Σέ καιρούς όπου ακούγονται ποικίλα
επιπόλαια συνθήματα μειώσεως ή άπαξιώσεως της διδασκαλίας του Χριστιανισμού καί
ειδικότερα στα πλαίσια τού μαθήματος τών θρησκευτικών, αξίζει να διατυπώσουμε
τήν θέση περί της ύψιστης αξίας καί σημασίας αυτής
Ό Χριστιανισμός έχοντας ώς πηγή τό
Ευαγγέλιο τού Χριστού καί τήν I. Παράδοση εκφράζει τό τελειότερο ήθος γιά τον
άνθρωπο. Όντως σοφίζει καί εκπολιτίζει. Ειδικότερα στήν εκπαίδευση ό
Χριστιανισμός βοηθά τον μαθητή σ' ένα ορθό προβληματισμό ήθους καί σ' ένα
ελεύθερο, σοβαρό καί εύθυνοφόρο τρόπο βίου.
Τούτο γιατί τό πρώτο πού προσφέρει
ό Χριστιανισμός είναι ή μέγιστη αρετή τής αγάπης. Ή πεμπτουσία τού Χριστιανισμού είναι ή
αγάπη, όπως τήν δίδαξε ό Χριστός καί όπως απορρέει άπό τή ζωή τής αγάπης τού
Τριαδικού Θεού. Αγάπη προς τον Θεόν καί προς τον συνάνθρωπο.Τό δεύτερο βασικό
γνώρισμα τού Χριστιανισμού είναι ή ελευθερία.
Ό Χριστιανισμός ελευθερώνει τον
άνθρωπο άπό τά δεσμά τής φθοράς, τών παθών καί τελικά τού θανάτου. Ό Απ. Παύλος
είναι σαφής: «Τή ελευθερία ή Χριστός ήλευθέρωσε στήκετε καί μή πάλιν ζυγώ
δουλείας ένέχεσθε» (Γαλ. 5,1).
Έπειτα άλλα βασικά χαρακτηριστικά είναι
ή πίστη, ή ελπίδα, ή ειρήνη, ή χαρά, ή διακονία, ή συγχώρηση, ή δικαιοσύνη, ή
ταπεινοφροσύνη, ή φιλανθρωπία, ή ισοτιμία, ή ιερότητα τής ζωής καί τής οικογένειας.
Όλα τά παραπάνω συνθέτουν αυτό τό όποιο αποκαλείται χριστιανικός ανθρωπισμός,
τουτέστιν πολιτισμός τής ψυχής.
Έχουμε άραγε καταλάβει πόσα έχει νά ωφεληθεί
ηθικώς ό μαθητής όταν θά τύχει τής διδασκαλίας π.χ. τών Μακαρισμών, ή τών
Παραβολών τού Χριστού ή όταν διδαχθεί τον "Υμνο τής αγάπης τού Παύλου;
Έπειτα στο διάβα τών αιώνων, ή
χριστιανική διδασκαλία καταξιώθηκε στή συνείδηση τού λαού καί μάλιστα ή όρθή
έκφραση τού χριστιανισμού, ή Ορθοδοξία, κατέστη οδηγός τού λαού. Ό έλληνας κατά
τήν συντριπτική του πλειοψηφία είναι ορθόδοξος χριστιανός. Καί αυτό αποτελεί
προτέρημα, προνόμιο καί ευεργέτημα.
Ειδικότερα τό ορθόδοξο χριστιανικό πνεύμα
ενέπνευσε τά μέγιστα τον Ελληνικό λαό ώστε νά έχει ενότητα, συνοχή καί φρόνημα
καταλλαγής.Στήν ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία δέν
άνεπτύχθηκαν ταξικές διαφορές, δέν έγινε καταστρατήγηση τής ανθρώπινης
ελευθερίας, δέν υιοθετήθηκε ή αντιπαλότητα, τό μίσος για τον συνάνθρωπο καί ή
κακία.
Ή Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία δέν έκαμνε ποτέ πατερναλισμό τής
σκέψης καί τής επιστήμης. Δέν υπάρχει πουθενά τό σύνθημα «πίστευε καί μή
έρευνα». Καταφάσκει τήν επιστημονική έρευνα, χαίρεται καί ευλογεί τήν
επιστημονική πρόοδο.
Γι αυτό καί στήν «καθ' ημάς ανατολή» δέν
είχαμε ούτε Μεταρρύθμιση ούτε Αντιμεταρρύθμιση, ούτε διεξήχθηκαν θρησκευτικοί
πόλεμοι. Πηγή έμπνευσης καί πνευματικής καθοδήγησης τού ελληνικού λαού άείποτε
ήταν τό κοινοτικό καί ασκητικό ιδεώδες.
Έπειτα μή λησμονούμε ότι ή ορθόδοξη
εκκλησία πάντοτε υπήρξε ή «μάνα τού λαού», πού στάθηκε δίπλα του σ' όλες τις
δύσκολες εκφάνσεις. Τό επιβεβαιώνει αυτό ή εθνική μας
ιστορία. Είχε απόλυτα δίκαιο ό Κ. Παπαρρηγόπουλος όταν έλεγε πώς «τό έθνος μας
μεγαλούργησε διά τής μετά τού χριστανισμού συμμαχίας».
Όταν λοιπόν ό χριστιανισμός
έχει γίνει βίωμα ζωής στον ελλαδικό χώρο καί στις ελληνικές συνειδήσεις δέν
είναι έπιτρεπτόν τώρα έν ονόματι τής παγκοσμιοποίησης καί πολυπολιτισμικότητας
νά υφίσταται μία τάση μείωσης τής διδασκαλίας τού Χριστιανισμού ή
άποχριστιανοποίησης τής κοινωνίας.
Ό Χριστιανισμός μας είναι ή ειδοποιός
διαφορά μέσα στή χοάνη τών θρησκευτικών ιδεολογικών συστημάτων. Ή ορθόδοξη
χριστιανική ιδιότητα μας είναι ή κρηπίδα τής αυτοσυνειδησίας μας, ή αρχοντιά
τής Παράδοσης μας, τό μεγαλείο τού πολιτισμού μας.
Δέν αντιτάσσεται κανείς στή
διδασκαλία προς γνώση καί τών άλλων θρησκειών τού κόσμου, άλλά δέν μπορεί στήν
ελλαδική εκπαίδευση νά μή δίδεται ή πρέπουσα προτεραιότητα καί προσοχή στήν
δική μας χριστιανική διδασκαλία.
Σέ μία εποχή ραγδαίων εξελίξεων σέ
πολλαπλά επίπεδα καί κορεσμού ιδεολογικής πολυπλοκότητας, προβάλλει αδήριτη ή
αξίωση γιά περισσότερο χριστιανικό λόγο.
Αρχιμ.π.
Χρυσόστομος Κ. Παπαθανασίου, (Δρ. Ν. & Θ.)
Ίεροκήρυξ Καθεδρικού Ναού τών Αθηνών και
Διευθυντής του
Ιδιαίτερου Γραφείου του Αρχιεπισκόπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου