π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

 

†

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ

Με την ευκαιρία της 29ης Ιουνίου 2014 επί τη συμπληρώσει 50 ετών από την οσιακή κοίμηση του μακαριστού γέροντος και πατρός Γερβασίου Παρασκευοπούλου καθώς  και της Ανακομιδής των Λειψάνων του,  αυτού του άξιου εργάτη του αμπελώνος του Κυρίου εις την Αποστολικήν Εκκλησία των Πατρών θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε σήμερα στην αγάπη σας με λίγα λόγια την καταγωγή και το έργο του μακαριστού Γέροντα. 

Για εμάς τα Πνευματικά του Παιδιά που βρεθήκαμε κοντά του από τα παιδικά μας χρόνια, στα Κηρύγματά του στην Αγία Ταβιθά, στις Κατασκηνώσεις των Συχαινών στην Αγία Παρασκευή, στο Κατηχητικό του Αγίου Δημητρίου και τόσες άλλες ωραίες εκδηλώσεις που διοργάνωνε ο Παππούλης με το άριστο τότε επιτελείο του μας έχει αφήσει μια γλυκιά ανάμνηση ενός αγίου ανθρώπου, όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε όλη την κοινωνία των Πατρών. Δια τούτο ο π. Γερβάσιος υπήρξε μια υποδειγματική μορφή ορθοδόξου χριστιανικού βιώματος και αγωνιστικότητος με τελεία αυταπάρνηση.

Επί πολλά χρόνια διηκόνησε την Εκκλησία με ένθερμο ζήλο και κοντά του βρήκαν ανάπαυση χιλιάδες πιστών ανθρώπων, μακάρι και άλλοι να μιμηθούν την ζωή και το θεάρεστο έργο του για το οποίο ο Ιησούς Χριστός θα του ανταποδώσει πιστεύουμε, την καλύτερη αμοιβή και θα τον κατατάξει στη χωρία των Οσίων και των Αγίων. 

Καταγωγή. Τά παιδικά καί νεανικά του χρόνια. 

Ο π. Γερβάσιος έγεννήθη τήν 1η Ιανουαρίου 1878 εις τό μικρό, ορεινό, άγο­νο καί άσημο χωριό της Γορτυνίας Γρανίτσα (νύν Νυμφασία). Κατά τό άγιον Βάπτισμα έλαβε τό όνομα Γεώργιος. Οί γονείς του Χα­ράλαμπος καί Βασιλική ήσαν γεωργοκτηνοτρόφοι. Σέ ηλικία τριών ετών έμεινε ορφανός από μητέρα. Ό πατέρας του, γιά νά αντι­μετώπιση τά προβλήματα της χηρείας του καί της ορφάνιας τών παιδιών του, έκαμε δεύτερο γάμο.

Ή μητριά του ήτο δύσκολη καί σκλη­ρή γυναίκα. Τόν υπέβαλλε εις πολλά καί σκληρά βασανιστήρια, καί γι' αυτό ή ζωή του ήτο εκ μικράς ηλικίας ένα μαρτύριο.Λέγεται ότι ακόμη καί μέ ζωνάρια τόν έδενε σφικτά στήν κοιλιακή χώρα, γιά νά μή μπορή.....νά τρώγη πολύ. Ακόμη κάποτε, επειδή ενδεχομένως έκαμε κάποια παιδική αταξία, τόν έκλεισαν εις ένα βαρέλλι γιά νά τόν τιμωρήσουν. Φαντασθήτε παιδαγωγικά μέσα! Τά περιστατικά τών παιδικών του χρόνων στά ορεινά, απόκρημνα καί αγριωπά βράχια της Γορτυνίας είναι πολλά, διδακτικά καί ενδιαφέροντα.

Ό πατέρας του είχε σημαντικό αριθμό αιγοπροβάτων, τήν φροντίδα τών οποίων ανέλαβε σέ πολύ μικρή ηλικία ό μικρός Γεώργιος, ό όποιος συγχρόνως αρίστευε εις όλας τάς τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Όταν περάτωσε τό Δημοτικό λόγω μεγάλης φτώχειας έγινε έρανος από τούς συγχωριανούς τους, γιά νά λάβουν τό απολυτήριο τού αριστεύσαντος καί πρωτεύσαντος μαθητού Γεωργίου. Η φτώχεια τόν αναγκάζει καί εργάζεται από τήν παιδική ηλικία τών 12 ετών υπό διαφόρους εργοδότας. Λαχταρούσε όμως νά μάθη γράμματα, αλλά καί νά ευρεθή εις ένα ιερό περιβάλλον.

