ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ…

 

Αν βρίσκεσαι στην ίδια χώρα πολλά χρόνια (είμαι συνολικά, αν και διακεκομμένα, στην Αγγλία δεκατρία χρόνια) δεν αισθάνεσαι πλέον μετανάστης αλλά Έλληνας της διασποράς… Αυτό σημαίνει ότι βλέπεις τα πράγματα από μια κάποια απόσταση, ίσως γιατί ξέρεις ότι ποτέ δεν θα ξαναγυρίσεις πίσω.

Ετσι λοιπόν σου δημιουργούνται διάφορες φαντασιώσεις π.χ. το ότι περιμένεις ότι δεδομένης της κρίσης που αντιμετωπίζει ο τόπος οι Έλληνες θα έχουν μάθει πια το μάθημά τους και θα μονιάσουν, θα πάψουν να βάζουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον, θα έχουν χειραγωγήσει την φιλοπρωτία τους κλπ. Και απογοητεύεσαι φυσικά από αυτά που διαβάζεις – βλέπεις. Το παράδειγμα του δημοψηφίσματος δεν αποτελούσε εξαίρεση: Το πιο ενδιαφέρον αρχικά ήταν ότι πολλοί – οι περισσότεροι μην πω όλοι- φιλελεύθεροι (δηλ. άνθρωποι της δημιουργίας και της πρόοδου) φίλοι μου ήταν κατά του δημοψηφίσματος!

Αυτό μου φάνηκε όχι απλά ενδιαφέρον αλλά κι ιδιαίτερα περίεργο κι έτσι έγραφα διάφορα περί αμεσό-δημοκρατικότητας, περί των κοινών μεταξύ των δημοψηφισμάτων Αγγλίας και Ελλάδας δηλ. γιατί εσείς «φίλοι της Ευρώπης» θεωρείτε οι Βρετανοί είναι ώριμοι να ψηφίσουν ενώ οι Έλληνες δεν είναι. Τελικά το δημοψήφισμα προχώρησε… Κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος έβλεπα πολλά και διάφορα ευτράπελα.

1.Πολλοί σύλλογοι και ενώσεις επιχειρήσεων από τη μια ήθελαν να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη από την άλλη όμως όταν βρέθηκε το «προβληματάκι» του 10% επί των περσινών κερδών των επιχειρήσεων –για να γλυτώσουν τις επιβαρύνσεις οι συνταξιούχοι (ε και να μην καεί και ο Σύριζα που δεν πρόλαβε να αναλάβει την εξουσία) - δεν τους είδαμε να βάζουν πλάτη, να πουν «βρε αδελφέ, ε στην εθνική προσπάθεια να, ορίστε, συμφωνούμε κι εμείς να πληρώσουμε αυτό το 10% (1500 επιχειρήσεις ήταν όλες κι όλες, για κέρδη μιλάμε – δηλ. εκ του περισσού) να σώσουμε την παρτίδα και την πατρίδα».

Κατάφεραν όμως και συντόνισαν τη διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη» – με κόστος πάνω από 50 δισ. για τους Ευρωπαίους. Φυσικά αυτό δεν έγινε τυχαία γιατί απ’ όσα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας φαίνεται ότι άλλα είχαν στο νου τους αυτοί οι φορείς.

2.Μετά είχαμε τις δημοσκοπήσεις. Για τους φίλους που δεν γνωρίζουν, στις παρυφές της ερευνάς μου, πειραματίζομαι με την ανάλυση μεταδεδομένων (Big metadata και όχι τόσο Big metadata) και σ’ αυτό το πλαίσιο έπαιζα με μοντέλα για τις δημοσκοπήσεις. Πέρσι στις σκωτσέζικες εκλογές (για ενδεχόμενη απόσχιση) πρόβλεψα το αποτέλεσμα με ακρίβεια 0.6% (οι καλύτερες εκτιμήσεις ήταν 4% εκτός).

Στις δε Βρετανικές εκλογές προέβλεψα την αυτοδυναμία του Συντηρητικού Κόμματος και το ποσοστό του με απόκλιση 0.4% (οι καλύτερες εκτιμήσεις ήταν πάνω από 4% ενώ ουδείς είχε προβλέψει αυτοδυναμία), με έχουν καλέσει στη Βουλή των Λόρδων να παρουσιάσω την τεχνική μου κλπ.

Έβλεπα φίλους να μεταφέρουν διάφορα ποσοστά ότι είναι τσίμα – τσίμα και επέμενα ότι η διαφορά θα είναι πάνω από 20% – η αρχική μου πρόβλεψη (τη Δευτέρα) ήταν 59% κατ’ ελάχιστον και την Παρασκευή ήταν 63% (παρά τα ΑΤΜ). Αυτό το μοιραζόμουν με φίλους. Μα να μην ακούνε με τίποτα! Ρε παιδιά, μα έχουμε επιτυχία, μα εδώ Οξφόρδη, Μαθηματικά, καλό Πανεπιστήμιο κλπ… τίποτα…

3.Μετά είχαμε πιο θεωρητικές αναλύσεις για την ιστορία της ΕΟΚ, της Γερμανίας κλπ.Εφτασα στο σημείο να εξηγώ σε φίλους το πώς η σημερινή ΕΕ είναι αποτέλεσμα πολύ αγώνα, αίματος, δακρύων και ιδρώτα για να καταστραφεί από τα λάθη είτε των δικών μας είτε των Γερμανών.

