ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΛΥΔΔΑ: Η Ιερά Μονή τού αγίου Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου στήν Λύδδα, είναι η πατρίδα τού Αγίου καί αναφέρεται καί στήν Αγία Γραφή (Πράξ. θ', 32-35), όπου και ο τάφος του Αγίου. Τό σημερινό Μοναστήρι τού Αγίου Γεωργίου είναι κτισμένο στά ερείπια αρχαίας Μονής πού είχε κτίσει στόν τάφο τού Αγίου η αγία Ελένη καί κατέστρεψε τό 1010 ο χαλίφης Χάκεμ. Μέσα στήν ιστορική πορεία ένα μέρος Μονής μετατράπηκε σέ τέμενος (15ο αι.). Σήμερα, ο επισκέπτης βλέπει αποτυπωμένη τήν συνύπαρξη πού επεφύλαξε η ιστορία στά τρία γένη, τό Χριστιανικό, τό Ιουδαϊκό καί τό Ισλαμικό, αφού κολλητά μέ τήν Μονή τού αγίου Γεωργίου βρίσκεται τό τέμενος καί στήν ίδια πλατεία η εβραϊκή συναγωγή, ασφαλισμένη μέ τείχος καί συρματοπλέγματα.

Ιόππη: Τό Μοναστήρι τών Αρχαγγέλων στά προάστεια τού σημερινού Τέλ-Αβίβ, στήν αρχαία Ιόππη. Από τήν Ιόππη απέπλευσε ο Ιωνάς γιά τήν Θαρσίς αποφεύγοντας νά κηρύξη μετάνοια στήν Νινευή (Ιων. α', 3). Ένα μπρούτζινο άγαλμα τού κήτους υπενθυμίζει τήν βιβλική αυτή ιστορία. Από εκεί διακινήθηκε η ξυλεία γιά τήν κατασκευή τού Ναού τού Σολομώντος (Παραλ. β', 15). Στήν Ιόππη ζούσε η Ταβιθά, τήν οποία ανέστησε ο Απόστολος Πέτρος (Πραξ. θ', 36-38), καί εκεί ο ίδιος Απόστολος είδε τό όραμα μέ τήν οθόνη καί τά καθαρά καί ακάθαρτα ζώα (Πραξ. θ', 40-41). Η ίδια βαρειά ατμόσφαιρα στήν κοιμισμένη ακόμη πολιτεία. Η Ιερά Μονή Αρχαγγέλων ήταν ερειπωμένη όταν ιδρύθηκε τό Κράτος τού Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί πού αναζητούσαν χώρους καί κτίρια γιά τά σχέδιά τους ήθελαν νά τήν πάρουν. Τελικά έβαλαν όρο γιά τήν κατοχύρωσή της από τό Πατριαρχείο τήν ανοικοδόμησή της. Ο τότε Ηγούμενος κατάφερε νά τήν ανοικοδομήση καί νά τήν κατοχυρώση γιά τό Πατριαρχείο.

Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου στήν Ρέμλη: Τό Μοναστήρι τού Αγίου Γεωργίου στήν Αριμαθαία, σημερινή Ρέμλη. Η Μονή κτισμένη από τήν Αυγούστα Ειρήνη τόν 8ο αιώνα, στόν δρόμο από τήν Ιόππη γιά τά Ιεροσόλυμα χρησίμευε γιά αιώνες γιά τίς ανάγκες φιλοξενίας τών προσκυνητών, όταν τό προσκύνημα γινόταν κυρίως μέ πλοία καί διαρκούσε από 6 μήνες έως 3 χρόνια. Σήμερα άλλαξαν οι δρόμοι τών προσκυνητών καί ελάχιστοι πλέον επισκέπτονται τήν Ιερά Μονή. Εκεί θα δούμε  καί τήν «κολόνα τής χήρας», πού αναφέρεται στό συναξάριο τού αγίου Γεωργίου. Τά τρία πρώτα προσκυνήματα στό δυτικό παραθαλάσσιο Ισραήλ μάς δίνουν μιά πρώτη γεύση τής κατάστασης τών προσκυνημάτων καί τού αγώνα τών Αγιοταφιτών γιά τήν διαφύλαξή τους, καθώς καί τόν αγώνα τών Ορθοδόξων γιά τήν διατήρηση τής πίστης τους εν μέσω αλλοδόξων.