Τότε μέσα του άναψε ένας θείος πόθος, νά γίνη μοναχός καί νά μάθη γράμματα. Αυτή ή σφοδρή επιθυμία της μαθήσεως οδηγεί τό φτωχοπαίδι μέ τά χιλιομπαλωμένα ρουχαλάκια εις τήν Ιερά Μονή της Παναγίας της Κερνίτσης, πού είναι κοντά στό χωριό του. Εις τήν Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κερνίτσης έμεινε ώς υποτακτικός τρία περίπου χρόνια εκτελώντας καί τάς πλέον ταπεινάς καί σκληράς διά τήν ήλικίαν του υπηρετικάς διακονίας. Ο μικρός Γεώργιος, παράλληλα μέ τά διακονήματα καί τήν υποταγή του εις πάντας, καταγινόταν μέ τήν κατ’ ιδίαν μελέτην. 

Η σπάνια προθυμία του, ή υπακοή του καί ή εργατικότητα του ήσαν αφάνταστες. Η πρώτη προσευχή του, μόλις μπήκε μέσα εις τόν ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου γιά νά προσκύνηση βλέποντας τίς τοιχογραφίες τών αγίων να του χαμογελούν καλοσωρίζοντάς τον, ήτο: «Αξίωσε με, Θεέ μου, να κολλήσω κι εγώ εις τόν τοίχον, να γίνω άγιος». Ο πόθος του γιά περισσότερη πνευματική ζωή, άλλά καί γιά νά μάθη γράμματα, τόν αναγκάζει νά φύγη καί νά μεταβή εις τήν ιστορική Ί. Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, όπου υπήρχε Σχολαρχείο.

Ό Διετής περίπου ρασοφορεμένος δόκιμος μοναχός Γεώργιος ξεκίνησε πεζή καί ξυπόλητος. Ό δρόμος δύσκολος, μέσα άπό τά ατέλειωτα δάση καί τήν άγρια φύσι πού σπάνια συναντάει κανείς. Ένώ τά πόδια του έχουν γίνει σκληρά σάν τό τσαρούχι, φεύγει σάν τόν λαγό άπό τά μονοπάτια. Η μεγάλη καί κοπιαστική αυτή οδοιπορία ταλαιπώρησε τόν πεινασμένο καί πολυβασανισμένο Γεώργιο, μέ αποτέλεσμα νά αρρωστήση σοβαρά. Απέκτησε μία χωλότητα στό ένα του πόδι. Εξαντλημένος, πεινασμένος καί κυριολεκτικά κατατσακισμένος έφθασε εις τήν Ί. Μονής Αγίου Αθανασίου Κλειτορίας. Έπί σειρά εβδομάδων έκαίετο άπό τόν υψηλό πυρετό. 

 Ό μοναχός π. Βησσαρίων, πού ήτο εκεί, τόν περιποιήθηκε στοργικά έπί 45 ήμερες εκτελώντας χρέη γιατρού καί νοσοκόμου. Γι' αυτό ό μακάριος Γέροντας εις τάς προσευχάς του πάντοτε μνημόνευε ευγνωμόνως τό όνομα «Βησσαρίωνος μονάχου». Όταν ανάρρωσε καί κατώρθωσε νά βαδίζη, ξεκίνησε γιά τό Μέγα Σπήλαιο, εις τό όποιο έφθασε τήν Διακαινήσιμο εβδομάδα τού Πάσχα του 1894. Κανείς όμως δέν τόν πρόσεξε. Ούτε τήν στοιχειώδη πρόσκλησι φιλοξενίας γιά τό βράδυ δέν του είχαν κάμει... Άρα ούτε έδώ θά μάθαινε γράμματα;

