ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Τα τελευταία 40 χρόνια η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε βασιζόμενη στα δανεικά. Το περίφημο «θαύμα» που οικοδομήθηκε πριν και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος όταν τα λεφτά τέλειωσαν. Τότε «αποκαλύφθηκε» το μυστικό που χρόνια κρυβόταν στο...Τύμβο του πολιτικού και κοινωνικού μιθριδατισμού. Ότι, δηλαδή, η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της, ξόδευε περισσότερα απ' όσα παρήγαγε και οδηγούνταν στην καταστροφή με γεωμετρική ακρίβεια. Τα καμπανάκια χτυπούσαν, οι οικονομολόγοι έβλεπαν την εξέλιξη, οι ξένοι μας προειδοποιούσαν. Αλλά η μαζική «ανοσία» που δημιουργούσε η επίπλαστη οικονομική ανάπτυξη και το «βόλεμα» του πολιτικού συστήματος δεν επέτρεψαν στη χώρα και τους πολίτες της να γλιτώσουν από την καταστροφή.

Πέντε χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στη χειρότερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της, τα πρώτα βήματα της ανάκαμψης έχουν γίνει, αλλά δεν είναι καθόλου σταθερά. Η χώρα συνεχίζει να βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί, παρά το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες οι αριθμοί ευημερούν. Είναι, ωστόσο, αυτό το ζητούμενο από τα στοιχεία για την πορεία του προϋπολογισμού που ανακοινώθηκαν για το επτάμηνο; Τα έσοδα σημειώνουν εντυπωσιακή αύξηση και βρίσκονται πάνω από τους στόχους. Οι δαπάνες έχουν συγκρατηθεί και το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τρεις φορές υψηλότερο από τον αρχικό στόχο. Ολα είναι ευχάριστα, όμως, αν μείνουμε μόνο σ' αυτά θα έχουμε χάσει ξανά το δάσος.

Η ευημερία των αριθμών στηρίζεται στον φορολογικό «στραγγαλισμό» μιας μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Αποδεικνύεται ότι η αλλαγή στις κλίμακες φορολόγησης μισθωτών, συνταξιούχων και ελεύθερων επαγγελματιών από τη μια γέμισε τα ταμεία, από την άλλη προκάλεσε τον αφανισμό της μεσαίας τάξης και τη φτωχοποίηση ενός διόλου αμελητέου ποσοστού του πληθυσμού. Και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το πλεόνασμα στηρίχθηκε επίσης στις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, στις περικοπές στην υγεία, την παιδεία, τις δομές κοινωνικής προστασίας. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι η οικονομία δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται στην υπέρμετρη φορολόγηση και ταυτόχρονα στις περικοπές. Χρειάζεται ανάπτυξη, επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας. Χρειάζεται ένα νέο... success story, ανάλογο με αυτό του τουρισμού.

Απαιτείται ένα νέο παραγωγικό μοντέλο που δεν θα βασίζεται ούτε στα δανεικά, ούτε σε μια διαρκή φορο-τρέλα. Η ελληνική οικονομία χρειάζεται να δημιουργήσει πλούτο, είτε προσελκύοντας επενδυτές από το εξωτερικό, είτε εκμεταλλευόμενη τους φυσικούς πόρους και τα απίστευτα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα. Είναι η μόνη λύση ώστε η οικονομία να στηριχθεί τις επόμενες δεκαετίες σε υγιείς βάσεις. Και είναι η μοναδική ευκαιρία για να πάψουν επιτέλους να ευημερούν μόνον οι αριθμοί κι όχι οι άνθρωποι.