ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ) - (Δ΄ ΜΕΡΟΣ)

 

Ἡ Εἰσήγηση τοῦ κ. Βαρθολομαίου, εἶναι εἰσήγηση προγραμματικὲς δηλώσεις τῆς νέας Ἐκκλησίας,ποὺ εἶναι ὁλοζώντανη πιὰ ἐδῶ, χωρὶς νὰ κρύβεται! Παραθέτουμε την ομιλία  του, ὑπογραμμίζοντας κακοδοξίες του καὶ σχολιάζοντάς τις (μὲ μπλὲ χρῶμα):

Οὕτω, διὰ τῶν ταπεινῶν καὶ περιωρισμένων αὐτοῦ δυνάμεων τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀναδεικνύεται καὶ σήμερον πρωτοπόρον εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν κρισίμων προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀφήνουν ἀδιάφορον τὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ σπουδαιότης τοῦ γεγονότος τούτου διὰ τὸ κῦρος καὶ τὴν διεθνῆ ἀναγνώρισιν τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ μόλις εἶναι ἀνάγκη νὰ τονισθῇ. Δόξα τῷ ἁγίῳ Θεῷ καὶ τούτου ἕνεκα! Ἕτερος τομεύς, εἰς τὸν ὁποῖον τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀνέπτυξε πρωτοβουλίας καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ διαδραματίζῃ ἡγετικὸν ρόλον εἶναι ἐκεῖνος τῆς καταλλαγῆς μεταξὺ τῶν χριστιανῶν καὶ τῶν θρησκειῶν. 

 Ὁ τομεὺς οὗτος τῶν πρωτοβουλιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑφίσταται ὑπό τινων κύκλων ἐπ᾿ ἐσχάτων ἐκστρατείαν διαβολῆς καὶ κατασυκοφαντήσεως ὡς δῆθεν προδοτικὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἀλλ᾿ ἡ καταλλαγὴ τῶν ἀνθρώπων μετ᾿ ἀλλήλων καὶ μετὰ τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ αὐτὸν τοῦτον τὸν σκοπὸν τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου καὶ τῆς σταυρικῆς Αὐτοῦ θυσίας (Ρωμ. ε΄ 10, Β΄ Κορ. ε΄ 19), ἡ δὲ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐ παύεται δεομένη «ὑπὲρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὑπῆρξε πρωτοπόρον εἰς τὴν δημιουργίαν τῆς συγχρόνου Οἰκουμενικῆς Κινήσεως διὰ τῶν Ἐγκυκλίων Ἰωακεὶμ τοῦ Γ΄ τὸ 1902 καὶ τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τὸ 1920 καὶ οὐδένα λόγον ἔχει νὰ λυπῆται δι᾿ αὐτό. 

 Ἡ συμμετοχὴ ἡμῶν εἰς τὴν Οἰκουμενικὴν Κίνησιν, εἴτε ὑπὸ τὴν μορφὴν τῶν θεολογικῶν διαλόγων, εἴτε διὰ τῆς συμμετοχῆς εἰς διαχριστιανικοὺς ὀργανισμούς, κατ᾿ οὐδένα λόγον προσκρούει εἰς τὴν πίστιν ἡμῶν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν ὁμολογοῦμεν εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως ἡμῶν, ἐν οὐδεμιᾷ δὲ περιπτώσει ὑποδηλοῖ ἢ συνεπάγεται ἀπάρνησιν ἢ νόθευσιν τῶν δογμάτων τῆς πίστεως ἡμῶν ἤ, ὡς κακοβούλως διαδίδουν τινές, εἰς «συγκρητισμόν» καὶ δημιουργίαν ὑπερ-εκκλησίας. 

