ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ

 

Οι δηλώσεις που έκανε την Τρίτη το πρωί ο Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ προκαλούν αρνητική έκπληξη. Και δεν μπορούν ούτε «ανθρώπινα» να γίνουν αποδεκτές, αλλά ούτε και «πολιτικά» να έχουν ισχύ. Δεν μπορεί ο πρόεδρος της Κομισιόν, αλλά και κανένας άλλος, να ζητάει από μια κυρίαρχη χώρα και τον πρωθυπουργό της να του εξηγήσουν τι σημαίνει το 61%!.

Διότι ο Αλ. Τσίπρας δεν προσέρχεται ως εκπρόσωπος του 61%, ούτε ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ως εκφραστής μιας πολιτικής τάσης που προφανέστατα βρίσκεται στον ιδεολογικό αντίποδα της κυρίαρχης πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη. Ο κ. Τσίπρας προσέρχεται στις συζητήσεις ως εκφραστής της θέσης του (σχεδόν) 100% των Ελλήνων πολιτών που επέλεξαν τον δρόμο της Ευρώπης. Και πλέον, με συντριπτική «πολιτική συναίνεση» από την αντιπολίτευση. 

Επ' αυτού, τι περισσότερες διευκρινίσεις να δοθούν; Αλλά, ΚΥΡΙΩΣ: Γιατί να δοθούν εξηγήσεις; Η Ελλάδα, δηλαδή, θα περάσει από τα καυδιανά δίκρανα και από την Ιερά Εξέταση επειδή αντιμίλησε στην τρόικα;  Αφελής ερώτηση, θα πείτε! Ασφαλώς!! Όσο αφελής είναι και η προσέγγιση των εταίρων- δανειστών. Ζητούν οι ίδιοι να μην κρίνουν οι Έλληνες πολίτες με το θυμικό, όμως εκείνοι πράττουν ακριβώς αυτό που συστήνουν να αποφύγουμε!

Είπε προσφάτως η κυρία Λαγκάρντ - και ορθώς - ότι για να υπάρξει πρόοδος και συμφωνία πρέπει να υπάρχει συμπεριφορά ενηλίκων. Σωστά! Όμως απ' όλες τις πλευρές! Κι όχι οι εταίροι- δανειστές- τρόικα να εμφανίζονται να κάνουν «γκομενιλίκια» στην ελληνική κυβέρνηση, άρα στους Έλληνες, επειδή έκαναν διαφορετική επιλογή από εκείνη που θα ήθελαν.

Ο κ. Γιούνκερ και κάποιοι άλλοι εταίροι ζητούν λόγια. Όμως τα λόγια είναι περιττά για τους πολιτικούς, όταν τα έργα μιλούν. Και η ελληνική πλευρά προσέρχεται (ή επανέρχεται) στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μια επώδυνη και βαριά πρόταση. Άρα, υπάρχει χρεία ερμηνειών όταν η επιλογή είναι η διαπραγμάτευση;

Κατά τα λοιπά, το αν η Ευρώπη δεν θέλει το Grexit και σέβεται το μήνυμα των Ελλήνων πολιτών, είναι δυο διακηρύξεις που μένει να επιβεβαιωθούν. Όχι στο επίπεδο των δηλώσεων, αλλά στο πεδίο της πράξης και των έργων: Nα υπάρξει δηλαδή επιχειρηματολογία βάσει των ελληνικών προτάσεων. Κι όχι βάσει των επιθυμιών. Ευρωπαίων ή μη...

Υ.Γ: Όλα τα παραπάνω διατυπώνονται ασφαλώς με τη ρητή επιφύλαξη των απόψεων που έχει ο καθένας μας για κυβερνητικούς χειρισμούς που έγιναν τόσο το προηγούμενο πεντάμηνο, όσο και το προηγούμενο ενάμιση έτος. Όμως όταν είμαστε ενώπιον αδιεξόδου, προηγείται η «λύση». Και έπεται η κριτική...