ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΗΣ Α.Μ. ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 

 κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

    

             Διαβάστε εδώ το Μήνυμα του Μακαριωτάτου 

 

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩι ΘΕΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ ΤΩι ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

  

Αδελφοί συλλειτουργοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη!

Όλοι οι Ορθόδοξοι πιστοί εορτάζομεν και εφέτος χαρμοσύνως την Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ψάλλομεν: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν• και σκιρτώντες υμνούμεν τον Αίτιον» (τροπάριον του Κανόνος της Αναστάσεως). Καί ενώ ημείς χαρμοσύνως εορτάζομεν την Ανάστασιν του Κυρίου, ως πραγματικότητα ζωής και ελπίδος, πέριξ ημών, εν τω κόσμω, ακούομεν τας κραυγάς και τας απειλάς του θανάτου, τας οποίας εκτοξεύουν εκ πολλών σημείων της γης εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι δύνανται να λύσουν τας διαφοράς των ανθρώπων διά της θανατώσεως των αντιπάλων, γεγονός το οποίον και αποτελεί την μεγαλυτέραν απόδειξιν της αδυναμίας των. Διότι, διά της προκλήσεως του θανάτου του συνανθρώπου, διά της εκδικητικότητος κατά του ετέρου, του διαφορετικού, δεν βελτιώνεται ο κόσμος, ούτε επιλύονται τα προβλήματα των ανθρώπων. Είναι, άλλωστε, υπό πάντων παραδεκτόν και αναγνωριζόμενον, ιδιαιτέρως δε υπό των σκεπτομένων ανθρώπων πάσης εποχής, ότι το κακόν νικάται διά του αγαθού και ουδέποτε διά του κακού.Τα προβλήματα επιλύονται αληθώς διά της αναγνωρίσεως και της τιμής της αξίας του προσώπου και διά του σεβασμού των δικαιωμάτων του. Καί αντιστρόφως, τα παντός είδους προβλήματα δημιουργούνται και οξύνονται εκ της περιφρονήσεως του ανθρωπίνου προσώπου και της καταπατήσεως των δικαίων αυτού, ιδιαιτέρως του αδυνάτου, ο οποίος πρέπει να δύναται να αισθάνεται ασφαλής και ο ισχυρός να είναι δίκαιος διά να υπάρξη ειρήνη.Αλλά ο Χριστός ανέστη εκ των νεκρών και απέδειξε και με αυτόν τον τρόπον την αδυναμίαν του θανάτου να επικρατήση και να επιφέρη σταθεράν μεταβολήν εις τον κόσμον. Αι δημιουργούμεναι διά του θανάτου καταστάσεις είναι αναστρέψιμοι, διότι, παρά τα φαινόμενα, είναι προσωριναί, δεν έχουν ρίζαν και ικμάδα, ενώ αοράτως παρών είναι ο πάντοτε νικήσας τον θάνατον Χριστός.Ημείς, οι έχοντες την ελπίδα μας εις Αυτόν, πιστεύομεν ότι το δικαίωμα της ζωής ανήκει εις όλους τους ανθρώπους. Η Ζωή και η Ανάστασις προσφέρονται υπό του πατήσαντος τον θάνατον και την ισχύν αυτού επί των ανθρώπων, Ιησού Χριστού και εις Αυτόν μόνον και εις την διδασκαλίαν Του ο άνθρωπος πρέπει να ελπίζη. Η πίστις εις τον Χριστόν οδηγεί εις την Ανάστασιν, εις την Ανάστασιν πάντων ημών, η πίστις και η εφαρμογή της διδασκαλίας Του εις την ζωήν μας οδηγούν εις την σωτηρίαν πάντων ημών, αλλά και εις την αντιμετώπισιν των προβλημάτων μας εν τω κόσμω.

Αδελφοί και τέκνα,Το μήνυμα της Αναστάσεως, η υπέρβασις αύτη της ανθρωπίνης αδυναμίας, είναι το κήρυγμα της ζωής έναντι της φθοράς του κόσμου και της περιπετείας των ανθρωπίνων, και εις αυτό προσκαλούμεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ημείς ο ελέω Θεού Προκαθήμενος της εν αληθεία Ορθοδόξου αγάπης, πάντα άνθρωπον εις γνώσιν και βίωσιν, φρονούντες ότι μόνον δι᾿ αυτού θα επανευρεθή η «κλαπείσα» υπό της ανθρωπίνης συγχύσεως «ελπίς ημών» και του κόσμου παντός.Είθε το φως της Αναστάσεως να φωτίζη τας καρδίας όλων διά να χαίρωνται ομού μετά των συνανθρώπων των εν αγάπη, ειρήνη και ομονοία εν τω Υιώ και Λόγω του Θεού, ο Οποίος είναι το Φως του κόσμου, η Αλήθεια και η Ζωή. Αυτώ μόνω, τω Αναστάντι εκ νεκρών Κυρίω της δόξης, τω «ζωής κυριεύοντι και θανάτου δεσπόζοντι», τω ζώντι εις τους αιώνας και τοις «εν τοις μνήμασι ζωήν χαριζομένω», η δόξα και η τιμή και η ευχαριστία. Αμήν.

