ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

 

Λέγεται συχνά ότι ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας άνθρωπος μονομανής. Ο όρος δεν έχει μόνο αρνητική έννοια, μπορεί να αποδειχθεί επωφελής για τον ίδιο. Για παράδειγμα, έχει εμμονή με το να γίνει ένας πρόεδρος «α λα τούρκα», δηλαδή κάτι σαν εκλεγμένος σουλτάνος. Αλλά είναι επόμενο αν, ακούγοντας για τις μονομανίες του, το πρώτο που σας έρχεται στο νου είναι η εχθρότητα προς τους άλλους.

Η εχθρότητα κατευθύνεται προς μεγάλο εύρος ατόμων που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δεν υποκλίνονται μπροστά του  δημοσιογράφοι, γραφειοκράτες, επιχειρηματίες, δικαστές, τα μέλη του κινήματος Χιζμέτ του Φετχουλάχ Γκιουλέν, ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ… και ο κατάλογος συνεχίζεται. Προς το παρόν, θα επικεντρωθώ στις εμμονές του στην εξωτερική πολιτική.

-Μπασάρ αλ Άσαντ. Ο Ερντογάν εξοργίζεται ιδιαιτέρως με όσους υπήρξαν φίλοι του. Ο Άσαντ και η σύζυγός του Άσμα πήγαιναν διακοπές με τον πρόεδρο και την σύζυγό του Εμινέ. Ο τούρκος ηγέτης δεν συγχωρεί τους πρώην συμμάχους του. Αλλά η μονομανία του με τον Άσαντ σήμερα οφείλεται σε δυο λόγους. Ο πιο δευτερεύων είναι ψυχολογικής φύσης. Ο Άσαντ έπαψε να ακούει τον Ερντογάν μετά τον Μάρτιο του 2011, όταν προτεραιότητά του έγινε να διατηρήσει την εξουσία και το κεφάλι του.

Ο κυριότερος λόγος όμως είναι πιο ιδεολογικός. Ο Άσαντ εκπροσωπεί τον μπααθισμό ο οποίος στάθηκε εμπόδιο στη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Συρία. Το κόμμα του Ερντογάν αποτελεί το τουρκικό παρακλάδι της Αδελφότητας. Όταν ξέσπασε η Αραβική Άνοιξη, ο Ερντογάν ήλπιζε ότι η Αδελφότητα θα ανέβαινε παντού στην εξουσία. Οι ελπίδες του διαψεύστηκαν. Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Ερντογάν καταριέται τον Αμπντέλ-Φατάχ αλ-Σίσι, που ανέτρεψε τον Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο, είναι η ιδεολογική του απογοήτευση και η μονομανία που αυτή τροφοδοτεί.