Μακαριώτατε,
η κυβέρνηση διατείνεται ότι η οικονομία του τόπου βρίσκεται σε τροχιά ανάκαμψης
και ότι μέχρι το τέλος του έτους η Κύπρος μπορεί να βγει από το μνημόνιο και να
επιστρέψει στο τραπέζι η αναπτυξιακή ατζέντα. Πόσο ουτοπική ή ρεαλιστική
θεωρείτε ότι είναι αυτή τη θέση;
Πιστεύω ότι είναι
εφικτό. Βλέπουμε σημεία που είναι θετικά για να αρχίσει η ανάπτυξη. Δεν έχει
αρχίσει, είναι υποτυπώδης η ανάπτυξη που υπάρχει, αλλά πιστεύω ότι εντός του
έτους θα αρχίσει. Βλέπω μια καλή κινητικότητα, θετική, και θέλω να πιστεύω ότι
θα έχουμε ανάπτυξη.
Πρέπει και οι τράπεζες να κινηθούν με πολλή μαεστρία, να
μην αρχίσουν το ξεπούλημα των ακινήτων. Θα είναι τραγωδία αν κάνουν κάτι
τέτοιο. Νομίζω ότι αν χρησιμοποιήσουν το χρόνο, αυτό θα είναι το άριστο για την
Κύπρο.
Το
θέμα των εκποιήσεων είναι για εσάς νόμισμα με δύο όψεις;
Θέλει ένα σωστό
προγραμματισμό. Δηλαδή αν θα γίνει εκποίηση, θα πρέπει να γίνει λελογισμένη
εκποίηση και όχι να πατήσουμε στο λαιμό κάποιον που χρωστά και δεν
ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. Χρειάζεται η κάθε περίπτωση ειδική
μεταχείριση. Γι’ αυτό λέω ότι οι τράπεζες πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές και
να εργαστούν με λογική, με καλό πρόγραμμα, με υπομονή και με αγάπη. Όλα αυτά
πρέπει να γίνουν με περίσκεψη και όχι «μου χρωστάς, σου παίρνω το ακίνητο».
Αυτό θα ζημιώσει ανεπανόρθωτα τον κόσμο και τον τόπο… «Θα βρεθούμε μέσα σε
μια φοβερή τραγωδία»
Αν
δούμε κόσμο να μένει στο δρόμο, η εκκλησία θα παρέμβει;
Η εκκλησία συνεχώς
παρεμβαίνει, είτε φανερά, είτε πολλές φορές αθόρυβα. Και προς τις τράπεζες και
προς τους ιδιώτες, τους χρεώστες. Χρωστούν κάποια χρήματα και είναι υπόχρεοι να
τα επιστρέψουν, δεν είναι δικά τους. Αλλά πρέπει να τους δοθεί χρόνος. Κάποιος
που έχασε τη δουλειά του και χρωστά, εφόσον δεν δουλεύει πως θα πληρώσει τα
χρέη του; Το να πάει φυλακή δεν λέει τίποτα ή το να πάνε να του πουλήσουν το
σπίτι, θα είναι τραγωδία.
Και από την άλλη τι θα
κερδίσει η τράπεζα αν πουλήσει μια επιχείρηση που έκλεισε λόγω της κατάστασης;
Άρα πρέπει να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος, κάτι που μπορεί νομίζω να κάνει η
τράπεζα, ώστε να ξεκινήσει η οικονομία να πηγαίνει μπροστά. Να αρχίσουν οι
αξιοποιήσεις και να κινηθεί το χρήμα ούτως ώστε οι διάφορες εταιρείες που
έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους λόγω αυτής της κατάστασης, να τις βάλουν μπροστά
και ο καθένας που χρωστά να αποπληρώσει το χρέος του. Διότι αν πάνε άμεσα ν’
αρχίσουν τις εκποιήσεις, νομίζω θα βρεθούμε μέσα σε μία φοβερή τραγωδία.