 Ἀντιθέτως, διὰ τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τὴν Οἰκουμενικὴν Κίνησιν καὶ ἰδίᾳ διὰ τῶν θεολογικῶν διαλόγων δίδεται ἡ μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ καταδεικνύεται ἡ ὑπεροχὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ σεβασμὸς πρὸς τὴν ὁποίαν ἔχει ἐμφανῶς αὐξηθῆ εἰς τὴν ἐποχήν μας ἐν τῇ Δύσει ἀκριβῶς λόγῳ τῆς προβολῆς αὐτῆς διὰ τῆς συμμετοχῆς ταύτης. «Ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», κατὰ τὴν Ἀποστολικὴν προτροπήν (Ἐφ.δ΄15), οὐδὲν ἔχομεν νὰ ζημιωθῶμεν.[Στὶς ἐκθεμελιωτικὲς τῆς Πίστεώς μας αὐτὲς θέσεις ποὺ καταργοῦν ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως,  δηλ. τὴν ἀποδοχὴ ὡς «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν» ὅλων τῶν αἱρέσεων ποὺ στεγάζει τὸ Π.Σ.Ε., δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιδράσουν οἱ ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ νὰ σηκωθοῦν νὰ φύγουν; Δυστυχῶς παρέμειναν ἐκεῖ. Ἔχουν γράφει τόσα γιὰ τὸ θέμα. 

Μεταφέρουμε τὴν ἀντίδραση τοῦ κ. Λ.Ν. ἀπὸ χθεσινὸ σχόλιο στὶς “Ἀκτίνες”: «Σε ποια "μαρτυρία της Ορθοδόξου πίστεως" στα πλαίσια της "οικουμενικής κινήσεως" και των "θεολογικών διαλόγων" αναφέρεται ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως; Μήπως στις επαίσχυντες και προδοτικές συμφωνίες του Μπάλαμαντ και του Σαμπεζύ; 

Ή μήπως στην υπογραφή, απ την πλευρά Ορθοδόξων(;) αντιπροσώπων, καταλυτικών του Ορθοδόξου Δόγματος κειμένων όπως αυτό του Πόρτο Αλέγκρε και του Πουσάν; Μήπως αναφέρεται στις αντικανονικές και σφόδρα σκανδαλίζουσες το πιστό ποίμνιο συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους»].Ἡ μετὰ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν καταλλαγὴ ἡμῶν καθίσταται ἰδιαιτέρως ἐπιτακτικὴ ἐν τῷ χώρῳ τῆς λεγομένης Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς, ἔνθα διαβιοῖ μέγα μέρος τοῦ ποιμνίου τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου. 

Εἰς πλείστας Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Εὐρώπῃ καὶ Ἀμερικῇ αἱ σχέσεις ἡμῶν μετὰ τῶν ἐκεῖ διαβιούντων Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Προτεσταντῶν εἶναι καὶ πρέπει νὰ παραμείνουν ἁρμονικαί, ὀφείλομεν δὲ νὰ συγχαρῶμεν τοὺς ἀδελφοὺς ἱεράρχας τῶν περιοχῶν τούτων διὰ τὴν συμβολήν των εἰς τὴν καλλιέργειαν καὶ προαγωγὴν τῶν καλῶν τούτων σχέσεων, ἐκ τῶν ὁποίων πολλὰ ὠφελεῖται τὸ ποίμνιον αὐτῶν. Χάρις εἰς τὰς σχέσεις ταύτας ἐξασφαλίζονται διὰ τὸ Ὀρθόδοξον ποίμνιον οἱ ἀπαραίτητοι χῶροι λατρείας καὶ ἐξυπηρετοῦνται ζωτικαὶ ἀνάγκαι διαβιώσεως αὐτοῦ. 

