ΓΑΛΛΙΚΗ... ΑΝΤΑΡΣΙΑ

 

Ο υπουργός Προϋπολογισμού της Γαλλίας Μ. Σαπέν είπε χθες αυτό που όλοι περίμεναν: Το έλλειμμα της Γαλλίας θα μειωθεί κάτω από το 3% το 2017 και όχι το 2015, όπως είχαν δεσμευθεί οι Φ. Ολάντ και Μ. Βαλς. Η πρώτη αντίδραση της Αγκ. Μέρκελ ήταν συγκρατημένη και ήπια ή καλύτερα ελεγχόμενα επικριτική, καθώς υπενθύμισε με τη γνωστή διδακτική γερμανική διατύπωση ότι τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης πρέπει να κάνουν τα μαθήματά τους, χωρίς όμως να κατονομάσει τη Γαλλία και την ηγεσία της.

Η αδυναμία της Γαλλίας να προσαρμοσθεί εντός του 2015 και η άρνηση της Γερμανίας στην αναθεώρηση, την επίσημη δηλαδή χαλάρωση του ασφυκτικού 3%, και ταυτόχρονα η επίγνωση τόσο στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι ότι η Ευρωζώνη δεν αντέχει αυτή τη στιγμή μια μετωπική σύγκρουση των δύο ισχυρότερων μελών της, οδήγησε στην de facto καταπάτηση του Μάαστριχτ, για δεύτερη φορά στην ιστορία της Ευρωζώνης, καθώς το 2003 και η κυβέρνηση Σρέντερ και η κυβέρνηση Σιράκ-Ραφαρέν είχαν παραβιάσει τους γερμανικής εμπνεύσεως σιδηρούς κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Η διαφορά του 2014 με το 2003 είναι κολοσσιαία, καθώς σήμερα η Γαλλία είναι ο παραβάτης και η Γερμανία εντός των κανόνων λειτουργίας της Ευρωζώνης. Η σχετική ανοχή που επέδειξε χθες η Μέρκελ δίνει ανάσα στους πολιορκούμενους Ολάντ και Βαλς, που αντιμετωπίζουν την απαξίωση των ψηφοφόρων για τις επιπτώσεις των δημοσιονομικών περικοπών, επικρίνονται από Βρυξέλλες και Βερολίνο για έλλειψη αποφασιστικότητας και δίνουν σκληρή μάχη για να μη χάσουν την εμπιστοσύνη των αγορών.

Επί της ουσίας, δηλαδή, για να πέσει στα μαλακά η αδυναμία της Γαλλίας να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, χάνει μεγάλο μέρος από το πολιτικό περιθώριο ελιγμών και διαπραγμάτευσης στην Ευρωζώνη.Με άλλα λόγια, οι Ολάντ - Βαλς δεν μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικά τη Μέρκελ για στροφή προς την ανάπτυξη και για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, αλλά να πετύχουν παρατεταμένη περίοδο ώστε η προσαρμογή της Γαλλίας να είναι σταδιακή και πολιτικά διαχειρίσιμη.

Στο Βερολίνο δεν υπάρχουν αυταπάτες, καθώς κανείς δεν στοιχηματίζει ότι οι Φ. Ολάντ και Μ. Βαλς, καταβαραθρωμένοι στις δημοσκοπήσεις, θα ολοκληρώσουν την πενταετή θητεία της Προεδρίας και της Βουλής, που λήγει την άνοιξη του 2017. Η οριακή σιωπηρή κατανόηση που επιδεικνύουν απέναντι στο Παρίσι δεν είναι δείγμα εμπιστοσύνης για υλοποίηση της συρρίκνωσης του ελλείμματος μέχρι το 2017, αλλά σοκ και δέος μπροστά σε μια ενδεχόμενη κοινωνική ανάφλεξη και πολιτική αποσταθεροποίηση, που δεν θα φέρουν τη Δεξιά του Σαρκοζί στη θέση των Σοσιαλιστών του Ολάντ, αλλά θα μεταφράσουν σε πρωτιά, σε βουλευτικές εκλογές και γιατί όχι στην προεδρική εκλογή, το προβάδισμα που κατοχύρωσε το Ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Ενα παρόμοιο ενδεχόμενο θα ήταν ένα σοκ μεγατόνων ανάλογο με την Πτώση της Γαλλίας στους πρώτους μήνες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τον Ιούνιο του 1940.Ιδιαίτερη δύσκολη θα είναι η σημερινή ημέρα για τον μέχρι πρόσφατα υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Μοσκοβισί, που θα εμφανισθεί ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου για να ζητήσει την έγκριση του διορισμού του ως επιτρόπου Προϋπολογισμού. Ηδη ο Μοσκοβισί έχει τεθεί υπό την εποπτεία δύο αντιπροέδρων της Επιτροπής, του Φινλανδού Κατάινεν και του Λετονού Ντομπρόσκις, που έχουν την εμπιστοσύνη του Βερολίνου ως θεματοφύλακες του Συμφώνου Σταθερότητας.

Παράδοξο των παραδόξων ο Μοσκοβίσι, που χρεώνεται και προσωπικά την αδυναμία έγκαιρης δημοσιονομικής προσαρμογής της Γαλλία, θα πρέπει σήμερα να πείσει τους ευρωβουλευτές για την ορθότητα μιας πολιτικής, η οποία απεδείχθη ανεφάρμοστη στην ίδια του τη χώρα!Η αδυναμία περιορισμού των ελλειμμάτων είναι το Βατερλό του Ολάντ, που μόνος του παγιδεύτηκε σε έναν μη ρεαλιστικό στόχο, όπως στα μέσα του 2011 ο Σαρκοζί είχε αναγάγει σε εθνική μάχη τη διατήρηση της αξιολόγησης ΑΑΑ, η οποία χάθηκε στις αρχές του 2012.

Χωρίς αυταπάτες. Στο Βερολίνο δεν υπάρχουν αυταπάτες, καθώς κανείς δεν στοιχηματίζει ότι ο Φ. Ολάντ και ο Μ. Βαλς, καταβαραθρωμένοι στις δημοσκοπήσεις, θα ολοκληρώσουν την πενταετή θητεία της Προεδρίας και της Βουλής, που λήγει την άνοιξη του 2017.