ΤΗΝ ΔΕΗΣΙΝ ΜΟΥ ΔΕΞΑΙ ΤΗΝ ΠΕΝΙΧΡΑΝ

 

Την δέησίν μου δέξαι την πενιχράν,  και κλαυθμόν μη παρίδης και δάκρυα, και στεναγμόν, αλλ’ αντιλαβού μου ως αγαθή, και τας αιτήσεις πλήρωσον δύνασαι γαρ πάντα ως πανσθενούς, Δεσπότου Θεού Μήτηρ, ει νεύσεις έτι μόνον, προς την εμήν οικτράν ταπείνωσιν.