ΤΟ ΚΑΛΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΒΡΩΜΙΚΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ…

 

Η Γερμανία φαίνεται πως είναι πρωταθλήτρια… στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος! Η ισχυρή οικονομία της Ευρώπης, αποτελεί βασικά ένα από τα βασικά «πλυντήρια» βρώμικου χρήματος σε ολόκληρο τον πλανήτη! Ίσως έτσι εξηγούνται οι εμμονές της Γερμανίας για υψηλούς φορολογικούς συντελεστές στην Ελλάδα…

Ο Μάρκους Σέντερ (CSU), ο υπουργός Οικονομικών της Βαυαρίας και ένας από τους πιο σκληρούς επικριτές της Ελλάδας, αναφέρεται πάντα στην «αναποτελεσματική φορολογική διοίκηση» στην Αθήνα. 

Αλλά ίσως ο Σέντερ θα έπρεπε να είναι λίγο πιο προσεκτικός με τέτοιες κατηγορίες. Διότι ακόμη και στη Γερμανία, και ιδίως στη Βαυαρία, οι πλούσιοι και οι επιχειρήσεις κερδίζουν κάθε χρόνο δεκάδες δισεκατομμύρια σε βάρος των φορολογουμένων πολιτών, διότι η είσπραξη των φόρων είναι αναποτελεσματική και οργανωμένη με τρόπο απελπιστικά ξεπερασμένο. 

Αυτό τον προβληματισμό θέτει ο πολιτικός επιστήμονας από το Μάρμπουργκ, Mάρκους Μάιντσερ, στο πρόσφατο βιβλίο του για τον «φορολογικό παράδεισο της Γερμανίας». Για πολλά χρόνια, ο συγγραφέας αξιολόγησε προσεκτικά τις εκατοντάδες των μελετών, τις έρευνες και τα στατιστικά στοιχεία και μίλησε με φοροελεγκτές, δικηγόρους και ανακριτές. Και τα ευρήματά του είναι εκπληκτικά: 

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία δεν αποτελεί πλέον «ένα παθητικό θύμα των φορολογικών παραδείσων», αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος του συστήματος της οργανωμένης φοροδιαφυγής. Ακόμη χειρότερα, η Γερμανία προσφέρει σε μαφιόζους και κλέφτες από όλο τον κόσμο, ιδανικές συνθήκες για να ξεπλένουν κεφάλαια που έχουν αποκτηθεί με παράνομο τρόπο.

Η Γερμανία ένα μέρος για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος; Τα αποδεικτικά στοιχεία λένε το αντίθετο. Εν τέλει, οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας μέσω της εξαγοράς δεδομένων, τάχθηκαν κατά φοροφυγάδων με ελβετικούς λογαριασμούς, προκαλώντας ένα κύμα αυτοκαταγγελιών. Την ίδια στιγμή, μετά τις αποκαλύψεις για φοροδιαφυγή (offshore διαρροές) και για τις φορολογικές συμφωνίες παγκόσμιων κολοσσών («Luxleaks») υπόσχέθηκαν «το τέλος του τραπεζικού απορρήτου» και σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Από αυτή την άποψη, η πολιτική φαίνεται, τουλάχιστον, να είναι στο σωστό δρόμο.
 

Κι όμως αυτή η εντύπωση, αναφέρει ο Μάιντσερ, ανήκει στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων. Και ξεκινά με το γεγονός ότι στη Γερμανία το ξέπλυμα χρήματος δε συνιστά ποινικό αδίκημα εκ των πραγμάτων. Δεσπότες που ανατράπηκαν στον απόηχο της Αραβικής Άνοιξης, διατηρούσαν λογαριασμούς και χαρτοφυλάκια στη Γερμανία.  

Στο ζήτημα αυτό, οι τράπεζες έχουν ρητή υποχρέωση για «πολιτικά εκτιθέμενα πρόσωπα» να παίρνουν ειδικές προφυλάξεις. Επιπλέον, ο έλεγχος ανατίθεται από την εποπτική αρχή, Bafin, σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες, όπως η KPMG, οι οποίες ποτέ δε βρίσκουν τίποτα που να βλάπτει το συμφέρον των πελατών τους. Σε αντίθεση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ, στη Γερμανία, δεν πάγωσε, από το 2006 έως το 2012, ούτε ένα σεντ σε λογαριασμούς ξένων επενδυτών λόγω διαφθοράς.