Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ(;) ΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΑΝΤ

Το συμπέρασμα που έβγαλε ο Γάλλος πρωθυπουργός από το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής ήταν ότι θα πρέπει να μειωθούν οι φόροι. Μόλις πριν από δύο χρόνια οι Γάλλοι με την ψήφο τους έστελναν στο Μέγαρο των Ιλισίων τον πρώτο μη δεξιό Πρόεδρο μετά τον Μιτεράν, επειδή τους υποσχέθηκε ότι θα αποτελέσει το αντίβαρο στην καγκελάριο Μέρκελ και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προσδοκίες που διαψεύστηκαν ήδη από τους πρώτους μήνες της Προεδρίας Ολάντ. Έκτοτε η δημοτικότητα του Γάλλου Προέδρου βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, παρασύροντας και το κόμμα από το οποίο προέρχεται.

Οταν προ μερικών εβδομάδων, οι Σοσιαλιστές ηττήθηκαν κατά κράτος στις τοπικές εκλογές, ο Πρόεδρος Ολάντ προχώρησε σε ανασχηματισμό, διορίζοντας στη θέση του πρωθυπουργού ένα από τα δεξιότερα στελέχη του κόμματός του, τον Μανουέλ Βαλς. Οι ψηφοφόροι δεν φάνηκε να... εκτιμούν την αλλαγή, καθώς το κόμμα του Προέδρου Ολάντ έλαβε κάτι λιγότερο από το 14% των ψήφων. Πρόκειται για τη χειρότερη επίδοση στην ιστορία του κόμματος. Ακόμα και το 2002, όταν ο Λιονέλ Ζοσπέν απέτυχε να περάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, το ποσοστό του ήταν ελαφρώς μεγαλύτερο. Κι, όμως, το συμπέρασμα του κ. Βαλς ήταν να επιταχυνθεί η στροφή προς τα δεξιά.

Μέχρι τώρα οι κυβερνήσεις του Προέδρου Ολάντ έχουν αποφύγει την υιοθέτηση ενός σκληρού προγράμματος λιτότητας, καθώς οι Βρυξέλλες επέτρεψαν η δημοσιονομική προσαρμογή να γίνει ομαλά, εγκρίνοντας διετή παράταση για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Ακόμα κι έτσι, όμως, οι περισσότεροι αναλυτές αμφιβάλλουν εάν το Παρίσι υλοποιήσει τις δεσμεύσεις του, καθώς αυτές στηρίζονται σε αισιόδοξες προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας, που δεν δείχνουν να δικαιώνονται.

Ο πρωθυπουργός Βαλς παρουσίασε μόλις ανέλαβε, σχέδιο εξοικονόμησης 50 δισ. ευρώ για την επόμενη τριετία, το οποίο κατάφερε να «περάσει» από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Δεν είναι, όμως, καθόλου σίγουρο ότι θα καταφέρει να τους πείσει και για την αναγκαιότητα της μείωσης των φόρων. Γεγονός είναι ότι το φορολογικό βάρος στη Γαλλία είναι από τα υψηλότερα παγκοσμίως, πλην όμως και το κοινωνικό κράτος είναι από τα καλύτερα. 

Η μείωση φόρων είτε θα πρέπει να αντισταθμιστεί με μείωση των δημοσίων δαπανών, είτε θα πρέπει να συμπέσει με επιτάχυνση της ανάπτυξης (ώστε να υπάρξουν τα ίδια φορολογικά έσοδα με χαμηλότερους συντελεστές), είτε θα οδηγήσει σε αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Ο εκλογικός θρίαμβος της Ακροδεξιάς την Κυριακή περιορίζει τα περιθώρια για την πρώτη επιλογή, καθώς μια ευθεία επίθεση στο γαλλικό κοινωνικό κράτος θα δυνάμωνε ακόμα περισσότερο την Ακροδεξιά.

Η δεύτερη επιλογή είναι η ευκταία για τον Πρόεδρο Ολάντ, αλλά δεν εξαρτάται από αυτόν. Για τον λόγο αυτό, χθες βράδυ, επιχείρησε να διαμορφώσει τις συνθήκες για την τρίτη λύση: Να υπάρξει πανευρωπαϊκή χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων, υπό τον όρο ότι αυτή θα αξιοποιηθεί για να μειωθούν οι φόροι. Ελπίζει ότι μια τέτοια κίνηση, σε συνδυασμό με τα μέτρα που θα λάβει η ΕΚΤ το προσεχές διάστημα, θα βοηθήσουν τη γαλλική και συνολικά την ευρωπαϊκή οικονομία να βρεθούν σε σταθερή τροχιά ανάπτυξης.

Εφόσον αυτό δεν συμβεί (είτε επειδή οι Γερμανοί επιμείνουν στη δημοσιονομική αυστηρότητα, είτε επειδή οι οικονομίες δεν ανακάμψουν) ο Πρόεδρος Ολάντ θα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, καθώς θα καλείται να υιοθετεί όλο και πιο νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τροφοδοτώντας με τη λαϊκή οργή τα ποσοστά του Εθνικού Μετώπου που είναι ήδη με διαφορά πρώτο.