Πως
αξιολογείτε το πείραμα του Αλέξη Τσίπρα;
Όταν ήρθε κι εδώ, του
είχα πει «ο ελληνικός λαός έχει μια νοοτροπία, αυτή τη νοοτροπία μπορείς να την
αλλάξεις;». Μου είπε «όχι δεν μπορώ να αλλάξω τη νοοτροπία του ελληνικού λαού».
Δυστυχώς, εν μέρει και ο δικός μας λαός, αλλά ιδιαίτερα οι αδελφοί Έλληνες
θέλουν να μην δουλεύουν αλλά στο τέλος του μηνός θέλουν το μισθό τους. Αυτό δεν
γίνεται, αυτή η νοοτροπία πρέπει ν’ αλλάξει.
Δεν μπορούν να υπάρχουν
υπερδιπλάσιοι υπάλληλοι σε ένα χώρο που δεν δουλεύουν όλοι. Πρέπει οι μισοί να
φύγουν. Μ’ αυτό δεν θα πάει το κράτος μπροστά. Η περίπτωση της Ελλάδας, πιστεύω
ότι είναι πολύ - πολύ δύσκολη. Δηλαδή όση χάρη και να τους κάνουν οι Ευρωπαίοι,
ακόμα και να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια, το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν
πιστεύω ότι μπορούν να το αποπληρώσουν. Πρέπει να γίνει κάτι.
Θα
λέγατε ότι το όποιο αποτέλεσμα της ελληνικής διαπραγμάτευσης, θα επηρεάσει τη
δική μας οικονομία;
Εμάς όχι, δεν το
πιστεύω… Δεν έχουμε καμία σχέση από τη στιγμή που οι τράπεζες μας δεν
συνδέονται με την Ελλάδα, εφόσον πωλήθηκαν τα υποκαταστήματα τους στη χώρα. Και
ο τουρισμός που ερχόταν από την Ελλάδα δεν νομίζω ότι είναι τέτοιος που μπορεί
να μας φέρει σε κάποια δυσκολία, σε κάτι το αρνητικό. Εμείς βλέπουμε την Ελλάδα
κάτω από άλλο πρίσμα. Είναι η μητέρα πατρίδα, αγαπούμε την Ελλάδα, αλλά δούνε -
λαβείν οικονομικό μεγάλο, δεν νομίζω ότι έχουμε για να υποστούμε οποιαδήποτε
ζημιά. «Ήταν αδήριτη ανάγκη το
κούρεμα καταθέσεων»
Σε
λίγες μέρες συμπληρώνονται δυο χρόνια από το κούρεμα καταθέσεων. Τις τελευταίες
μέρες έρχονται στο φως έγγραφα και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυτό ήταν κάτι
προσχεδιασμένο. Ποια η δική σας οπτική γύρω από αυτό το μέγα ζήτημα που
απασχολεί τους πολίτες, αφενός ως προς το πώς, ποιος και γιατί; Και αφετέρου
θεωρείτε ότι τελικά πέτυχε το δικό μας το πείραμα με το κούρεμα; Γιατί έδωσε
μια συνέντευξη ο Πρόεδρος Αναστασιάδης την περασμένη Κυριακή στην ιστοσελίδα
μας, λέγοντας ότι για τους Ευρωπαίους θεωρεί ο ίδιος ότι πέτυχε…
Από τη στιγμή που το
κράτος δεν είχε τη δυνατότητα να αντέξει το βάρος των 9,5 δις, έπρεπε να βρεθεί
το εξιλαστήριο θύμα, για να μην καταρρεύσει. Και για να μην καταρρεύσει, το
εξιλαστήριο θύμα ήταν η Τράπεζα Κύπρου. Μετέφεραν εκεί τα 9,5 δις και έπρεπε να
γίνει το κούρεμα. Ήταν εξ ανάγκης, όποιος και να ήταν τότε Πρόεδρος, δεν υπήρχε
άλλη λύση. Διότι το κράτος ήταν εντελώς αδύνατο να κρατήσει αυτό το βάρος, σε
τέτοια περίπτωση θα κατέρρεε. Υπήρξε η πρώτη απόφαση της Βουλής, αυτοί που
πολλοί λένε ότι ήταν η καλύτερη λύση, για κούρεμα σε όλους καταθέτες και
όλες τις τράπεζες.
Αλλά πιστεύω ότι ορθώς
πήραν δεύτερη απόφαση, διότι υπάρχει η νομοθεσία στην Ευρώπη που λέει ότι οι
πρώτες 100.000 ευρώ του εκάστοτε καταθέτη, είναι εγγυημένες από την εκάστοτε
κυβέρνηση της κάθε χώρας. Άρα και εδώ να χάναμε την υπόθεση, όταν θα πηγαίναμε
στο δικαστήριο, θα πηγαίναμε στην Ευρώπη και θα δικαιωνόμασταν. Και πάλι το
κράτος δεν ήταν σε θέση να κρατήσει αυτό το βάρος. Και πιστεύω ότι ήταν σωστή η
απόφαση. Δεν μας άρεσε, χάσαμε τις περιουσίες μας… Κι εμείς ως Εκκλησία.
Άλλα ήταν αδήριτη ανάγκη,
ήταν ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθεί αυτό το βάρος των 9,5 δις. Τώρα, που
έγκειται το λάθος; Έπρεπε η κυβέρνηση να αρχίσει από τη Λαϊκή. Ποιοι τη
διεύθυναν; Πως έφαγαν τα 9,5 δις; Που πήγαν τα 9,5 δις; Να κάτσουν στο σκαμνί.
Όσα έκλεψαν να τα φέρουν πίσω και να πάνε και φυλακή…«Ο κύριος Δημητριάδης
ήθελε να μας τιμωρήσει»
Τους
τελευταίους μήνες καταφέρεστε συχνά κατά της «νέας» Ελληνικής Τράπεζας. Πως
ακριβώς βλέπετε την πορεία της Τράπεζας τους τελευταίους μήνες;
Να σας πω, η Ελληνική
Τράπεζα ήταν μια καλή τράπεζα. Πιστεύω ότι δεν ήθελε ανακεφαλαίωση. Ο κύριος
Δημητριάδης, επειδή μεγαλομέτοχος ήταν η Εκκλησία, ήθελε να μας τιμωρήσει…Μας
εξανάγκασε να πάμε σε ανακεφαλαίωση. Δεν είχαμε ρευστότητα ως Εκκλησία και από
το 29% που είχαμε, πήγαμε στο 9%. Και με τη νέα έκδοση κεφαλαίων από τα 9%,
πήγαμε στα 3,58%.
Προσωπικά δεν με
πείραξε. Και οι νέοι μέτοχοι γνώριζαν ότι δεν έχουμε ρευστότητα, έριξαν την
τιμή της μετοχής που έβγαλαν και το ποσοστό μας μειώθηκε αρκετά. «Αν ο κύριος
Χριστόφιας είχε ακόμα κανένα χρόνο μπροστά του, το κράτος θα κατάρρεε»
Που
αποδίδετε αυτή τη στάση του κυρίου Δημητριάδη;
Ήθελαν να καταστρέψουν
την οικονομία της Κύπρου. Ο Χριστόφιας τον έφερε εδώ και εργάστηκαν ώστε τους
πλουσίους να τους κάνουν φτωχούς και τα κατάφεραν. Αλλά τους φτωχούς τους
έκαναν να πεινούν. Δεν αντιλήφθηκαν ότι ένα μέρος του λαού θα πεινά. Κάτι που
δεν είναι προς έπαινο τους. Και αν είχε μπροστά του ακόμα κανένα χρόνο ο κύριος
Χριστόφιας, το κράτος θα κατέρρεε. Δεν μπορούσε να σταθεί, δυστυχώς.
