Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ

Συμβαίνει στα άτομα, συμβαίνει και στα κοινωνικά σύνολα. Εν μέσω μια ακραίας συγκυρίας, κρίσης, κατήφειας, αποκαρδίωσης ή υπερβολικού ενθουσιασμού, δεν υπάρχει ικανό απόθεμα διαύγειας για να αποτιμηθεί η πραγματικότητα στα μέτρα της - ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη απ' όσο είναι.

Το αυτονόητο δείχνει απόμακρο, θολό, αξεδιάλυτο από τις φαντασιώσεις και τα παροράματα των σκοτισμένων νοών. Μόνο οι τρίτοι παρατηρητές μπορούν να δουν ξεκάθαρα όσα συμβαίνουν και να τα μεταδώσουν.

Φυσικά, και εκείνοι δεν είναι τόσο «αντικειμενικοί» στην κρίση τους, διότι τους επηρεάζει το άμεσο ή μακροπρόθεσμο συμφέρον τους. 

Έχοντας τα παραπάνω κατά νου μπορούμε εν πολλοίς να συμφωνήσουμε με τις περισσότερες εκ των διαπιστώσεων του βρετανικού περιοδικού «Economist», το οποίο δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τα νέα δεδομένα στην ελληνική κρίση.

Αυτά που γράφει το «Economist» για τη μοίρα του πελατειακού κράτους είναι τόσο αυτονόητα, που δεν μπορούν να τα αντιληφθούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι πολιτικοί σχηματισμοί: «Το πελατειακό σύστημα στην Ελλάδα καταρρέει. Η εποχή όπου το πολιτικό σύστημα ήταν υπεύθυνο να βρει μία θέση εργασίας για τον Έλληνα ψηφοφόρο -ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα- έχει περάσει ανεπιστρεπτί. [...] Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ θεωρούνται από την πλειονότητα των Ελλήνων οι υπαίτιοι της κρίσης αλλά και της κατάρρευσης του συστήματος πατρωνίας των τελευταίων 30 ετών».

Επίσης, στην εμπεριστατωμένη περιγραφή του πολιτικού σκηνικού, που μπορούν να διαβάσουν οι αναγνώστες της έντυπης και της ηλεκτρονικής έκδοσης του περιοδικού, υπάρχει και η ακόλουθη επισήμανση περί του νέου «θετικού» κλίματος για την Ελλάδα έπειτα από την έξοδο στις αγορές: «Όμως, η αισιοδοξία δεν φαίνεται να επηρεάζει τους περισσότερους ψηφοφόρους. Η ανεργία έπεσε λίγο τον Ιανουάριο, αλλά ακόμα βρίσκεται στο 26,7%. Το δίχτυ της κοινωνικής προστασίας έχει καταστεί τόσο ισχνό, ώστε μόνο ένας στους 10 ανέργους λαμβάνει οποιουδήποτε είδους προνόμια».

Όσοι πολιτικοί ενδιαφέρονται για την αλήθεια οφείλουν να... αποστηθίσουν αυτές τις «δυσοίωνες» παρατηρήσεις του «Economist».