Ιεροσόλυμα: Η Ιερουσαλήμ είναι κτισμένη πάνω σέ υψίπεδο, σέ τέσσερεις «λόφους», μέσα στό πράσινο, όμορφη, μέ καινούριες ομοιόμορφες κατοικίες καί πολυκατοικίες επενδυμένες μέ πέτρα. Περιφερειακά οδηγούμεθα πρός τήν Βηθλεέμ, στά νοτιοανατολικά, όπου βρίσκεται τό τείχος πού χωρίζει τήν ισραηλινή δικαιοδοσία από τήν παλαιστινιακή καί τό οποίο θά αποτελέση τά σύνορα μέ τό μελλοντικό Παλαιστινιακό Κράτος, άν κάποτε ιδρυθή. Τό τείχος είναι κατασκευασμένο από τσιμεντένιες πλάκες ύψους 8 μέτρων, μέ συρματοπλέγματα στήν κορυφή καί πύργους ανά διαστήματα. Περνάμε πρός τήν παλαιστινιακή πλευρά χωρίς ιδιαίτερες διαδικασίες. Ο έλεγχος είναι αυστηρός, κάθε φορά που περνούν από τούς Ισραηλινούς.

Η έρημος: Περνώντας από τήν Βηθλεέμ, από τά παλαιστινιακά εδάφη καί τίς αραβικές μουσουλμανικές συνοικίες. Παρατηρούμε τίς μαρμάρινες γλυπτές εικόνες τού αγίου Γεωργίου στά υπέρθυρα τών οικιών Χριστιανών καί Μουσουλμάνων. Βλέπουμε τούς σύγχρονους συνοικισμούς τών εποίκων Εβραίων στά παλαιστινιακά εδάφη. Η Λαύρα τού αγίου Σάββα. Η διαδρομή σέ έναν στενό, αλλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο πού περνώντας μέσα από παλαιστινιακά χωριά. Οι κάτοικοι κτίστες καί ποιμένες. Τά πέτρινα σπίτια, οι καχεκτικοί ελαιώνες στίς εσωτερικές πτυχές τών λόφων, τά πρόβατα τής περιοχής μέ τίς παχιές ουρές όπου αποθηκεύουν τροφή γιά τίς δύσκολες περιόδους, σιγά-σιγά αραιώνουν καθώς προχωρούμε στήν έρημο. 

Ιερά Μονή τού Αγίου Σάββα: Συναντάμε δύο πύργους μέ έναν σταυρό στήν κορυφή. Είναι τά μόνα κτίρια τής Μονής πού φαίνονται από μακρυά. Η παλαίφατη Μονή τού αγίου Σάββα τού Ηγιασμένου, κτισμένη στήν σημερινή της μορφή από τόν αυτοκράτορα Ιουστινιανό, είναι κρυμμένη μέσα στήν έρημο, σέ απότομη όχθη τού χειμάρρου τών Κέδρων, πού πηγάζει από τήν Γεθσημανή καί χύνεται στήν Νεκρά Θάλασσα. Τόπος αφιερώσεως καί αγώνος. Τό Μοναστήρι άβατον γιά τίς γυναίκες. Δυό βεδουΐνοι στήν είσοδο καλωσορίζουν τον επισκέπτη στήν γλώσσα τους: «μεσίχ κάμ», «χάκα κάμ». 

Περνώντας μέσα από στενά κλιμακωτά σοκάκια πού σχηματίζονταν ανάμεσα στά κτίρια τής Μονής κατεβαίνουμε στήν κεντρική αυλή, όπου βρίσκεται τό κυκλικό πέτρινο χαλκοσκέπαστο κουβούκλιο μέ τόν τάφο τού αγίου Σάββα. Εκεί μαθαίνουμε ότι όλη η κεντρική αυλή έχει υπόγεια δωμάτια καί αποτελεί τό κοιμητήριο τής Μονής. Εκεί ο τάφος τού Αγίου. Κατόπιν οδηγούμεθα στό Καθολικό τής Μονής. Τόν πρώτο σπηλαιώδη «θεόκτιστο» Ναό τής Μονής πού είχε διαμορφώσει ο άγιος Σάββας, εκεί και το σπήλαιο τού αγίου Ιωάννου τού Δαμασκηνού, στόν εξώστη τής Μονής πού βρίσκεται πάνω από τόν χείμαρρο τών Κέδρων καί απέναντι από τά ερημητήρια τών ασκητών.

Ιερά Μονή τού Αββά Θεοδοσίου τού Κοινοβιάρχου: Κάτω από τήν αυλή τής Μονής υπάρχει τό σπήλαιο τών Μάγων καί ο τάφος τού αγίου Θεοδοσίου.

Πανάγιος Τάφος: Περπατώντας ο προσκυνητής μέσα στά μισοφωτισμένα στενά τής Ιερουσαλήμ, περνά κάτω από μιά καμάρα, όπου κυματίζουν δύο σημαίες, μία λευκή μέ κόκκινο σταυρό καί μία ελληνική. Είναι η είσοδος τού Πατριαρχείου. Μετά από δυό-τρείς γωνίες θα βρεθεί ο προσκυνητής στό ξέφωτο τής αυλής τού Ναού τής Αναστάσεως. Οι αρχαίες πλάκες, οι πετρόκτιστοι τοίχοι, τά τόξα, οι τρούλοι, τά παραθύρια, όλα φωτισμένα αχνά, διακριτικά καί η μεγάλη πύλη του ανοικτή.

Εισερχόμενοι θα αντικρίσουν πρώτα τήν πλάκα, τόν λίθο όπου οι κρυφοί μαθητές είχαν ακουμπήσει τό Σώμα τού Χριστού κατά τήν Αποκαθήλωση. Τόν φωτίζουν πολλά αναμμένα καντήλια. Ο μεγαλοπρεπής Ναός τής Αναστάσεως εσωτερικά δέν είναι ενιαίος, αλλά περικλείει τό Κουβούκλιο τού Παναγίου Τάφου, τόν Ναό πού βρίσκεται απέναντι ακριβώς από τόν Πανάγιο Τάφο καί πολλά Παρεκκλήσια καί προσκυνήματα, τό κυριότερο εκ τών οποίων είναι ο Γολγοθάς, ο τόπος τής Σταυρώσεως.  

Ο Ναός καί τά περισσότερα προσκυνήματα ανήκουν στό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, αλλά μέ τά χρόνια έχουν αποκτήσει «δικαιώματα» σέ μερικά παρεκκλήσια οι διάφορες χριστιανικές ομολογίες, κυρίως οι Αρμένιοι καί οι Λατίνοι. Τό Ιερό Κουβούκλιο αποτελείται από δύο μέρη. Τό μέρος πού λέγεται παρεκκλήσιο τού Αγγέλου, όπου είχε κυλισθεί ο λίθος τού μνήματος καί σήμερα βρίσκεται η αγία Τράπεζα, στήν οποία υπάρχει καί ένα τμήμα τού λίθου.

Στό εσώτερο είναι ο τόπος «όπου έκειτο τό σώμα τού Ιησού» καί χρησιμοποιείται γιά τήν αγία πρόθεση. Εκεί εισέρχονται οι προσκυνηταί σκυφτοί. 

Ο Πανάγιος Τάφος, κατά κοινή ομολογία, αιχμαλωτίζει τίς καρδιές όλων τών προσκυνητών, αναλυτικά για  τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως θα αναφερθούμε στο τέλος του οδοιπορικού. Αύριο η συνέχεια....