Παρά
το γεγονός ότι είναι κοινά αποδεκτό πως η Εκκλησία έχει πλούσια ανθρωπιστική
δράση, πως απαντάτε σε όλους όσοι ισχυρίζονται ότι θα μπορούσε να ενισχύσει πιο
ουσιαστικά τους δυσπραγούντες του τόπου, με τη μεγάλη περιουσία που διαθέτει;
Η εκκλησία κάνει το
καθήκον της στο ακέραιο: δίδει αφειδώς επί καθημερινής βάσεως. Είναι κάθε μέρα
και όλη μέρα. Και σε τρόφιμα και σε οικονομική βοήθεια. Έχει μεν αρκετή
περιουσία η εκκλησία, δυστυχώς δεν είναι όλη αξιοποιημένη. Ένα μεγάλο μέρος
ήταν η αξιοποίηση σε μετοχές τραπεζών, οι οποίες κατέρρευσαν. Δεν χάσαμε μόνο
το εισόδημα, αλλά χάσαμε και το κεφάλαιο.
Έχουμε τα ξενοδοχεία,
που είναι ένα έσοδο αρκετά σοβαρό. Αλλά δεν τα λειτουργούμε εμείς οι ίδιοι, τα
έχουμε ενοικιασμένα. Άρα ένα μεγάλο μέρος, το παίρνει ο ενοικιαστής και μας
δίδει μόνο το ενοίκιο. Επειδή χρειάζεται και επειδή ακριβώς τώρα είναι η ώρα,
θα κάνουμε επενδύσεις τις οποίες θα δουλεύουμε οι ίδιοι. Δηλαδή θα βάλουμε
διευθυντές παντού, ούτως ώστε το εισόδημα να είναι μεγαλύτερο.
Έχετε
εξαγγείλει κάποια αναπτυξιακά έργα, όπως για παράδειγμα τη μεγάλη ανάπτυξη στη
Γεροσκήπου, το Eden City, που ακριβώς βρίσκονται Μακαριώτατε;
Εκείνο το έργο θα
γίνει. Δυστυχώς δεν υπήρξε καλή συνεργασία των Δημοσίων Έργων με το Υπουργείο
Εσωτερικών και ορίστηκε ημερομηνία μέσα στο Μάη για να κατατεθούν μέχρι τότε
προσφορές. Ο Υπουργός Εσωτερικών, θέλοντας να συντομεύσει τη διαδικασία,
πρότεινε ως τελευταία ημερομηνία υποβολής αιτήσεων την 27η Φεβρουαρίου.
Ωστόσο επενέβη ο
Γενικός Ελεγκτής, αφού τον προκάλεσαν κάποιοι δικηγόροι, είπε ότι υπάρχουν κι
άλλοι ενδιαφερόμενοι που δεν προλαβαίνουν να ετοιμάσουν τα σχέδια τους και ως
εκ τούτου παραμένει η αρχική ημερομηνία που όρισαν τα Δημόσια Έργα. Ο επενδυτής, παρόλο που
νόμιζα ότι θα επαναστατούσε, το δέχθηκε. Βεβαία διαμαρτυρόμενος... Πίστευα ότι
μπορούσε να μετανιώσει και να σηκωθεί να φύγει, αλλά έκανε και αρκετά έξοδα
μέχρι σήμερα.
Τέτοιου
είδους συμπεριφορές πιστεύετε ότι βλάπτουν την προσέλκυση ξένων επενδυτών;
Ασφαλώς βλάφτουν! Έχει
κόσμο που πεινά. Αν το έργο άρχιζε τρεις μήνες νωρίτερα, θα έπιαναν νωρίτερα
δουλειά αυτοί που πεινούν και είναι άνεργοι… Τον επενδυτή δεν τον νοιάζουν, στα
τρία με πέντε χρόνια, οι τρεις μήνες καθυστέρησης. Αλλά για εκείνους τους
άνεργους, εκείνους που πεινούν, οι τρεις μήνες είναι κάτι.
