωνίες του Λατερανού. Τροποποιήσεις στις συμφωνίες αυτές που γίνονται αποδεκτές και από τα δύο μέρη δεν απαιτούν τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης».

Κίνα. Η Κίνα, την εποχή της δυναστείας των Χαν, είχε καθιερώσει τον Κομφουκιανισμό ως επίσημη κρατική ιδεολογία, αντικαθιστώντας αυτήν του Νομικισμού της προηγηθείσας δυναστείας των Κιν πριν από πάνω από δυο χιλιετίες.

Στη σύγχρονη Κίνα, μετά το 1949, εξαιτίας ιστορικών εμπειριών όπως η Εξέγερση του Ταϊπίνγκ, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας δεν είχε διπλωματικές σχέσεις με το Βατικανό για πάνω από μισόν αιώνα, διατήρησε το διαχωρισμό της εκκλησίας από τις κρατικές υποθέσεις και, παρ' όλο που οι μέθοδοι της κινεζικής κυβέρνησης αμφισβητούνται από το Βατικανό, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄ είχε δεχθεί τη χειροτονία επισκόπου που είχε προ-επιλεγεί από την κυβέρνηση για την Κινεζική Πατριωτική Καθολική Ένωση το 2007.

Εν τούτοις, μια νέα χειροτονία καθολικού Επισκόπου το Νοέμβριο του 2010, σύμφωνα με τα νέα του BBC, απειλεί να «ζημιώσει τους δεσμούς» μεταξύ της Κίνας και του Βατικανού.

Μεξικό.Το ζήτημα του ρόλου της Καθολικής Εκκλησίας στο Μεξικό είναι ιδιαιτέρως διχαστικό ήδη από τη δεκαετία του 1820. Οι μεγάλες εκτάσεις ιδιοκτησίας της Εκκλησίας ήταν πάντοτε σημείο τριβής.

Το Μεξικό οδηγήθηκε σε κάτι που ονομάστηκε διαχωρισμός της εκκλησίας και του κράτους από τον Μπενίτο Χουάρες, ο οποίος, το 1859, προσπάθησε να εκμηδενίσει το ρόλο της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στο κράτος αποκτώντας τις εκτάσεις της και καταργώντας τα προνόμιά της.

Το 1859 εκδόθηκε ο Νόμος Λέρντο – υποτίθεται ότι διαχώριζε την εκκλησία και το κράτος, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για κρατική παρέμβαση σε εκκλησιαστικά ζητήματα, καθώς καταργήθηκαν μοναστικά τάγματα και εθνικοποιήθηκε η εκκλησιαστική περιουσία.

Το 1926, μετά από αρκετά χρόνια επαναστατικού πολέμου και ανασφάλειας, ο Πρόεδρος Πλούταρκο Ελίας Κάγιες, ένας άθεος, θέσπισε τον Νόμο Κάγιες, ο οποίος κατήργησε κάθε ιδιωτική περιουσία των εκκλησιών, έκλεισε εκκλησίες που δεν είχαν δηλωθεί στο κράτος και απαγόρευσε στους κληρικούς την κατοχή δημοσίων αξιωμάτων.Ο νόμος δεν ήταν δημοφιλής. Και αρκετοί διαδηλωτές από αγροτικές περιοχές πολέμησαν κατά των ομοσπονδιακών στρατευμάτων σε αυτό που ονομάσθηκε πόλεμος του Κριστέρο. 

Μετά τη λήξη του πολέμου το 1929, ο Πρόεδρος Εμίλιο Πόρτες Γκιλ διατήρησε μια προηγούμενη ανακωχή, κατά την οποία ο νόμος θα παρέμενε θεσπισμένος, αλλά δεν θα εφαρμοζόταν στην πράξη, με αντάλλαγμα τη λήξη των εχθροπραξιών. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ). Διαβάστε το προηγούμενο ΕΔΩ....