Ή έλλειψις στοιχειώδους στοργής ανάγκασε τόν νεαρό ρασοφορεμένο δόκιμο μοναχό Γεώργιο νά συνέχιση τήν τρίτη καί μεγάλη μαρτυρική οδοιπορία της ζωής του. Ντυμένος μέ ράκη αναχωρεί μέ προορισμό τήν Ι. Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας, γιά νά σπουδάση εις τό εκεί «Ελληνικόν Σχολείο» (Σχολαρχείο)! Αγώνας δρόμου γιά μόρφωση καί σπουδή. Στό δρόμο πού ανέβαινε γιά τό Μοναστήρι ένας πλουσιοπατέρας τής Μονής τόν ένέπαιξε μέ ειρωνεία:«Διά νά άγιάσης, όσιε πάτερ, ανεβαίνεις εις τήν Μονήν;»!Μέ δέος έφθασε εις τήν Ι. Μονή. 

Ευθύς αμέσως έγινε υποτακτικός του π. Γερμανού καί ενεγράφη εις τό Σχολαρχείο. Η άριστη επίδοση πού είχε εις τά μαθήματα προκάλεσε τήν ωργανωμένη κακότητα. Τον σούβλιζαν μέ τις καυστικές τους ειρωνείες. «Καί νά βλέπατε», έλεγε ό Γέροντας αργότερα, «πώς όλοι στό μοναστήρι μέ ειρωνεύοντο καί μέ (ελαφρά) κτυπήματα στό κεφάλι μου, μου έλεγαν:

-Έλα, βρέ Γιώργο, πήγαινε εκεί, κάνε τούτο, καί θά σέ κάνουμε ηγούμενο!

Έγώ ό καημένος που νά μιλήσω, που νά σηκώσω κεφάλι, αρκεί νά μή χάνω τά γράμματα, άκουσα, έκανα ότι μέ διέταζαν». Φοβερός ό πειρασμός καί μεγάλοι οί κίνδυνοι. Οί αντίπαλοί του μαζί μέ τόν διοικητή Χωροφυλακής Αιγίου τερατολόγησαν εις βάρος του ανύπαρκτα πράγματα, γιά νά τόν καταστρέψουν. Έγινε θόρυβος καί σούσουρο...Τό κατατρεγμένο φτωχοπαίδι δέν τά έχασε.

Αντιμετώπισε τήν διαβολή καί αφού απεκάλυψε καί απεγύμνωσε μέ παρρησία τούς συνωμότας καί συκοφάντες του, ζητά άπό τόν Κύριο νά ρίξη φώς στήν νέα πορεία του. Αντελήφθη, ότι ή μαρτυρική οδοιπορία του δέν έχει φθάσει εις τό τέρμα της καί ό Θεός μάλλον αλλού τόν εκάλει. Τότε γιά πρώτη φορά άκουσε νά γίνεται λόγος γιά τήν Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών, γιά τήν φωτισμένη μορφή του Ιεράρχου τής πόλεως του Πρωτοκλήτου Ιεροθέου Μητροπούλου καί τούς άγιους συνεργάτες του.

Το1897,έφθασε εις τήν Αχαϊκή πρωτεύουσα. Αφού προσεκύνησε τόν τάφο του πολιούχου άγιου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, μετέβη εις τήν Ίεράν Μονήν Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου Πατρών, θά έμενε πλέον ισοβίως εδώ. Καμμιά διακονία δέν θεωρούσε ταπεινωτική.

Τό 1899, εκλήθη εις τάς τάξεις του στρατού. Υπηρέτησε έπί διετίαν περίπου κυρίως εις οικονομικά γραφεία του Στρατού, όπου προήγαγε τάς γραμματικάς του γνώσεις. Μέ τήν στρατιωτική θητεία του, την οποία εξεπλήρωσε ώς κληρωτός, κλείεται ή περιπετειώδης παιδική καί νεανική ηλικία του. 

Ή είσοδος είς τήν Ίερωσύνην καί ή φοιτητική ζωή του. 

Ό δόκιμος μοναχός Γεώργιος στις 27 Αύγουστου 1903 εκάρη μοναχός είς τήν Ί. Μονή Θεοτοκίου Άρτης καί έλαβε τό όνομα του κατά τούς πρώτους αιώνας άθλήσαντος μάρτυρος Γερβασίου. Ό μοναχός Γερβάσιος, ό οποίος «προέκοπτε σοφία καί ηλικία καί χάριτι παρά Θεώ καί άνθρώποις», στις 2 Σεπτεμβρίου 1903 χειροτο­νείται Ιεροδιάκονος εις τήν αυτήν Ί. Μονήν Θεοτοκίου Άρτης υπό τού Αρχιεπισκόπου Άρτης Γενναδίου, σε ηλικία 25 ετών.

Το-1905,αποφοιτά άπό τό Σχολαρχείο και εισάγεται είς τήν Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών, έπί σχολαρχίας του Αγίου καί θαυματουργού Νεκταρίου (Κεφαλά) Μη­τροπολίτου πρ. Πενταπόλεως.

Το-1906,επιτυγχάνει, μετά άπό διαγωνι­σμό, τήν υποτροφία του κληροδοτήματος τής έκ Γορτυνίας αειμνήστου Αικατερίνης Γ. Μαντζούνη διά μίαν έπταετίαν, ήτοι μέχρι πέρατος τών εν τη Θεολογική Σχολή σπουδών του.

Το-1909,εγγράφεται εις την Θεολογική Σχο­λή του Οθωνείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τήν διάρκεια τής φοιτήσεως του είς τήν Θεολογική  Σχολή καί σέ ηλικία 33 ετών χειροτονείται πρεσβύτερος άπό τόν Μητροπο­λίτη Πατρών Αντώνιο.

Το-1914,ό Γέροντας αξιώθηκε νά λάβη τό πτυχίο του ώς διδάκτωρ τής Θεολογικής Σχολής. Κατά την διάρκεια τών σπουδών του ό τότε Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος Μηνόπουλος, πού τόν εκτιμούσε πάρα πολύ, τόν έτοποθέτησε είς τήν θέσι του Πρωτεκδίκου τής Μητροπόλεως Αθηνών. 

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ

1878:-Γεννήθηκε στό χωριό Γρανίτσα (νυν Νυμφασία) τής Γορτυνίας καί κατά τήν βάπτισίν του έλαβε τό όνομα Γεώργιος Παρασκευόπουλος (άρ. 2118 μητρώου αρρένων).

1891:-Γράφτηκε ώς δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Κερνίτσης Γορτυνίας. Κατά τη διάρκεια τής παραμονής του στη Μονή υπηρετεί σέ διάφορα διακονήματα μέ πολλή άφοσίωσι, προθυμία καί αδιάκριτη υπακοή.

1897:-Εγκαταβίωσε στήν Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών.

1899-1901:-Υπηρέτησε είς τόν ελληνικό στρατό ώς δεκανεύς πεζικού (Α.Σ.Μ. 108/240/1899).

1903:-Εκάρη μοναχός στήν Ιερά Μονή Θεοτοκίου Άρτης μέ τό όνομα Γερβάσιος καί χειροτονήθηκε Διάκονος στήν ίδια Μονή άπό τόν Αρχιεπίσκοπο Άρτης Γεννάδιο.

1905-1907:-Μαθήτευσε στή Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών έπί σχολαρχίας Νεκταρίου Πενταπόλεως (νυν αγίου Νεκταρίου).

1906:-Έπί μία 7ετία έλαβε υποτροφία ώς αριστεύς του κληροδοτήματος Αικατερίνης Γ.Μαντζούνη (μέχρι πέρατος τών σπουδών του στή Θεολογική Σχολή Αθηνών).

1909:-Έλαβε τό απολυτήριο του Α' Γυμνασίου Αθηνών μέ τό βαθμό άριστα.

1909:-Γράφτηκε στή Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

1910:-Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στό καθολικό τής Ιεράς Μονής Γηροκομείου άπό τόν Μητροπολίτη Πατρών Αντώνιο.

1910:-Πρωτέκδικος τής Ιεράς Μητροπόλεως Αθηνών.

1912:-Προχειρίσθηκε εις πνευματικόν άπό τόν Μητροπολίτη Αθηνών Θεόκλητο τόν Α' (Μηνόπουλο).

1912-1913:-Συμμετέσχε, ώς στρατιωτικός ιερεύς τής ηρωικής Ταξιαρχίας (Ανεξάρτητο Εύζωνικό Απόσπασμα) Κωνσταντινοπούλου, στό πυρίφλεκτο μέτωπο τής Μακεδονικής εποποιίας 1912-13. Στις 26-10-1912 συμμετείχε στό στράτευμα πού απελευθέρωσε τή Θεσσαλονίκη.

1914:-Έλαβε τό δίπλωμα του διδάκτορος τής θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών.

1914:-Διωρίστηκε καθηγητής στό Σχολαρχείο Ερμουπόλεως - Σύρου καί συγχρόνως κηρύττει σέ Ναούς.

1914:-Του απενεμήθη ό αργυρούς σταυρός τών Ιπποτών του Βασιλικού τάγματος τού Σωτήρος.

1916-1919:-Έγκατεστάθη ώς ηγούμενος τής Ιεράς Μονής Γηροκομείου Πατρών.

1917:-Συκοφαντηθείς άπό συμμοναστάς του προφυ­λακίσθηκε καί παραπέμφθηκε στό Στρατοδι­κείο Β' Σώματος Στρατού, άπό τό οποίο αθωώθηκε πανηγυρικώς.

1919:-Διωρίσθηκε εφημέριος στον ιερό ναό άγιου Δημητρίου Άνω Πόλεως Πατρών.

1922:-Τοποθετήθηκε Διευθυντής τής Ιερατικής Σχολής Πατρών.

1923:-Σέ μία εποχή πολύ άντιθρησκευτική καί άντιεκκλησιαστική ίδρυσε στήν Πάτρα τά πρώτα Κατηχητικά ενοριακά Σχολεία τής Ελλάδος.

1923:-Ίδρυσε τό σύλλογο «Κατηχητικά Σχολεία των ενοριών άγιου Δημητρίου και Αγίας Αικατερίνης». Αργότερα ίδρυσε την «'Αναπλαστική Σχολή Πα­τρών».

1924:-Τοποθετήθηκε Πρωτοσύγκελλος Ιεράς Μη­τροπόλεως Πατρών.

1928:-Ίδρυσε τό «Σύλλογο προσκυνητών αγίου Νι­κολάου» στα Σπάτα Αχαΐας.

1928:-Ίδρυσε τό θρησκευτικό σύλλογο «Κατηχη­τικός Σύνδεσμος Νέων Πατρών».

1931:-Ίδρυσε Σχολή Βιοτεχνίας καί Χειροτεχνίας ή «Αγία Ταβιθά» στά Προσφυγικά.

1932:-Ίδρυσε τά πρώτα εν Ελλάδι Κατηχητικά Νηπιαγωγεία.

1934:-Ίδρυσε Νυκτερινή Σχολή Αναλφάβητων.

1934:-Ίδρυσε τήν πρώτη εκκλησιαστική κατασκήνωσι στή θέσι Προφήτης Ηλίας Πατρών.

1938:-Ίδρυσε τόν θρησκευτικό σύλλογο «Κατηχη­τικός Όμιλος Όρθοδόξων» στήν Πάτρα.

1931:-Τιμωρήθηκε αδίκως άπό τό Συνοδικό Δικα­στήριο μέ εξάμηνο αργία καί περιορισμό στήν Ιερά Μονή Γηροκομείου.

1933-1937:-Υπηρέτησε ώς Αρχιερατικός Επίτρο­πος Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.

1935:-Λόγω θανάτου στερήθηκε του πλέον αξιόλο­γου συνεργάτου του Παναγιώτου Καρτσούνη, πρόεδρου του συλλόγου «Κατηχητικό Σχο­λείο θηλέων αγίου Δημητρίου».

1937:-Παραιτήθηκε άπό εφημέριος ιερού ναού αγίου Δημητρίου.

1938:-Τοποθετήθηκε, γιά δευτέρα φορά, Πρωτοσύγ­κελλος Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.

1939-1941:-Διωρίστηκε Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, του άπό Τραπεζούντος, παραλλήλως εφημέ­ριος ιερού ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου (τής οδού Τόμβης) Αθηνών.

ΓΕΡΜΑΝΟΪΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Ο Παππούλης εμψυχώνει τόν πιστό λαό μέ τά λόγια του καί τις προσευχές του καί συγχρόνως ιδρύει εστίες συσσιτίων στους συνοικισμούς Προσφυγικών καί Γηροκομείου.

1943:-Ίδρυσε Μοναστική Αδελφότητα Υφαντήρι­ου Παιδικής Έξοχης «Ο προφήτης Ηλίας».

1944:-Έπί κεφαλής επιτροπής συμφιλιώσεως ήρθε σέ επαφή μέ ηγέτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και συνέβαλε στήν αποτροπή σφαγών και κατα­στροφών στήν Πάτρα.

1948:-Ίδρυσε τήν Σχολή Χειροτεχνίας «Άγία Μα­κρίνα» στό συνοικισμό Γούβα.

1950:-Συνεργάστηκε μέ τόν αρχιμανδρίτη Αυγου­στίνο Καντιώτη, ιεροκήρυκα τότε τής Ιεράς Μητροπόλεως Καρυστίας καί Σκύρου καί συνετέλεσε στήν τιμητική εγγραφή του ώς μέ­λους του συλλόγου «Κατηχητικόν Σχολείον θηλέων αγίου Δημητρίου» «διά τάς εξόχους αύτού έθνικάς καί έκκλησιαστικάς υπηρε­σίας».

1951:-Ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας κατά τής αναβιώσεως του πρώτου μεταπολεμικού καρνα­βαλιού Πατρών.

1951:-Ό σύλλογος «Κατηχητικό Σχολείο θηλέων άγίου Δημητρίου» (τμήμα χειροτεχνίας) βραβεύθηκε άπό τήν ΙΣΤ' Διεθνή Έκθεσι Θεσσαλονίκης μέ χρυσό μετάλλιο.

1951:-Εξέδωκε τό βιβλίο «Ευσεβείς μελέται» (έπί τών κατά Κυριακήν ευαγγελικών αναγνω­σμάτων καί άλλων τινών έορτίων μελετών).

1954:-Έξέδωκε τό βιβλίο «Επίκαιρα προβλήματα» (υπό τό φώς τών ιερών Κανόνων).

1954:-Ίδρυσε τήν παιδική εκκλησιαστική κατασκήνωσι στά Συχαινά Πατρών.

1958:-Έξέδωκε τό βιβλίο «Ερμηνευτική επιστασία έπί τής θείας Λειτουργίας».

1958:-Του απονεμήθηκε ό χρυσούς σταυρός του Βα­σιλικού τάγματος του Φοίνικος.

1960:-Στον κορμό πεύκου, πού είχε φυτεύσει τό 1929 στό αγροκήπιο του προφήτου Ήλίου, βρέθηκε χαραγμένο έγκαρσίως τό σημείο του σταυρού. «Είναι ό μόνος γνωστός άχειροποίητος σταυρός είς τήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν», σχολίασε ό μακαριστός Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών καί Αίγίνης κυρός Ιερόθεος, πνευμα­τικό τέκνο του πατρός Γερβασίου.

Ό σταυρός καθαγιάστηκε άπό τόν τότε Μητροπολίτη Πα­τρών κυρό Κωνσταντίνο Πλατή, εκληφθείς ώς ουράνιο σημείο.

1964:-(30 Ιουνίου) Μιά ζωή αγιασμένη φθάνει στό τέλος της.

Έκοιμήθη σέ ηλικία 86 ετών, εκπληρώσας είς τό ακέραιο τά προς τόν Θεόν καί τήν φιλτάτην πατρίδα καθήκοντα του. Ετάφη στήν εκκλησιαστική κατασκήνωσι Συχαινών (Ληξιαρχική Πράξι θανάτου 441/1964).

1964:-Ό Ανδρέας Γ. Παπανδρέου δήλωσε: «Ό θάνατος τού π. Γερβασίου μέγιστον καί δυσαναπλήρωτον κενόν κατέλιπε. Ή μνήμη του άς είναι, καί θά είναι, αιωνία».

Ή αγάπη του γιά τά παιδιά: Ένα άλλο ιδιαίτερο χάρισμα του γέροντος π. Γερβασίου ήταν νά έλκύη νέους ανθρώπους. Έσκέπτετο καί ενεργούσε καταλλήλως, ώστε ή Ορθόδοξος Εκκλησία νά έχη - κατά τό άνθρώπινον-μέλλον. Καί διά νά έχη μέλλον, πρέπει νά έχη προηγουμένως φυτώρια νέων ανθρώπων.  Έχεις νέους; έχεις καί μέλλον έλεγε. 

Γι' αυτό αγάπησε τούς νέους, τά παιδιά. Καί αυτά έτρεχαν κοντά του. Τόν λάτρευαν.  Μέ οδηγό τήν αγάπη σπέρνεις τόν λόγο του Θεού. Ό κόσμος τών παιδιών, ό κόσμος τής παι­δικής άθωότητος, τόν τραβούσε πολύ. Όλα τά έκανε χάριν τού Χρίστου καί τής Πατρίδος.

Το-1923:Ίδρυσε είς τόν Ιερό ναό Αγίου Δη­μητρίου, είς τόν όποιο εφημέρευε, τά πρώτα έν Πάτραις άλλά καί έν Ελλάδι ώργανωμένα Κατηχητικά Σχολεία, τά όποία έθεσε υπό τήν εποπτεία τού Μητροπολίτου Πατρών.

Το-1931:Ίδρυσε τήν Σχολή Βιοτεχνίας καί Χειροτεχνίας Ή «Άγια Ταβιθά» στά Προσφυ­γικά.

Το-1932:Ίδρυσε τά πρώτα έν Ελλάδι Κα­τηχητικά Νηπιαγωγεία, τά οποία ήσαν προσηρτημένα είς τά Κατηχητικά Σχολεία, στήν Εκκλησία καί στόν Χριστό.

Το-1934:Ίδρυσε Νυκτερινή Σχολή Αναλ­φάβητων.

Το-1934:Ίδρυσε τήν πρώτη εκκλησιαστική κατασκήνωσι στή θέσι Προφήτης Ηλίας.

Το-1948:Ίδρυσε τή Σχολή Χειροτεχνίας «Αγία Μακρίνα» στό συνοικισμό Γούβα.

Το-1954:Ίδρυσε Παιδική Εκκλησιαστική Κατασκήνωσι είς τά Συχαινά Πατρών. Διά τήν έπικράτησιν τής βασιλείας του Θεού έπί τής γης, άνέπτυξεν ακαταπόνητο ιεραποστολική δράσι.

Ίδρυσις θρησκευτικών Συλλόγων. Ό π. Γερβάσιος, ίδρυσε:

Το-1923, ταυτοχρόνως μέ τήν λειτουργία τών Κατηχητικών Σχολείων, θρησκευτικό σωματείο υπό τήν επωνυμία «Κατηχητικό Σχολείο ενορίας Άγίου Δημητρίου», πού αργότερα μετωνομάστηκε «Άναπλαστική Σχολή Πατρών» (Α.Σ.Π.). Ό σύλλογος (τμήμα Χειροτεχνίας)

Το-1951, βραβεύθηκε άπό τήν ΙΣΤ' Διεθνή Έκθεσι Θεσσαλονίκης μέ χρυσό μετάλλιο.

Το-1938, Ίδρυσε θρησκευτικό σωματείο ύπό τήν επωνυμία «Κατηχητικός Όμιλος Όρθοδόξων Πατρών» (Κ.Ο.Ο.Π.).Τό αυτό έτος ίδρυσε τόν θρησκευτικό σύλλο­γο ύπό τήν επωνυμία «Στρατός Όρθοδοξίας» (Σ.Ο.).

Οί Όρθόδοξες Εκκλησιαστικές Αδελφότη­τες, τις οποίες ίδρυσε ό π. Γερβάσιος, κα­τόρθωσαν νά εκπληρώσουν, διά τής όλης θεο­φιλούς δράσεώς των τούς σκοπούς των, σημει­ώνοντας πραγματικούς ιστορικούς σταθμούς είς τήν θρησκευτικήν, έθνικήν, κοινωνικήν καί πνευματικήν ζωήν τών Πατρών.