Μακαριώτατε,
τους τελευταίους μήνες οι συνομιλίες για το εθνικό μας ζήτημα βρίσκονται σε
αδιέξοδο. Θεωρείτε ότι η αναστολή των διαπραγματεύσεων, μπορεί σύντομα να
εξελιχθεί σε διακοπή;
Υπάρχει όντως μια
δυσκολία. Με το Μπαρμπαρός δόθηκε η ευκαιρία να σταματήσουν οι συνομιλίες, οι
οποίες ούτως ή άλλως δεν νομίζω ότι μπορούν να συνεχιστούν και να φθάσουν σε
ένα αίσιο τέλος γιατί η βάση είναι σαθρή. Συνομιλούμε για ομοσπονδία. Οι
Τούρκοι μιλούν ξεκάθαρα περί δύο κρατών, άρα αυτή δεν είναι ομοσπονδία. Και δυστυχώς η πλευρά η
δική μας κάνει ένα λάθος… Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, κοροϊδεύουμε τα Ηνωμένα
Έθνη, κοροϊδεύουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις μεγάλες δυνάμεις.
Δεν βάζουμε
κάτω το ότι θέλουμε να κάνουμε μια ομοσπονδία καθαρή. Ξεχάστε τα δύο κράτη, η
ομοσπονδία δεν είναι δύο κράτη που δουλεύουν παράλληλα. Αυτό είναι το ένα, που
είναι σοβαρό, αλλά υπάρχει και το άλλο: η ομοσπονδία δεν είναι για μικρά κράτη,
είναι για μεγάλα κράτη. Γιατί η ομοσπονδία είναι ένα είδος αποκέντρωσης. Εμείς
είμαστε μια σταλιά κράτος, άρα δεν συνάδει τέτοια λύση για το κυπριακό.
Άρα
στη βάση αυτού που λέτε είστε υπέρ συμφωνίας σε ένα ενιαίο γεωγραφικά κράτος;
Εγώ πιστεύω ότι το
ενιαίο κράτος είναι μια ορθή λύση. Βέβαια όλοι έχουν συμφωνήσει σε ομοσπονδία.
Παρόλο που δεν συνάδει μια τέτοια λύση στην Κύπρο, λόγω του ότι είμαστε
μικροσκοπικό κράτος, εντούτοις αφού το θέλουν όλοι ας γίνει... Αλλά μια καθαρή
ομοσπονδία. Με ένα κεντρικό ισχυρό κράτος, τα μέρη του οποίου δεν θα έχουν ούτε
εξωτερική πολιτική δική τους, ούτε οικονομία δική τους.
Μια θα είναι η
οικονομία, μια θα είναι η εξωτερική πολιτική, ένα θα είναι το κράτος και οι δύο
κοινότητες θα κοιτάζουν περισσότερο την κουλτούρα τους. Τα θρησκευτικά τους και
τα κοινωνικά τους. Δεν θα έχουν ούτε στρατό, ούτε αστυνομία δική τους, αυτά θα
είναι του κεντρικού κράτους.«Οι συνομιλίες θα
φρακάρουν γιατί οι Τούρκοι θέλουν δύο κράτη»
Νοουμένου
όμως του ότι η τουρκοκυπριακή κοινότητα βρίσκεται υπό την ασφυκτική κηδεμονία
της Άγκυρας, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει στην πράξη;
Γι’ αυτό λέω ότι λύση
δεν υπάρχει. Οι συνομιλίες κι αν αρχίσουν κάπου θα φρακάρουν, γιατί οι Τούρκοι
θέλουν δύο κράτη. Και δεν θα συμφωνήσουν οι Τούρκοι. Δεν φταίει η δική μας η
πλευρά για τη μη λύση, την ευθύνη την φέρει ακεραία η Τουρκία. Άρα δεν βλέπω
λύση.
Οι
διαπραγματεύσεις σταμάτησαν λίγο πριν εισέλθουμε στη διαδικασία του πάρε -
δώσε, όταν βεβαίως μπήκε παράνομα το Μπαρμπαρός στην Κυπριακή ΑΟΖ. Εάν η Άγκυρα
δεν εγκαινίαζε τότε αυτό το νέο κύκλο προκλήσεων θεωρείτε ότι μέχρι σήμερα θα
μιλούσαμε για συμφωνία;
Δεν θα συμφωνούσαμε
διότι δεν έχουμε τίποτε να δώσουμε στους Τούρκους, τα πήραν όλα. Οι Τούρκοι
πρέπει να δώσουν και δεν θα έδιναν τίποτα. Μιλούν περί των πραγματικοτήτων που
υπάρχουν στην Κύπρο. Ποιες είναι οι πραγματικότητες; Είναι ότι τα σπίτια μας,
οι περιουσίες μας, ανήκουν στους Τούρκους. Αυτό ποτέ δεν θα το δεχθούμε, άρα οι
συνομιλίες σταματούν αμέσως. Στόχος της Τουρκίας είναι όλα τα μνημεία μας να
καταρρεύσουν
Έχετε,
Μακαριότατε, άριστες σχέσεις με τον Μουφτή των κατεχομένων. Πως αυτές μπορούν
να συμβάλουν στη διαδικασία επίλυσης του εθνικού μας ζητήματος;
Όντως έχουμε άριστες
σχέσεις, αλλά ο Μουφτής δυστυχώς δεν έχει καθόλου δύναμη, δεν του ακούνε. Τον
έφερα εδώ, τον ξενάγησα και στην Πάφο, επισκεφθήκαμε όλα τα τεμένη τα οποία η
κυβέρνηση μας έχει συντηρήσει και είναι σε άριστη κατάσταση. Και του είπα «όπως
έχουμε εμείς τα δικά σας τεμένη σε λειτουργήσιμη κατάσταση, είναι καθαρά
συγυρισμένα, συντηρημένα.
Το ίδιο θέλουμε κι
εμείς για τους ναούς μας στην πλευρά τη δική σας. Κι εμείς δεν θέλουμε να
συντηρήσετε τους ναούς μας, άδεια μόνο θέλουμε να τα συντηρήσουμε εμείς».
Δυστυχώς δεν μας αφήνουν… Και δεν είναι μόνον αυτό, σε πολλές περιπτώσεις
καταστρέφουν την πολιτιστική μας κληρονομιά. Ασφαλώς! Ο στόχος της Τουρκίας
είναι όλα τα μνημεία μας να καταρρεύσουν.
Να εξαφανιστεί η
παρουσία της δικής μας πλευράς στην κατεχόμενη πατρίδα μας. Ότι δεν υπήρξαν
Έλληνες ποτέ εκεί. Θέλουν να αφήσουν όλα τα μνημεία να χαλάσουν. Και αυτό είναι
απαράδεκτο γιατί ναι μεν είναι δικοί μας αυτοί οι αρχαιολογικοί χώροι, τα
μνημεία αυτά ανήκουν σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. «Θα το μετανιώσουν
πικρά οι δυτικοί το ότι θέλουν ν’ απομονώσουν τη Ρωσία»
Να
πάμε και σε μια άλλη πτυχή του Κυπριακού. Τους τελευταίους μήνες, το νησί μας
φαίνεται να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τη γεωπολιτική της θέσης, χτίζοντας
διπλωματικές συμμαχίες - κλειδιά με τρίτες χώρες, όπως είναι η Αίγυπτος, το
Ισραήλ και τώρα η Ρωσία. Μπορούν αυτές οι σχέσεις να συμβάλουν στην επίτευξη
μιας καλύτερης λύσης;
Πιστεύω πως ναι. Η
προσέγγιση προς την Αίγυπτο που είναι μια χώρα των εκατό εκατομμυρίων, η
προσέγγιση προς το Ισραήλ που ναι μεν είναι μικρή χώρα αλλά είναι υπερδύναμη
στη Μέση Ανατολή και έχει το πάνω χέρι στην περιοχή, νομίζω μας βοηθούν φοβερά
γιατί εξουδετερώνουν την ισχύ της Τουρκίας, η οποία πολύ θα επιθυμούσε να
διευθύνει και να κατευθύνει τις χώρες αυτές. Προσπάθησε μεν, αλλά απέτυχε. Κι
αυτή τη στιγμή μπορώ να πω ότι σχεδόν είναι εχθρικά διακείμενες αυτές οι χώρες
προς την Τουρκία.
Ωστόσο
η Ρωσία διατηρεί τους τελευταίους μήνες πολύ καλές, οικονομικές σχέσεις με την
Τουρκία…
Έχουν σχέσεις διότι
εξανάγκασε τη Ρωσία η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι προσωρινό, δεν είναι μόνιμο.
Πιστεύω ότι θα παρέλθει πολύ σύντομα και ίσως να ήταν λάθος της Ευρώπης να
βάλει αυτούς τους οικονομικούς περιορισμούς προς τη Ρωσία. Αυτά έπρεπε να
λυθούν με συνεχείς συνομιλίες, να υπάρχει λόγος και αντίλογος μέχρι να βρεθεί η
χρυσή τομή.
Το να επεμβαίνουν και
να τιμωρούν μια μεγάλη χώρα, την εξαναγκάζουν να τα βρει με μεγάλες χώρες όπως
η Κίνα, οι Ινδίες - οι χώρες αυτές έχουν παραπάνω από το μισό πληθυσμό του
κόσμου- και με τη Νότιο Αφρική. Αύριο που θα συνεργάζονται και θα
συναλλάσσονται μεταξύ τους με νόμισμα δικό τους και όχι με δολάριο, τότε θα
καταλάβει η Αμερική το λάθος που έχει κάνει.
Συνεπώς
θεωρείτε ότι αλλάζει ο Παγκόσμιος Χάρτης ισχύος;
Πιστεύω ναι. Δεν είμαι
ούτε οικονομολόγος ούτε αναλυτής τέτοιων καταστάσεων. Αλλά πιστεύω ότι αυτά θα
συμβούν στο μέλλον και θα το μετανιώσουν πικρά οι δυτικοί, γιατί θέλουν ν’
απομονώσουν τη Ρωσία. Έριξαν την τιμή του πετρελαίου για να τη γονατίσουν
οικονομικά.
Δεν πιστεύω ότι είναι
άλλος ο λόγος της μείωσης της τιμής του πετρελαίου. Εμάς ως Κύπρος μας αρέσει
να παίρνουμε το πετρέλαιο φτηνά, αλλά δεν το έκαναν για εμάς, το έκαναν για να
πιέσουν τη Ρωσία. «Να πάνε φυλακή όσοι έχουν κλέψει»
Σ’
ένα άλλο θέμα τώρα, τα σκάνδαλα που έρχονται το τελευταίο διάστημα στο φως
διαδέχονται το ένα το άλλο. Διαπλοκή, μίζες και επιφανείς πολίτες στη φυλακή.
Στο επίκεντρο τίθεται και το κυπριακό ποδόσφαιρο. Μιλώντας μάλιστα στην
ιστοσελίδα μας την περασμένη εβδομάδα, ο διαιτητής Μάριος Παναγή, ενέπλεξε στα
κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου ακόμα και τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Που θεωρείτε ότι
θα οδηγήσει αυτό; Αυτοί που έφταιξαν, θα πληρώσουν;
Πρέπει να τιμωρηθούν,
«ίνα και οι λοιποί φόβο έχουσιν». Αν δεν τιμωρηθούν, το κακό θα συνεχίσει. Για
όσους ατακτούν και όσους παίρνουν μίζες, το κράτος πρέπει να είναι αμείλικτο.
Διαφορετικά αυτή η κατάσταση θα συνεχίσει. Εμείς ως Εκκλησία ποτέ δεν θα κάναμε
τέτοια σκέψη, τον αδελφό μας να θέλουμε να τον δούμε μέσα στη φυλακή.
