ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ

 

Πριν από χρόνια η επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης χαρακτηριζόταν από άκρατη παροχολογία, υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και φιέστες στα... πολιτιστικά κέντρα της συμπρωτεύουσας. Εδώ και αρκετό καιρό, ωστόσο, το «πάρτι» έχει λάβει τέλος. Τα λεφτά δεν υπάρχουν, οι πολιτικοί είναι πιο ρεαλιστές και ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να περιμένει πολλά από μια χώρα που βρίσκεται στην εντατική.

Δυστυχώς, όμως, τον πολιτικό ρεαλισμό τις τελευταίες εβδομάδες τείνει να αντικαταστήσει μια υπερβολική αισιοδοξία και ένας υπέρμετρος ενθουσιασμός που παραπέμπουν σε εποχές προ κρίσης και όχι σε μια Ελλάδα που ακόμη και σήμερα δίνει αγώνα επιβίωσης. Αφορμή για την κατάσταση αυτή στάθηκε η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα για συνομιλίες εκτός Αθήνας. Αίφνης η ελληνική αποστολή εμφανίζεται να ταξιδεύει στο Παρίσι για να κατακτήσει τη Βαστίλη. Η στόχευση είναι πέρα για πέρα λανθασμένη.

Η κυβέρνηση δημιούργησε υπέρμετρες προσδοκίες σχετικά με τα αποτελέσματα των συνομιλιών με τους εκπροσώπους των δανειστών. Ακόμη και δι' επίσημων χειλέων ακούστηκαν υποσχέσεις περί «εκδίωξης της τρόικας από την Αθήνα». Μαζί με τους αδικαιολόγητους λεονταρισμούς ήρθε και η υποσχεσιολογία από το παρελθόν. Καλλιεργούνται προσδοκίες στον ελληνικό λαό ότι έχουμε ήδη βγει από την κρίση, ότι τα μνημόνια έχουν «σκιστεί» και ότι η τρόικα δεν πρόκειται να επιβάλει πλέον τη δική της ατζέντα.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ανάκτηση της αισιοδοξίας για έξοδο από την κρίση είναι το πρώτο βήμα για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Και είναι εύλογο να θέλει η πολιτική τάξη να εμφανίσει αποτελέσματα έπειτα από μια βαθιά ύφεση. Ωστόσο, η οικονομία πρέπει να στηρίζεται σε υγιείς βάσεις προτού αρχίσουν να δίνονται υποσχέσεις για φοροελαφρύνσεις και παροχές. Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση πρέπει να κάνει προσεκτικά βήματα στο... ταγκό που θα χορέψει με την τρόικα στο Παρίσι.

Η μείωση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο είναι ένας εφικτός στόχος και είναι εύκολο να πειστεί η τρόικα ότι πρόκειται για ένα μέτρο που δεν αποδίδει. Η μείωση στην έκτακτη εισφορά είναι επίσης μια μεγάλη πρόκληση. Ενας φόρος που επιβλήθηκε σε έκτακτες ανάγκες, αλλά «γονάτισε» τους πολίτες πρέπει να αποτελέσει την αρχή της αποκατάστασης των αδικιών. Το ίδιο ισχύει και για το τέλος επιτηδεύματος που πληρώνουν ακόμη και όσοι δεν έχουν έσοδα στις τελευταίες χρήσεις.

Η κυβέρνηση οφείλει να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που ξεκινούν στο Παρίσι και ολοκληρώνονται στην Αθήνα έχοντας ένα ρεαλιστικό σχέδιο, το οποίο πρέπει να ακολουθήσει και όταν ξεκινήσουν οι συζητήσεις για το χρέος. Οποιοδήποτε «παζάρι υποσχέσεων» θα μας γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και η οικονομία δεν έχει τέτοια περιθώρια. Και ας μην ξεχνούν. Το Παρίσι δεν έχει... Λευκό Πύργο και σίγουρα ο Χαρδούβελης δεν είναι ο... Μαρά της Γαλλικής Επανάστασης.