Θὰ ἀπετέλει ἔνδειξιν ἀχαριστίας ἐκ μέρους ἡμῶν, ἐὰν δὲν ἀνεγνωρίζομεν τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν ἀνυπόκριτον ἀγάπην, μετὰ τῶν ὁποίων περιβάλλουν τὸ ποίμνιον ἡμῶν οἱ ἀνήκοντες εἰς ἄλλας Ἐκκλησίας καὶ Ὁμολογίας ἀδελφοὶ χριστιανοὶ καὶ ἂν δὲν ἀνταπεδίδομεν καὶ ἡμεῖς πρὸς αὐτοὺς τὰ αὐτὰ αἰσθήματα καὶ τὴν αὐτὴν συμπεριφοράν. Ὀφείλομεν νὰ ἀναγνωρίσωμεν πάντες ὅτι ἡ ἐποχὴ τῶν ἀμιγῶν θρησκευτικῶς κοινωνιῶν καὶ ἐθνῶν παρέρχεται ἤδη, καὶ οἱ λαοὶ καλοῦνται νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἑτερότητα ὡς συστατικὸν στοιχεῖον τῶν κοινωνιῶν των, ἐὰν δὲν θέλουν νὰ ὁδηγηθοῦν εἰς συγκρούσεις καὶ ἀναταραχάς. 

Ἡ συνύπαρξις καὶ συμβίωσις τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν ἀποτελεῖ ἤδη ἀναπότρεπτον πραγματικότητα εἰς τὸν χῶρον τῆς Διασπορᾶς ἐξαπλουμένη ταχέως καὶ ἐντὸς τῶν ἄλλοτε ἀμιγῶς Ὀρθοδόξων ἐθνῶν καὶ κοινωνιῶν καὶ ὑποχρεοῦσα τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν νὰ προσαρμόσῃ διὰ τῆς οἰκονομίας τὴν ὅλην ποιμαντικὴν αὐτῆς ζωήν. Οὕτως, ἐπὶ παραδείγματι, ἡ αὔξησις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μεικτῶν γάμων ἀποτελεῖ πλέον πραγματικότητα, ἡ ὁποία ὑποχρεώνει τὴν Ἐκκλησίαν νὰ ἀποδεχθῇ τὴν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων κοινὴν προσευχὴν καὶ λατρείαν, ὅπερ καὶ ἐφαρμόζει ἤδη εἰς πάσας τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. 

Τοῦτο οὐδόλως ἀποτελεῖ ἐκτροπὴν ἐκ τοῦ θεμελιώδους στοιχείου διαχωρισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν, συνισταμένου εἰς τὴν ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ κοινωνίαν, ἥτις προϋποθέτει πλήρη συμφωνίαν ἐν τῇ πίστει τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπὶ τοῦ σημείου τούτου οὐδεμία οἰκονομία χωρεῖ.[Νά, λοιπόν, ποὺ ἡ κακόδοξη διδασκαλία τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου δικαιώνεται καὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη! Ἡ παρανομία τῶν μεικτῶν γάμων, γίνεται πλέον καθεστώς! Διαστρέφει ἐδῶ ὁ πατριάρχης τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὲν σηκώθηκε κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ τοῦ πεῖ ὅτι ἡ κατ’ Οἰκονομία ἀνοχὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ μεικτοὺς γάμους, ἐδόθη ὑπὸ προϋποθέσεις καὶ ποτὲ ἡ οἰκονομία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν καθίσταται Ἀκρίβεια.  

Ὅτι διακοινωνία δὲν ἔχουμε μόνο ὅταν ὑπάρχει συμμετοχὴ αἱρετικῶν στὴν Ὀρθόδοξη Θ. Εὐχαριστία, ἀλλὰ ὅταν συμμετέχουν αἱρετικοὶ καὶ στὰ ἄλλα μυστήρια! Ἀλλὰ ἡ νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ, καὶ σ’ αὐτὴ συμμετέχουν κι οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, ἀφ’ ὅσον παραμένουν καὶ ἀνέχονται τὴν κακόδοξη διδασκαλία καὶ πρακτικὴ τοῦ…«Πρώτου» τῶν Ὀρθοδόξων! Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι μ’ αὐτοὺς τοὺς ἐπισκόπους μᾶς διδάσκουν νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ συμβουλευόμαστε οἱ, τάχα, ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, τὰ ἱστολόγια καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς λαϊκοί!]. 

Αύριο η συνέχεια.......