Σίγουρα πάντως δύο λάθη δεν κάνουν ένα καλό. Εν πάσει περιπτώσει το επιχείρημα μου ήταν να σταθούμε όλοι στις επιλογές της κυβέρνησής μας που μας αντιπροσωπεύει… δηλαδή όπως κάνει κάθε πολίτης σε κάθε σοβαρό κράτος (που ιδιαίτερα δε οι «Ευρωπαίοι» Έλληνες θαυμάζουν και θεωρούν και τους εαυτούς τους άξιους του Ευρώ και μόνο Ευρώ και όλα αυτά τα τραγελαφικά που διαβάζαμε).

Ακόμη κι από τύπους και τύπισσες που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στην Ευρώπη για κανέναν άλλο λόγο πέρα από τουρισμό και σόπιγνκ ή που για αυτούς η Ευρώπη είναι τα πακέτα Ντελόρ και τα ΕΣΠΑ ή μέσα από τις πολυεθνικές που εργάζονται (συνήθως κατόπιν φοίτησης για ένα εννεάμηνο για Μάστερ στην Ευρώπη) στην Ελλάδα όπου με το περιτύλιγμα των διαδικασιών- «ευρωπαϊκό μάρκετινγκ» κάναν και κάνουν τα στραβά μάτια και προσαρμόζονται μια χαρά στη διαφθορά, το πελατειακό κράτος κλπ.

Ακόμη και όταν τέθηκε το ερώτημα Ευρώ ή Δραχμή είπα να κάνουμε εμείς ό,τι πει η κυβέρνηση… (ευτυχώς οι φίλοι μου ξέρουν ότι είμαι άπορος, ζω με τη βοήθεια του Κολλεγίου μου, οπότε δεν μου καταλόγισαν ότι ανήκω στο λόμπι της δραχμής για να κονομίσω, σας αγοράσω φθηνά κλπ).

4.Μετά είχαμε το θέμα της ταλαιπωρίας με τα ΑΤΜ. Εδώ πολλοί φίλοι μου έχουν μπερδέψει το συμφέρον με το βολικό. Σε αυτούς του φίλους να υπενθυμίσω ότι ο Γερμανικός Λαός που όλοι θαυμάζουμε για την ευταξία και την οργάνωσή τους έχει πληρώσει βαρύτατο τίμημα για τη συνέπεια στις επιλογές του – όποιες και να είναι αυτές.

Το ότι σας είχαν ικανούς με μερικές μέρες ταλαιπωρίας να ψηφίσετε ΝΑΙ κάτι πρέπει να λέει για τους οπαδούς του ΝΑΙ, ενώ επίσης πρέπει να λέει και για την έκπληξή τους για το πώς το ΟΧΙ το μεταφράσαν κάποιοι σε ΝΑΙ (επειδή απ ό,τι φαίνεται ήταν αντικείμενα – έρμαια εσωτερικών, πολιτικών (ή και άλλων) εκβιασμών) και την άρνησή τους να λάβουν την όψιμη – βολική μετάφραση στα σοβαρά.

5.Τη Γερμανία τη γνωρίζω μόνο μέσα από εκλεκτούς φίλους που ανήκουν στο λεγόμενο γερμανικό πυρήνα-κατεστημένο (δηλαδή ξέρουν την ιστορία τους και έχουν επίγνωση το ποιοι είναι από που έρχονται και που πάνε).

Έλεγα σε ορισμένους στενούς μου φίλους για τον καλύτερο μου φίλο εδώ που είναι Γερμανός (γεννημένος στη Χαϊδελβέργη και σπουδαγμένος και στη Λειψία πριν έρθει εδώ) και η αγάπη που έχουμε ο ένας για τον άλλον βασίζεται στην σταθερότητα των θεσεών μας και την εμπιστοσύνη που έχουμε μέσα από την ευθύτητα και τη λογική. Ο καθένας την αλήθεια του και η καλύτερη αλήθεια κερδίζει για να το πω απλά.

Ο φίλος μου που λέτε ήταν υπέρ του δημοψηφίσματος (ενώ οι «Ευρωπαίοι» Έλληνες γνωστοί μου δεν θέλαν οι καημένοι – βλέπετε είναι πιο Ευρωπαίοι από τον… Ευρωπαίο).Προφανώς είχαν τον λόγο τους… και αυτό φάνηκε από το αποτέλεσμα (το οποίο, σύμφωνα με το μοντέλο μου, αν οι εκλογές γίνονταν μια εβδομάδα πιο μετά το ποσοστό του ΟΧΙ θα είχε ανέλθει στο… 72% !!!).