ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

 

Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι δεν έχει προηγούμενο. Η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης είναι ένας είδος τρικυμίας εν κρανίω. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς η φορολογική πολιτική όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν τα τελευταία χρόνια είχαν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά. Καμία απολύτως χάραξη πολιτικής, κανένας στόχος, κανένα όραμα και βέβαια κανένα αποτέλεσμα. Η Ελλάδα βρίσκεται τα τελευταία πέντε χρόνια μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Τα «χαστούκια» που δέχεται η κοινωνία είναι απανωτά. Οι κυβερνώντες διαμηνύουν κάθε λίγο και λιγάκι ότι έρχεται το τέλος της κρίσης, μόνο που κάθε φορά που γίνονται ανάλογες δηλώσεις, κάτι τέτοιο απομακρύνεται.

Καμία κυβέρνηση δεν σχεδίασε μία μακροπρόθεσμη φορολογική πολιτική, που αφενός θα είναι δίκαιη και αφετέρου αποτελεσματική. Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν πρώτα να δουν πόσα χρήματα χρειάζονται και μετά από ποιους θα τα πάρουν. Μόνο που αυτή η πολιτική έχει αποτύχει παταγωδώς. Χρειάζεται η αλλαγή της εδώ και τώρα. Δεν υπάρχουν περιθώρια. Αρκετοί πολίτες έχουν φτάσει στα όριά τους, αφού καλούνται να πληρώσουν ξανά και ξανά. Η φοροδοτική δυνατότητα των περισσοτέρων έχει εξαντληθεί. Απαιτείται λοιπόν να βρεθούν άλλες πηγές εσόδων. Και η μεγάλη δεξαμενή ήταν και είναι η φοροδιαφυγή.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχουν γίνει κάποια βήματα για τον περιορισμό της, αλλά δυστυχώς δεν ήταν επαρκή ώστε να καλύψουν τη μεγάλη «μαύρη τρύπα» που δημιουργείται. Για όσο διάστημα συνεχίζει η φοροδιαφυγή να βασιλεύει, τόσο περισσότερο θα πληθαίνουν οι αδικίες. Τα δύο τελευταία παραδείγματα δείχνουν το μέγεθος του πανικού και της έλλειψης στόχευσης που υπάρχει στο οικονομικό επιτελείο. Ο ΕΝΦΙΑ ως σύλληψη είναι ένας λογικός φόρος και μάλιστα όχι μόνο σε περιόδους κρίσης. Ωστόσο ο τρόπος που εφαρμόστηκε και η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, ακύρωσε τα όποια θετικά θα μπορούσε να έχει.

Εγινε με βάση εξωπραγματικές αξίες, για κάποιες περιοχές. Πρώτα βγήκε το ποσό που πρέπει να συγκεντρωθεί και εν συνεχεία «έτρεξε» το πρόγραμμα. Δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη να βρεθούν τιμές κοντά στην πραγματικότητα για εκείνες τις περιοχές που δεν έχουν σύστημα αντικειμενικών αξιών. Δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη για εκπτώσεις κ.λπ. Και όλα αυτά δημιούργησαν ένα απίστευτο αλαλούμ, που κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα δώσει τη θέση του σε μία ομαλή διαδικασία.

Για να γίνει κατανοητό πόσο πρόχειρα έχει στηθεί όλο το σχέδιο αρκεί να πούμε το εξής. Αν σήμερα κάποιος θελήσει να πάρει φορολογική ενημερότητα, θα πρέπει να πάει στην εφορία διότι το σύστημα δεν του το επιτρέπει και παράλληλα, ενώ το σύστημα δίνει καταληκτική ημερομηνία την 31η Αυγούστου για την πρώτη δόση, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι η πρώτη δόση θα πληρωθεί έως τις 30 Σεπτεμβρίου.

Και να ήταν μόνο ο ΕΝΦΙΑ, να το καταλάβουμε. Ένας ακόμη λάθος χειρισμός. Προφανώς στην κυβέρνηση έχουν ένα είδος μαζοχισμού και θέλουν διαρκώς να προκαλούν. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά. Η Κ. Σαββαΐδου, που πήρε τη θέση του «αποτυχημένου» Χ. Θεοχάρη, αποφάσισε ότι όσοι χρωστούν από ένα ποσό και πάνω στην εφορία είναι ύποπτοι για ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος. Προφανώς πιστεύει ότι ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας που αναγνωρίζει ότι οφείλει ΦΠΑ π.χ. 5.000 ευρώ, αλλά δεν έχει να τον πληρώσει μπορεί εν δυνάμει και ξεπλένει χρήμα.

Είναι τόσο αδαείς οι άνθρωποι, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι αν ο εν λόγω επιχειρηματίας μπορούσε να έχει χρήμα και να το ξεπλένει, το πιο εύκολο θα ήταν να το κάνει μέσω της εφορίας. Και καθαρός θα ήταν απέναντι στο κράτος και θα είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει το «θεάρεστο» έργο του, χωρίς να έχει στα πόδια του τους εφοριακούς. Τελικά, κάποια πράγματα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν σε αυτή τη χώρα.