Φανάριον, Άγιον Πάσχα ,βιε΄

† Ο Κωνσταντινουπόλεως

διάπυρος προς Χριστόν Αναστάντα

ευχέτης πάντων υμών

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β'
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ  ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Συνίστησι τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρωμ. 5, 8).

Αγαπητοί μου αδελφοί, Ο Θεός επενέβη στην ιστορία στο πρόσωπο του Υιού Του, ο Οποίος ανέλαβε την ανθρώπινη φύση με στόχο να την ανακαινίσει και να την θεώσει. Ανέλαβε φυλή, εθνικότητα, γλώσσα και παράδοση όχι για να τις ακυρώσει, αλλά για να τους δώσει νέο νόημα και νέα αξία. Ξεπέρασε φραγμούς φυλετικούς και θρησκευτικούς, μίλησε με τους Σαμαρείτες, έδωσε το χέρι στους ειδωλολάτρες. Προσκάλεσε τους μαθητές του να βγουν έξω από τα όρια της Ιουδαίας και να μαθητεύσουν πάντα τα Έθνη. Ο άνθρωπος αντίκρυσε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού την πρόνοια, τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού. Μέσα από τον Χριστό, ο άνθρωπος μπόρεσε να ανακαλύψει ξανά την αλήθεια της υπάρξεώς του. Μέσα από τον Χριστό που έδωσε, μοιράστηκε, αγάπησε, κοινώνησε τον πόνο του άλλου, αντέδρασε στην αδικία, καυτηρίασε την υποκρισία. Μέσα από τον Χριστό που έτεινε χείρα βοηθείας και σωτηρίας στους κατατρεγμένους, στους αποβλήτους, στους κάθε λογής καταραμένους της γης.  Βέβαια άλλο είναι να ξέρει ο άνθρωπος την αλήθεια και άλλο είναι να την κάνει πράξη. Αν και ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία, μέσα από το πρότυπο του Χριστού, να μετατρέψει τον κόσμο από σύνολο κόκκων άμμου σε οργανικό σύνολο κυττάρων, δεν αξιοποιεί την ευκαιρία. Αν και ο άνθρωπος είναι πλασμένος να γίνει από άτομο πρόσωπο, δυσκολεύεται να δει στον άλλο την εικόνα του Θεού του. Αν και ο άνθρωπος είδε στον Ιησού Χριστό τον εαυτό του τέλειο και αιώνιο, εξακολουθεί να θέτει εγωιστικά ως μέτρο πάντων τον εαυτό του και όχι τον Θεάνθρωπο. Άνθρωποι των ημερών μας εγωιστικά επιθυμούν να φέρουν τον Θεό στα μέτρα τους. Στρατεύουν τον Θεό για να εξυπηρετηθούν ιδεολογίες. Επιστρατεύουν τον Θεό για να κυριαρχήσει η δήθεν μοναδική αλήθεια εις βάρος κάθε άλλης. Συστρατεύουν τον Θεό για να επιβληθεί το παράλογο δόγμα «πάσσαλος πασσάλῳ ἐκκρούεται». Μεταλλάσσουν τον φιλάνθρωπο Θεό των οικτιρμών και της ειρήνης σε μισάνθρωπο Θεό της τιμωρίας και της εκδικήσεως. Εμφανίζουν τον Θεό να καθαγιάζει τη διαλεκτική των όπλων έναντι της διαλεκτικής των λέξεων. Πασχίζουν να αλλοιώσουν το DNA του ανθρωπίνου πολιτισμού που δεν είναι άλλο από την αλήθεια ότι ο Θεός ζει μέσα στον κόσμο και για την σωτηρία του κόσμου Του. Η παραχάραξη αυτή διχάζει τον κόσμο. Από τη μια πλευρά η Δύση αντιμετωπίζει συχνά την πίστη στο Θεό ως ιδιωτική υπόθεση και θεοποιεί την ελευθερία της εκφράσεως, ακόμη και εάν αυτή οδηγεί σε απαξίωση της πίστεως του άλλου.  Λησμονεί ότι η πίστη στον Θεό δεν λύνει απλά μεταφυσικές απορίες, αλλά, ως η οδός και η ζωή, αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της ανθρώπινης κοινωνίας.

Από την άλλη πλευρά η Ανατολή ενδύεται ενίοτε τον αποκρουστικό μανδύα του φονταμενταλισμού. Μετατρέπει την πίστη στον Θεό σε εμπαθή θρησκεία, τροχοπέδη για την ειρηνική και αδελφική συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων. Μεταξύ αυτών των συμπληγάδων, η Ορθοδοξία οφείλει να αναδείξει τον δικό της τρόπο ζωής, ο οποίος θεμελιώνεται πάνω στο παράδειγμα του ίδιου του Χριστού. Του Χριστού που άνοιξε την αγκαλιά Του όχι στον αυτοδικαιούμενο φαρισαίο, αλλά στον μετανοούντα τελώνη. Του Χριστού που διαλέχθηκε με τόση επιείκεια με τον ίδιο Του τον προδότη στον Μυστικό Δείπνο. Του Χριστού που πάνω στον Σταυρό δέχθηκε πρώτον στον παράδεισο τον ληστή. Του Χριστού που έπαθε και αναστήθηκε ώστε ο άνθρωπος να μην τυγχάνει απλώς κτίσμα, αλλά και Θεός κατά χάριν.

Αγαπητοί μου αδελφοί,Μπορεί η φύση να μας δίδαξε το νόμο της επικρατήσεως του ισχυροτέρου είδους. Ωστόσο ο Κύριος μας δίδαξε να βλέπουμε στον εαυτό μας και στον άλλο την εικόνα του Θεού. Η εικόνα αυτή είναι η αποικία του ουρανού στη γη. Η εικόνα αυτή αντανακλά την αγωνία του Χριστού που συνεχίζει να υποφέρει στο πρόσωπο των άλλων. Η εικόνα αυτή αντανακλά την αθάνατη ελπίδα η αγάπη να γίνει και πάλι η ζύμη της ιστορίας.Χριστός Ανέστη!

†Ο Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής

Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος

καί εἰρήνην ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Λαμπροφοροῦσα σήμερον καί δοξολογοῦσα τόν Θεόν ἡ Ἐκκλησία, ἑορτάζει τήν ἔνδοξον τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν. Ἑορτάζει τό γεγονός ὅτι ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὁ εἰς τήν γῆν ἐπιδημήσας καί τούς ἀνθρώπους συναναστραφείς καί εὐεργετήσας, ὁ προσενεγκών.  Ἑαυτόν θυσίαν διά τοῦ σταυροῦ τῷ Θεῷ καί Πατρί διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, ταφείς εἰς τό «καινόν» τοῦτο μνημεῖον, «ἐν ᾧ οὐδείς οὐδέποτε ἦν τεθειμένος», (Ἰω. 19,41), ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.Ἀληθῶς, ὁ Χριστός ἀνέστη. Ὁ ᾌδης καί ὁ θάνατος οὐκ ἔσχον ἐξουσίαν ἐπ᾽ Αὐτοῦ. Δεν ἡδυνήθησαν νά κρατήσουν Αὐτόν. Ὁ ᾌδης ἐνόμισε ὅτι ἐδέχθη ἄνθρωπον θνητόν, ἵνα καταπίῃ αὐτόν καί συνήντησε Θεόν καί ἄνθρωπον, συνήντησε Θεάνθρωπον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί τόν Υἱόν τῆς Παρθένου. Ὁ ᾌδης ἠπατήθη καί ἐπικράνθη, καθ᾽ὅτι ὁ Θεός Πατήρ ἀνέστησε τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν Αὐτοῦ. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἔλυσε τά δεσμά τοῦ ᾌδου, ἀνέστη καί ἀνῆλθε ἐπί τῆς γῆς, φέρων μεθ᾽ Ἑαυτοῦ τήν σαρκωθείσαν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ, ἀνέστησε τόν Ἀδάμ παγγενῆ. Ἀναστάς ὁ Κύριος ἐσύλησε τόν ᾌδην ἐκ τῶν νεκρῶν αὐτοῦ. Τήν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος εἰς τόν ᾌδην εἶχε προκηρύξει κατ᾽ οἰκονομίαν θεϊκήν ὁ ἀποτμηθείς τήν κεφαλήν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. Τούς δεσμίους τοῦ ᾌδου ἠλευθέρωσε ὁ Χριστός. Ἐκ τοῦ σκότους τῆς βασάνου καί τῆς ὀδύνης τοῦ ᾌδου, μετήλλαξε εἰς τό φῶς, τήν χαράν καί τήν τρυφήν τοῦ Παραδείσου. Ἐδέχθη αὐτούς πρώτους εἰς τήν Βασιλείαν Του μετά τόν λῃστήν, τόν ὁποῖον ἐποίησε αὐθημερόν πολίτην τοῦ Παραδείσου. Χριστός «ἐπέστη τοῖς ἐν ᾌδῃ βοῶν αὐτοῖς, εἰσέλθετε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον». Εἰς τό μυστήριον τοῦτο ὡς καί εἰς ἄλλα τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὁ Θεός ἐκάλεσε τούς Ἀγγέλους του ὡς συνεργούς. Ἄγγελος ἀπεκύλισε τόν λίθον, διά τοῦ ὁποίου ἦτο ἐσφραγισμένος ὁ Τάφος. Ἄγγελος διεκήρυξε τό ἀνήκουστον τοῦτο μυστήριον εἰς τάς Μυροφόρους γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι ὑπελάμβανον Αὐτόν ὡς νεκρόν. Καί «ἦλθον ἵνα ἀλείψωσι Αὐτόν ἀρώμασι», (Μάρκ. 16,1). Πληροφορηθέντες καί προστρέξαντες καί οἱ μαθηταί Αὐτοῦ «εἶδον κενόν τόν τάφον καί τά ὀθόνια κείμενα μόνα καί τό σουδάριον, ὁ ἧν ἐπί τῆς κεφαλῆς, οὐ μετά τῶν ὀθονίων κείμενον ἀλλά χωρίς» (Ἰω. 20,7).  Ἐπί τῇ θέᾳ τοῦ κενοῦ τάφου, παρά τήν ἀγγελικήν ὀπτασίαν καί τήν ἀναστάσιμον ἀγγελίαν, λύπη, τρόμος, ἀπορία καί ἔκστασις κατέλαβε τήν ψυχήν αὐτῶν, «οὐδέπω γάρ ᾔδεισαν τήν Γραφήν, ὅτι δεῖ Αὐτόν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι», (Ἰω. 20,10). Ἡ λύπη αὐτή εὐθύς μετετράπη εἰς χαράν, ὅτε ὁ «Κύριος ὑπήντησεν αὐτούς λέγων Χαίρετε», (Ματθ. 28,8) καί ὅτε «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἦλθεν καί ἔστη εἰς τό μέσον καί εἶπεν αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν», (Ἰω. 20-19), ὅτε «Λουκᾷ καί Κλεόπᾳ συνεπορεύθη καί ηὐλόγησεν αὐτοῖς τόν ἄρτον», (Λουκ. 28,8) καί ὅτε «ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα, δι᾽ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς», (Πράξ. 1,3).Τελειῶν ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος «τό ἔργον ὅ δέδωκε Αὐτῷ ὁ Πατήρ, ἵνα ποιήσῃ», (Ἰω. 17,4) ἀνελήφθη εἰς τούς οὐρανούς καί ἀνεβίβασεν ἐκεῖ τήν προσληφθεῖσαν κατά τήν Ἐνανθρώπησιν Αὐτοῦ ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν καί ἐκάθισεν αὐτήν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καί ἐθέωσε κατά χάριν.Ἐκεῖθεν ἀπέστειλε εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον. Ἐν τῷ φωτί καί τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος τούτου, οὗτοι δώδεκα ὄντες, ἐκήρυξαν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν ἀλήθειαν Αὐτοῦ. Ἀπεβησαν τά ὄργανα δι᾽ ὧν ὁ Χριστός ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον.Ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἀπαρχήν τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ὡς τό σῶμα Αὐτοῦν ἐπιτελεῖ ἐπί τῆς γῆς τό ἔργον Αὐτοῦ τό σωτήριον. Διδάσκει, ἁγιάζει, θεραπεύει, παρηγορεῖ, πτωχούς διατρέφει, φυλακισμένους ἐλευθερώνει, ἀσθενεῖς θεραπεύει, εἰρηνοποιεῖ, ἀπαλύνει καί ἀνακουφίζει τόν ἀνθρώπινον πόνον, νικᾷ τόν κόσμον καί τόν θάνατον. Ὡς ὁ Χριστός «ἔδει παθεῖν καί διά τοῦ πάθους Αὐτοῦ εἰσελθεῖν εἰς τήν δόξαν Αὐτοῦ», (Λουκ. 24,26), οὕτω καί ἡ Ἐκκλησία «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14, 22). Διά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία καταδιωκομένη προσεύχεται ὑπέρ τῶν διωκτῶν αὐτῆς, προκαλουμένη σιωπᾷ, συκοφαντουμένη ἀνέχεται, διά τοῦ λόγου αὐτῆς παιδεύει, διά τῶν μυστηρίων αὐτῆς ἁγιάζει καί ἐπιχέει ἔλαιον καί οἶνον εἰς τάς πληγάς τῶν ἀνθρώπων.Φροντίζει διά τά πνευματικά αὐτῶν χωρίς νά παραμελιπη τά ὑλικά. Μεταδίδει τόν ἄρτον τῆς ζωῆς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον, ἀλλά καί παρέχει τόν ἄρτον τόν ἐπιούσιον, εἰς ἐκείνους τούς ὁποίους κατέστησε φτωχούς καί ἐνδεεῖς τό ἄδικον οἰκονομικόν σύστημα τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος.Ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τό σωτήριον τοῦτο ἔργον τοῦ Χριστοῦ εἰς τούς τόπους τῆς ἐμφανείας Αὐτοῦ καί δή εἰς τόν τόπον τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Τούτους τούς τόπους διαφυλάσσει ὡς μάρτυρας τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Αὐτοῦ . Ἐκ τῶν τόπων τούτων καί δεῖ ἐκ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Ὀλβίου Τάφου, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀνέστη ὁ Κύριος, ἐπιδαψιλεύομεν τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας εἰς πᾶν τό ποίμνιον Ἡμῶν εἰς Ἰσραήλ, Παλαιστινιακόν Κράτος, Ἰορδανίαν καί Κατάρ καί ἀναφωνοῦμεν τό «εὖ παρέστητε» εἰς ὑμᾶς, τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, τούς κυκλοῦντας τόν Πανάγιον Τάφον. Καί συνεορτάζοντας μεθ᾽ ἡμῶν ταύτην τήν σωτήριον νύκτα καί φωταυγῆ καί δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, ὑγιείας, προκοπῆς, προόδου, εὐημερίας ὑμῶν καί σωτηρίας, ἀναφωνοῦντες τόν χαρμόσυνον χαιρετισμόν «Χριστός Ἀνέστη»!

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2015,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ

 Τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν

κ.κ. Κυρίλλου πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, διακόνους, μονάζοντες

 καὶ ὅλα τὰ πιστά τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας

Πεφιλημένοι ἐν Κυρίω Σεβασμιώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερείς, σεβαστοί  πατέρες, εὐλαβεῖς μοναχοὶ καὶ μοναχὲς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! Ἀσμένως προσαγορεύω ὑμᾶς διά τοῦ ἀρχαίου καὶ καθ’ἐκάστην ἐποχὴν καινοῦ παιᾶνος ἐπινικίου: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ὁ θαυμάσιος οὗτος συνδυασμὸς τῶν ὄντως ζωηφόρων ρημάτων εἶναι τὸ θεμέλιον τῆς ἡμῶν πίστεως, ἡ δωρεά τῆς ἐλπίδος καὶ ἡ πηγή τῆς ἀγάπης. Ἔτι χθὲς συνεθλίβομεν μετὰ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου διά τὸν θάνατον τοῦ ἀγαπημένου αὐτῶν Διδασκάλου, ἐνῶ σήμερον πανηγυρίζομεν μετὰ τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὁρατοῦ τέ καὶ ἀοράτου: «Χριστός γάρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος»(Κανών τοῦ Ἁγίου Πάσχα).Ἔτι χθὲς ἐδόκει ὅτι ἀπόλωλεν ἡ τελευταία ἐλπὶς τῆς σωτηρίας, ἐνῶ σήμερον κεκτήμεθα ἐλπίδαν σταθερὰν τῆς αἰωνίου ζωῆς ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἔτι χθὲς τὸ φάντασμα τῆς φθορᾶς ἐπεκράτει τῆς δημιουργίας, ἀμφισβητοῦν αὐτὸ τοῦτο τὸ νόημα τῆς ἐπὶ γῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ σήμερον κηρύσσομεν εἰς πάντας καὶ ἕκαστον τὴν μεγάλην νίκην τῆς Ζωῆς κατὰ τοῦ θανάτου.Ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος Παύλος λέγων περί σημασίας τοῦ θαύματος, γενομένου ἐν τῇ ἀπωτέρᾳ ἐκείνῃ ἀλλά πάντοτε ἐγγὺς ἐκάστῳ χριστιανῷ νυκτὶ, ὑποδεικνύει εὐθὺς ὅτι τὸ ἐν λόγῳ γεγονός εἶναι τὸ κυριώτερον διά τὴν ἡμετέραν πίστην. Ἄλλωστε δέ «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν» (Α’Κορ. 15.14). Τὸ Πάσχα Κυρίου εἶναι ὁ πυρήν καὶ ἡ ἀκατανίκητος δύναμις τοῦ χριστιανισμοῦ: κατά τὸν Ἅγιον Φιλάρετον Μόσχας, αὕτη δημιουργεῖ τὴν ἐλπίδαν, ἀναφλέγει τὴν ἀγάπην, ἀναπτεροῖ τὴν προσευχὴν, κατεβάζει τὴν χάριν, φωτίζει τὴν σοφίαν, ἀφανίζει κάθε μορφῆς κακὸν καὶ καταλύει αὐτὸν τοῦτον τὸν θάνατον, ζωοποιεῖ τὴν ζωὴν, καθιστᾶ τὴν μακαριότητα οὐχὶ ὄνειρον ἀλλά πραγματικότητα, τὴ δόξαν οὐχὶ φάντασμα, ἀλλά αἰωνίαν ἀστραπὴν τοῦ αἰωνίου φωτὸς, φαίνουσαν πάσι καὶ μηδένα πλήττουσαν (Λόγος Εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα, 1826).Μετὰ τῆς πίστεως εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ ἀρρήκτως συνδέεται καὶ ἡ πίστις τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρώσας τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων καὶ διαρρήξας τοὺς δεσμοὺς τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου, ἐδώρησεν ἡμῖν τὴν πραγματικὴν πνευματικὴν ἡμῶν ἐλευθερίαν καὶ τὴν χαρὰν ἐπανενώσεως μετὰ τοῦ Πλάστου ἡμῶν. Πλήρεις κοινωνοὶ αὐτῆς τῆς ἀνεκτιμήτου ἀξίας δωρεᾶς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν τυγχάνομεν πάντες ἡμεῖς, τῇ φωτοφόρῳ νυκτὶ ταύτῃ συνελθόντες εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Ἱεροὺς Ναοὺς, ἵνα ἀπολαύσωμεν τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως, καθάπερ λέγει καὶ ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος.Τὸ Πάσχα εἶναι ἡ κορυφὴ τῆς ἀκανθώδους πορείας τοῦ Σωτῆρος, ἐπισφραγισθείσης διὰ τῶν Ἀχράντων Παθῶν καὶ τῆς Θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Οὐχὶ τυχαίως τόσον εἰς τὰ ἁγιοπατερικὰ ὅσον καὶ εἰς τὰ λειτουργικὰ κείμενα ὁ Χριστὸς πολλάκις ἀποκαλεῖται «Ἀθλοθέτης τῆς ἡμετέρας σωτηρίας». «Ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν» (Ἰω. 13.15), λέγει ο Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς μαθητὰς καὶ καλεῖ τοὺς πάντας ἡμᾶς ἵνα ἀκολουθήσωμεν τὸ ὑπόδειγμα τοῦ βίου Αὐτοῦ. Μά πῶς δυνάμεθα ἵνα μιμηθῶμεν τὸν Χριστὸν; Τίς θά εἶναι ὁ ἆθλος μας ὡς πρὸς τὴν σύγχρονον πραγματικότητα; Σήμερον καθώς προφέρομεν τὴν λέξιν ταύτην ἡ φαντασία ἀνθρώπων οὐχὶ σπανίως δημιουργεῖ εἰκόνα θρυλικοῦ τινος στρατιώτου, μιᾶς ἱστορικῆς φυσιογνωμίας ἡ ἐπιφανοῦς ἡρῴου τοῦ παρελθόντος. Δι΄ ἄθλου, πάντοτε συνδεδεμένου πρὸς τὰς ἐσωτερικὰς προσπαθείας καὶ τὴν ἐγκράτειαν δυνάμεθα βιώσαι ὅ,τι εἶναι πραγματικὴ καὶ τέλειος ἀγάπη, διότι ἡ προσφορὰ, ἥτις κεῖται εἰς βάσιν παντὸς ἄθλου, εἶναι ἡ ὑψίστη ἐκδήλωσις τοῦ αἰσθήματος τούτου. Ὁ Κύριος κάλεσεν ἡμᾶς εἰς τὸν ἄθλον τῆς ἐμπράκτου ἀγάπης, ἐκδηλούμενον διὰ τῆς θυσιαστικῆς διακονίας τοῦ πλησίον καὶ ἔτι μάλλον χρῃζόντων βοηθείας μας: τῶν ταλαιπωρημένων, τῶν ἀσθενῶν, τῶν ἐγκαταλελειμμένων, τῶν στενοχωρημένων. Εἰ ὁ κανὼν οὗτος τῆς ζωῆς, ὅσπερ ἀκολουθεῖτο καὶ ἐκφράζετο με τρόπον ἀνάγλυφον ἐν τῇ ἐπὶ γῆς ζωῇ Αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος γίνει κτῆμα πολλῶν, οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι ὄντως εὐτυχεῖς. Ἄλλωστε ἀσυγκρίτως περισσότερα ἀπ’ὅ,τι προσφέρει ἀποκτᾶ ὁ ἄνθρωπος διὰ τῆς διακονίας τοῦ ἄλλου: Ἀυτὸς ὁ Κύριος εἰσέρχεται τότε εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ διὰ τῆς κοινωνίας τῆς Θείας χάριτος ἀλλοιοῦται ὁλόκληρος ἠ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.  Ὅπως ἡ ἁγιότης δέν νοεῖται ἄνευ κόπου καὶ ἡ Ἀνάστασις ἄνευ Γολγοθᾶ, οὕτως ἡ οὐσιαστικὴ πνευματικὴ καὶ ἡθικὴ μεταμόρφωσις τοῦ προσώπου εἶναι ἀνεπίτευκτος ἄνευ ἄθλου καὶ ἀγώνος. Ὅτε δέ ὁ ἆθλος καθίσταται περιεχόμενον τῆς ζωῆς οὐχὶ τῶν ἀπομεμονωμένων ἀνθρώπων ἀλλά καὶ τοῦ λαοῦ ἐν τῷ συνόλῳ αὐτοῦ, ὅτε δέ ὁ πόθος διὰ τὰ ἄνω ἐνώνει τὰς καρδίας ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων προθύμων ὅπως προστατεύουν τὴν Πατρίδα αὐτῶν, ὑπερασπίζονται τὰ ὑψηλὰ ἰδεώδη καὶ τὰς ἀξίας, τότε παρατηροῦνται πράγματα ὄντως ἐκπληκτικὰ, θαυμαστὰ καὶ ἐνίοτε ἀνερμήνευτα διὰ τῆς τυπικῆς λογικῆς. Ὀ λαὸς τοιοῦτος ἀποκτᾶ τεραστίαν πνευματικὴν δύναμιν ἀκατανίκητον ὑπὸ οὐδενός κακοῦ καὶ ἐχθροῦ. Τρανή ἀπόδειξις διά τοῦ λόγου τὸ ἀληθές εἶναι ἡ διά τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς τοῦ λαοῦ μας Νίκη εἰς τὸν Μεγάλον Πατριωτικὸν Πόλεμον, τῆς ὁποίας τὴν 70ην ἔνδοξον ἐπέτειον πανυγιρικῶς ἑορτάζομεν ἐφέτος.Ἐν ταῖς θλίψεσιν καὶ δοκιμασίαις καλούμεθα ἵνα μένωμεν ἥσυχοι καὶ ἄφοβοι, ἐδόθησαν γάρ ἡμῖν αἱ μεγάλαι καὶ ἔνδοξαι ἐπαγγελίαι τῆς ἐπικρατήσεως κατά τοῦ κακοῦ. Στενοχωρούμεθα καὶ ἀπελιπιζόμεθα λοιπὸν; Συγκροτοῦμεν τὴν τοῦ Χριστοὺ Ἐκκλησίαν τῆς ὁποίας οὐδὲ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς (Ματθ. 16.18) καὶ περὶ ἡμῶν μαρτυρεῖ ἡ Θεία Ἀποκάλυψις προλέγουσα ὅτι «ἐξαλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι· ὅτι τὰ πρῶτα ἀπῆλθον» (Ἀποκ. 21.4).Εὔχομαι πᾶσιν ὑμῖν, Σεβασμιώτατοι ἀδελφοὶ ἀρχιερεῖς, σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοί ἀδελφοὶ, ἵνα ἐνδυναμοῦσθε ἐν πνεύματι καὶ ἔχετε σταθερὰν τὴν πίστιν ὑμῶν, εἰρήνην καὶ ἐν τῷ Πατήσαντι τὸν θάνατον Κυρίῳ ἀστείρευτον χαρὰν. Διαποτιζόμενοι ὐπὸ τοῦ φωτὸς τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως καὶ κοινωνοὶ γινόμενοι τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀναστασίμου θαύματος καταστήσωμεν δέ τοὺς ἐγγύς καὶ τοὺς μακρὰν κοινωνούς τῆς θριαμβευτικῆς ἡμῶν χαρᾶς μαρτυροῦντες ἔμπροσθεν πάντων περὶ τοῦ ἀπὸ τοῦ τάφου Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν.Εἰς πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν εἴθε μας θερμαίνουν καὶ παρηγοροῦν, προσφέρουν τὴν ὄντως χαράν τῆς ὑπάρξεως καὶ ἀποτελοῦν πηγήν ἐμπνεύσεις διά τὴν ἀγαθοεργίαν τὰ ἔνθερμα λόγια τοῦ ἀναστασίμου χαιρετισμοῦ:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!-ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

† ὁ Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν Ρωσσιῶν

Κύριλλος 

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΙΡΑΝΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Κ.κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Με την Ανάσταση Tου ο Χριστός ανύψωσε οριστικά την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, την οποία καταρρακώνουν η αδικία, το ψέμα, η βία, τα πάθη, η αμαρτία γενικά, και τη συντρίβει ο θάνατος. Όλα όσα εξουθενώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τα νίκησε με την εκούσια αποδοχή του Πάθους Του και τελικά με την Ανάστασή Tου ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Αυτόν τον θρίαμβο, που άνοιξε μια ολοφώτεινη προοπτική στην ανθρώπινη ύπαρξη, γιορτάζουμε, Σ΄ αυτή τη λαμπρή εορτή η Εκκλησία μάς προτρέπει να συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα τη θεόσδοτη αξιοπρέπειά μας. Από τις διάφορες θρησκευτικές ή φιλοσοφικές προτάσεις σχετικά με την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, η πιο τολμηρή και μεγαλειώδης παραμένει αυτή που προβάλλεται από τη χριστιανική πίστη. Βασίζεται στην αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει πλασθεί «κατ’ εικόνα Θεού» (Γεν. 1:26 -27,5:1) και έχει την δυνατότητα να προχωρήσει προς το «καθ’ ομοίωσιν», αξιοποιώντας το «θεοειδές» στοιχείο, που ενυπάρχει στην ανθρώπινη φύση. Βεβαίως, πολλοί δεν δέχονται τη χριστιανική αποκάλυψη και διατυπώνουν ποικίλες θεωρίες. Όμως, το γεγονός αυτό δεν αναιρεί την αλήθεια και τη δύναμη της χριστιανικής παραδόσεως η οποία αποτέλεσε το πνευματικό υπόστρωμα για τις διακηρύξεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον σχετικό τονισμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.Η χριστιανική πίστη ανασταίνει στον άνθρωπο το συναίσθηση της πνευματικής και ηθικής του αξίας. Η θεολογική σκέψη τόνισε ως χαρακτηριστικό της θείας εικόνας τη νόηση, τη συνείδηση, τη θέληση. Ιδιαίτερα η Ορθόδοξη θεολογία επισήμανε με έμφαση την ελευθερία και την αγάπη. Από την ανάπτυξη των πνευματικών αυτών δυνατοτήτων εξαρτάται η προσωπική αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Για την ορθόδοξη αντίληψη, ουσιαστικά αξιοπρεπής άνθρωπος δεν είναι ο καλοβολεμένος αστός, αλλά ο άνθρωπος ο ευγενής στο ήθος, ο δίκαιος, ο έντιμος, ο αληθινός. Αυτός ο οποίος κινητοποιεί όλες τις πνευματικές δυνατότητες πού πορεύεται σε μια συνεχή εσωτερική ωρίμανση. Η χριστιανική αξιοπρέπεια συνυφαίνεται με αυθόρμητη ταπεινοφροσύνη, με τη βεβαιότητα ότι αυτό που είμαστε δεν είναι αποκλειστικά δικό μας επίτευγμα. Η προαίρεση μας, ασφαλώς, είναι απαραίτητη, όμως αναγκαία είναι και η ενέργεια της θείας Χάριτος. Η ανθρώπινη αξία, η αξιοπρέπεια μας, ολοκληρώνεται και τελειούται στην πορεία μας για να γίνουμε «θείας κοινωνοί φύσεως»(Β΄Πετρ. 1:4). Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ορίζει τον άνθρωπο ως «ζῷον ἐνταῦθα οἰκονομούμενον, καί αλλαχοῦ μεθιστάμενον, καί πέρας τοῦ μυστηρίου, τῇ πρός Θεόν νεύσει θεούμενον» (Ο άνθρωπος είναι όν που ενώ ζει εδώ για αλλού μεταβαίνει, και ο σκοπός του μυστηρίου είναι να θεωθεί, ως αποτέλεσμα της κλήσεως του Θεού) (Migne, τ. 36, στ. 632). Με τα γεγονότα του Πάσχα ο Χριστός «πάσχει ὡς θνητός, καὶ διὰ πάθους τὸ θνητόν, ἀφθαρσίας ἐνδύει εὐπρέπειαν» (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός). Η Ανάσταση του Χριστού προσδιορίζει την ανοδική κίνηση του «κατ’ εικόνα Θεού» πλασθέντος ανθρώπου, ο οποίος, αξιοποιώντας την κλήση του προς το «καθ’ ομοίωσιν» καλείται να την πραγματοποιήσει, ακολουθώντας τον Χριστό˙ μαζί με Εκείνον ο Οποίος «…ἀναστὰς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, καὶ ὁδοποιήσας πάσῃ σαρκὶ τὴν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν», (Θεία Λειτουργία Μ. Βασιλείου), άνοιξε νέους ορίζοντες στην ανθρώπινη ύπαρξη. Η Ανάσταση καθορίζει το πλήρωμα της αξιοπρέπειας του εν Χριστῷ ζώντος ανθρώπου˙ υπό την προοπτική της αιωνιότητας. Η εσωτερική αυτή αναστάσιμη αξιοπρέπεια οφείλει να εκφρασθεί και να ακτινοβολήσει, άμεσα ή έμμεσα, στον κοινωνικό βίο. Με την αναγνώριση και τον σεβασμό της αξιοπρέπειας κάθε ανθρώπου. Ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής θέσεως ή πεποιθήσεων του, ο άλλος, ως ανθρώπινο πρόσωπο, είναι επίσης πλασμένος «κατ’ εικόνα Θεού», αφού ολόκληρη η ανθρωπότητα προήλθε από το πρώτο ζεύγος, το οποίο δημιούργησε ο Θεός. Η συνείδηση αυτή οδηγεί τον πιστό σε μια γενικότερη στάση σεβασμού και αγάπης. Και ακόμη, σε αγώνα για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των συνανθρώπων μας, οι οποίοι απειλούνται από την αδικία, τη φτώχεια, την ανεργία, τις ασθένειες, την πνευματική άγνοια, τα ατυχήματα, που οδηγούν στην απόγνωση και την εξαθλίωση.Η χριστιανική αξιοπρέπεια επιβάλλει γενικά αντίσταση στα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας. Αντίδραση στην εγκληματική δράση και νοοτροπία του θρησκευτικού φανατισμού. Αντίσταση στις ποικίλες δαιμονικές δυνάμεις της αδικίας και της διαφθοράς, που διαχέουν την οσμή του Άδη στην κοινωνία μας. Με μια αξιοπρέπεια χωρίς εκδικητικότητα ή φόβο, που την διακρίνει η ευαισθησία για έμπρακτη κοινωνική αλληλεγγύη.

Αδελφοί μου, κατά την ευφρόσυνη ημέρα του Πάσχα η Εκκλησία μάς καλεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η αξιοπρέπεια είναι κυρίως εσωτερική υπόθεση, σχετίζεται με τον πυρήνα της ανθρώπινης προσωπικότητας.Μάς καλεί να βιώσουμε την αξιοπρέπεια ως αναστάσιμη εμπειρία, εξαγνισμένη μέσα στον πόνο του Σταυρού, γεμάτη ενέργεια και λάμψη Αναστάσεως. Να συνειδητοποιήσουμε το μυστήριο του ανθρωπίνου προσώπου και του τελικού προορισμού μας. Συγχρόνως μας εμπνέει να γίνουμε ζωηφόρα κύτταρα της κοινωνίας, που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια των δοκιμαζομένων συνανθρώπων μας και των αδικουμένων λαών. Η αναστάσιμη βεβαιότητα χαρίζει στην αξιοπρέπεια του πιστού μια ιδιαίτερη πνοή, αντοχή και δυναμική˙ ανανεώνει την αυτοσυνειδησία μας, μέσα στο πασχαλινό φως. Χριστός Ανέστη!

Με ολόψυχη αγάπη εν Χριστώ,

+ Αναστάσιος
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας