«Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης,
Υγρόν θαλάσσης, κύμα χερσώσας πάλαι. Εκών δε τεχθείς εκ Κόρης, τρίβον βατήν
Πόλου τίθησιν ημίν ον κατ’ ουσίαν Ισόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:«Έσωσα παλαιά το λαό (τον Ισραηλιτικό) ο Δεσπότης θαυματουργών, αφού έκανε χέρσο (στερεό) το υγρό κύμα της Ερυθράς θάλλασας. Αφού λοιπόν με τη θέληση του γεννήθηκε από Κόρη(τη Θεοτόκο Μαρία), έκανε βατό σε μας το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό. Τον οποίον, ίσον κατ’ ουσία με τον Πατέρα και τους θνητούς ανθρώπους, δοξάζουμε».
Χριστούγεννα και πάλι η Εκκλησία μα με χαρά γιορτάζει και όλους μας καλεί και ψάλλει: «Δοξάστε τον Θεόν μικροί και μεγάλοι, γιατί έσωσε τον λαόν Του από την αμαρτία τη μεγάλη…». Η Γέννηση του Ιησού Χριστού και η θεανθρώπινη ζωή Του στο αμαρτωλό και έτοιμο να καταστραφεί κόσμο μας έφερε την απαλλαγή των ανθρώπων από την αμαρτία, έφερε την σωτηρία του κόσμου από την καταστροφή, έφερε τη Βασιλεία του Θεού κοντά μας και μέσα μας: «Διότι να (ήδη) η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας» (Λουκ. 17,21).
Και εδώ ο Λόγος Του Κυρίου είναι με τις δύο έννοιες.
1). Η Βασιλεία του θεού στο πρόσωπο Του έχει ήδη έρθει και στον κόσμο μας με τη Θεία Γέννηση Του.
2). με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του, άρα βάζουμε μέσα μας Τον Ιησού Χριστό που είναι για μας η Βασιλεία Του Θεού, η Σωτηρία μας. Γι αυτό άλλωστε και στην ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου ψάλλουμε και επαναλαμβάνουμε πολλές φορές το όνομα του Ιησού που είναι Εμμανουήλ:«Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος Του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης:
«Ναι, η Παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιό, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας» (Ματ. 1,22-23). Και εμείς υμνούμε το όνομα του Κυρίου με τον στίχο: «Μεθ’ ημών ο Θεός, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, Άρχων ειρήνης…» Και έτσι είναι σαν να ζούμε καθημερινά τη γιορτή των Χριστουγέννων να αισθανόμαστε το πέρασμα μας από την κατάσταση της αμαρτίας στην κατάσταση της σωτηρίας, από την έρημο της κόλασης στη γη της επαγγελίας, στη Βασιλεία του Θεού.
Ενώ ο καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, κάνει και μια μικρή, αλλά θαυμάσια ανάλυση του ύμνου. Γράφει: «Η ιαμβική αυτή ωδή, κάνει παραλληλισμό μεταξύ δύο διασώσεων εκείνης που έγινε παλαιά στην Ερυθρά θάλασσα, όπου ο Θεός δια του Μωϋσέως έσωσε θαυματουργικά το λαό του από το φονικό μένος του Φαραώ της Αιγύπτου και εκείνης που έγινε δια της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού.
Ο Λόγος λαβών εκούσια και από άκρα αγαθότητα και φιλανθρωπία την ανθρώπινη φύση από την πάνσεμνη Κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, άνοιξε το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό, τον οποίον είχε κλείσει στην Εδέμ ο διάβολος, εξαπατώντας τον Αδάμ.Το δρόμο αυτόν τον άνοιξε ο Θεός, αφού μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τον ανοίξει. Κατήργησε τους φραγμούς και το μεσότοιχο της αμαρτίας με τη γέννηση και το σωτήριο πάθος του.
Και έτσι ο δρόμος που οδηγούσε στον απολεσθέντα παράδεισο, άνοιξε για τον παραβάτη. Δεν υπάρχουν πλέον τα εμπόδια που έφεραν την οδό προς τη Βασιλεία του Θεού που βρίσκεται στους ουρανούς. Αυτό πέτυχε ο Χριστός με το θεανδρικό του μυστήριο, με την ένωση των δύο φύσεων του, της θείας και της ανθρώπινης.
Τον αρχηγό της πίστεως μας, που ως Θεός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και ως άνθρωπος είναι ομοούσιος με τους θνητούς ανθρώπους, το Θεάνθρωπο Ιησού, δοξάζουμε στους αιώνες».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ:«Έσωσα παλαιά το λαό (τον Ισραηλιτικό) ο Δεσπότης θαυματουργών, αφού έκανε χέρσο (στερεό) το υγρό κύμα της Ερυθράς θάλλασας. Αφού λοιπόν με τη θέληση του γεννήθηκε από Κόρη(τη Θεοτόκο Μαρία), έκανε βατό σε μας το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό. Τον οποίον, ίσον κατ’ ουσία με τον Πατέρα και τους θνητούς ανθρώπους, δοξάζουμε».
Χριστούγεννα και πάλι η Εκκλησία μα με χαρά γιορτάζει και όλους μας καλεί και ψάλλει: «Δοξάστε τον Θεόν μικροί και μεγάλοι, γιατί έσωσε τον λαόν Του από την αμαρτία τη μεγάλη…». Η Γέννηση του Ιησού Χριστού και η θεανθρώπινη ζωή Του στο αμαρτωλό και έτοιμο να καταστραφεί κόσμο μας έφερε την απαλλαγή των ανθρώπων από την αμαρτία, έφερε την σωτηρία του κόσμου από την καταστροφή, έφερε τη Βασιλεία του Θεού κοντά μας και μέσα μας: «Διότι να (ήδη) η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας» (Λουκ. 17,21).
Και εδώ ο Λόγος Του Κυρίου είναι με τις δύο έννοιες.
1). Η Βασιλεία του θεού στο πρόσωπο Του έχει ήδη έρθει και στον κόσμο μας με τη Θεία Γέννηση Του.
2). με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του, άρα βάζουμε μέσα μας Τον Ιησού Χριστό που είναι για μας η Βασιλεία Του Θεού, η Σωτηρία μας. Γι αυτό άλλωστε και στην ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου ψάλλουμε και επαναλαμβάνουμε πολλές φορές το όνομα του Ιησού που είναι Εμμανουήλ:«Με όλα αυτά που έγιναν, εκπληρώθηκε ο λόγος Του Κυρίου, που είχε πει ο προφήτης:
«Ναι, η Παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιό, και θα του δώσουν το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει, ο Θεός είναι μαζί μας» (Ματ. 1,22-23). Και εμείς υμνούμε το όνομα του Κυρίου με τον στίχο: «Μεθ’ ημών ο Θεός, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, Άρχων ειρήνης…» Και έτσι είναι σαν να ζούμε καθημερινά τη γιορτή των Χριστουγέννων να αισθανόμαστε το πέρασμα μας από την κατάσταση της αμαρτίας στην κατάσταση της σωτηρίας, από την έρημο της κόλασης στη γη της επαγγελίας, στη Βασιλεία του Θεού.
Ενώ ο καθηγητής Ανδρέας Θεοδώρου, κάνει και μια μικρή, αλλά θαυμάσια ανάλυση του ύμνου. Γράφει: «Η ιαμβική αυτή ωδή, κάνει παραλληλισμό μεταξύ δύο διασώσεων εκείνης που έγινε παλαιά στην Ερυθρά θάλασσα, όπου ο Θεός δια του Μωϋσέως έσωσε θαυματουργικά το λαό του από το φονικό μένος του Φαραώ της Αιγύπτου και εκείνης που έγινε δια της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού.
Ο Λόγος λαβών εκούσια και από άκρα αγαθότητα και φιλανθρωπία την ανθρώπινη φύση από την πάνσεμνη Κόρη του Ιωακείμ και της Άννας, άνοιξε το δρόμο που οδηγεί στον ουρανό, τον οποίον είχε κλείσει στην Εδέμ ο διάβολος, εξαπατώντας τον Αδάμ.Το δρόμο αυτόν τον άνοιξε ο Θεός, αφού μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τον ανοίξει. Κατήργησε τους φραγμούς και το μεσότοιχο της αμαρτίας με τη γέννηση και το σωτήριο πάθος του.
Και έτσι ο δρόμος που οδηγούσε στον απολεσθέντα παράδεισο, άνοιξε για τον παραβάτη. Δεν υπάρχουν πλέον τα εμπόδια που έφεραν την οδό προς τη Βασιλεία του Θεού που βρίσκεται στους ουρανούς. Αυτό πέτυχε ο Χριστός με το θεανδρικό του μυστήριο, με την ένωση των δύο φύσεων του, της θείας και της ανθρώπινης.
Τον αρχηγό της πίστεως μας, που ως Θεός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και ως άνθρωπος είναι ομοούσιος με τους θνητούς ανθρώπους, το Θεάνθρωπο Ιησού, δοξάζουμε στους αιώνες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου