Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

 

Ποτέ δεν ήταν ιδανικές από οποιαδήποτε σκοπιά (διοικητική, λειτουργική, διαχειριστική ή και εκπαιδευτική) οι συνθήκες στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Άρα θα ήταν παραλογισμός αν προσδοκούσαμε να ίσχυε κάτι τέτοιο στη σημερινή συγκυρία, όπου τα εγγενή προβλήματα διογκώνονται από τις παρενέργειες της κρίσης. Βασικότερη αιτία η υποχρηματοδότηση των ΑΕΙ λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης. Και προφανώς δεν προβλέπεται, άμεσα τουλάχιστον, να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. 

Όπως πρόβλημα υπάρχει και από την άποψη επάρκειας διοικητικού προσωπικού. Το μέτρο της διαθεσιμότητας έχει επίσης αφήσει τα ίχνη του στον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων μας και κυρίως έχει ως συνέπεια ακόμη και την απώλεια κονδυλίων από ευρωπαϊκά προγράμματα. Αλλά, δυστυχώς, υπάρχουν κι άλλες αιτίες. Όπως, για παράδειγμα, η αυξημένη εγκληματικότητα, που εκφράζεται με διαρρήξεις και λεηλασίες γραφείων, κυλικείων ή και αυτοκινήτων. 'Η και οι παρενέργειες από πολιτικές αποφάσεις, όπως για παράδειγμα των μετεγγραφών, που προκαλούν σε κάποιες περιπτώσεις αδιέξοδες καταστάσεις λόγω υπερπληθώρας φοιτητών σε κάποια τμήματα και ερήμωσης από φοιτητές σε κάποια άλλα.

Δεν ήταν, όμως, άγνωστες οι καταστάσεις αυτές στις νέες πρυτανικές Αρχές. Εν γνώσει τους διεκδίκησαν το προνόμιο της διαχείρισης των ιδρυμάτων τους και άρα θα έχουν ήδη προβληματιστεί ως προς τις παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατάσταση. Αρα από τους ίδιους θα εξαρτηθεί αν και σε ποιον βαθμό θα καταστεί δυνατό να βελτιωθεί η κατάσταση. Από το υπουργείο δεν έχουν πολλά να περιμένουν. Μόνο κάποιες νομοθετικές παρεμβάσεις ενδεχομένως οι οποίες θα διευκολύνουν τα πανεπιστήμια να εξασφαλίσουν πόρους από αλλού. Χορηγίες, για παράδειγμα, από τον ιδιωτικό τομέα και δυνατότητα συνεργασίας με ξένα πανεπιστήμια και στόχο την προσέλκυση αλλοδαπών φοιτητών.