Αλλά φτάσαμε σε τέτοιο
σημείο που εάν δεν συμπεριφερθεί το κράτος σκληρά, αυτή η κατάσταση θα
συνεχιστεί. Γι’ αυτό όσοι έχουν κλέψει, όχι μόνο να επιστρέψουν τα λεφτά και
εάν τα έφαγαν να τους δεσμεύσουν περιούσιες, να πάνε και φυλακή. Μόνο έτσι θα
σταματήσει αυτό το κακό, διαφορετικά δεν σταματά.
Ενώπιον
του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, εκκρεμεί υπόθεση η οποία ουσιαστικά θέτει
την Εκκλησία στο εδώλιο, σχετικά με προσηλυτισμό νεαρού, με αποτέλεσμα να
ακολουθήσει το μοναχικό βίο. Ποια η δική σας θέση για αυτό το θέμα;
Να σας πω, από τη
στιγμή που ενηλικιωθεί ο οποιοσδήποτε, είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Δεν
μπορεί να τον πιέσει κανείς. Πιστεύω ότι η όλη υπόθεση στο δικαστήριο θα πέσει.
Το παιδί έτσι ήθελε και έτσι έκανε. Μπορώ να πω ότι κι εγώ όταν ήθελα να γίνω
μοναχός, αντέδρασαν οι δικοί μου και περισσότερο η μητέρα μου. Μάλιστα ετοίμασε
τα πράγματα για να φύγω, να πάω στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω κτηνίατρος.
Αλλά πήρα εγώ την
απόφαση, πρώτα - πρώτα δεν είχε τη δύναμη η μητέρα μου να με βοηθήσει να
σπουδάσω. Έκανε αιματηρές οικονομίες για τον πρώτο χρόνο. Αλλά έκανε δυο - τρία
χρόνια να μαζέψει τα χρήματα για το χρόνο αυτό. Για τους επόμενους; Της έλεγα
δεν έχουμε αυτή την δυνατότητα και επειδή από μικρός πήγα στο μοναστήρι και μου
άρεσε η ζωή της μονής, της είπα ότι έχω πάρει την απόφαση μου: «θέλω να
παραμείνω στο μοναστήρι».
Έκλεγε από την Πάφο
μέχρι τη Λευκωσία την ημέρα που θα χειροτονούμουν. Μετά όταν πήγα για σπουδές,
την πήρα μαζί μου και ήταν τόσο χαρούμενη και ενθουσιασμένη που θεωρούσε ότι
έπραξε αμάρτημα όταν ήθελε να με εμποδίσει να γίνω κληρικός. Όλοι οι γονείς
αγαπούν τα παιδιά τους, θέλουν να τα παντρέψουν και να τους κάνουν εγγονάκια.
Όταν πει κάποιος ότι θα γίνει μοναχός, οι δικοί του νομίζουν ότι έχασαν το
παιδί τους.
Δεν είναι έτσι! Τουλάχιστον οι δικοί μου γονείς και συγγενείς,
κατάλαβαν στο τέλος ότι έκαναν λάθος. Είχα μια πορεία θετική
μέσα στην εκκλησία, αλλά και στο μοναστήρι να ήμουνα πιστεύω ότι θα είχαν
πειστεί ότι βρήκα εκείνο που αγαπούσα κι εκείνο που ήθελα. Εάν ο γιος τους,
στην περίπτωση αυτή, είναι ευτυχισμένος ποιο είναι το πρόβλημα τους;
Πιστεύω
ότι θα ήθελαν το παιδί τους να είναι ευτυχισμένο και έπρεπε να του θέσουν το
ερώτημα: «Χρυσέ μου εδώ που ήρθες είσαι ευτυχισμένος»; Εάν τους έλεγε «ναι» να
τον αφήσουν να κάνει αυτή την πορεία της ζωής που επιθυμεί…
Η Συνέντευξη παραχωρήθηκε στον κ. Χριστόφορο
Χριστοφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου