Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΣΤΟΝ... ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ;

 

Αντιλαμβανόμεθα πλήρως την ανάγκη εξορθολογισμού των δαπανών στον χώρο της υγείας, όπου υπήρχε μεγάλη σπατάλη και διαφθορά. Εχουν γίνει ήδη αρκετά και πρέπει να γίνουν ακόμα κι άλλα, αλλά με «στόχευση» και όχι οριζόντιες πολιτικές. Υπάρχει όμως ένα όριο. Οι περικοπές να μην ξεπερνούν το σημείο εκείνο, από το οποίο και μετά υπονομεύεται ο επαρκής χαρακτήρας των παρεχομένων δημόσιων υπηρεσιών υγείας. Γιατί σ' αυτή την περίπτωση δεν έχουμε «εξυγίανση» αλλά απορρύθμιση και «κούρεμα» των παρεχόμενων υπηρεσιών, εις βάρος των πολιτών.

Ανησυχία προκαλούν οι «οδηγίες» του ΕΟΠΥΥ και τα «όρια» για τις συνταγογραφήσεις προληπτικών διαγνωστικών εξετάσεων που θέτουν στους γιατρούς. Δεν ξέρουμε τι επιστημονική βάση έχουν. Τουλάχιστον οι περισσότεροι εξ ημών έχουμε πάρει συμβουλές από τους γιατρούς μας για πιο συχνές προληπτικές εξετάσεις, απ' αυτές των οδηγιών του ΕΟΠΥΥ... Από τις εξετάσεις για τον προστάτη, το τεστ ΠΑΠ μέχρι τη μαστογραφία, το τρίπλεξ καρδιάς κλπ. Υπάρχουν δύο ζητήματα: Πρώτον η αξία της πρόληψης για το ίδιο το οικονομικό σύστημα υγείας. 

Και το δεύτερο είναι η «μέθοδος του προκρούστη». Μειώνουν το προϋπολογιζόμενο κόστος σε πολύ χαμηλά, έως εξωπραγματικά όρια, και μετά επιχειρούν «σώνει και καλά» να «χωρέσουν» σ' αυτά τις πραγματικές ανάγκες... Δεν ξέρω πόσο «ορθολογικά» και «επιστημονικά» είναι και προάγουν τη δημόσια υγεία όλα αυτά. Και εν πάση περιπτώσει, θα 'πρεπε οι «οδηγίες» να 'χουν τη «σφραγίδα» του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας και όχι να τίθενται «όροι» με «πηγή» μόνο διάφορους διεθνείς διαδικτυακούς τόπους, που αναφέρονται σε «στάνταρ» των δικών τους χωρών ή είναι αμφισβητούμενα.

Ο κίνδυνος εκθεμελίωσης του κοινωνικού κράτους είναι υπαρκτός και ορατός και στην υγεία και στην παιδεία. Υπάρχουν εμφανείς και γνωστές πια δυσλειτουργίες, που ξεπερνούν τον «κανόνα του εξορθολογισμού». Φοβούμαι ότι πολλά απ' αυτά που γίνονται, είτε είναι «κακοί ερασιτεχνισμοί», είτε εμπνέονται από κακούς ιδεολογικούς «δογματισμούς»...