ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΣ!

 

 

"ΑΝΕΣΤΗ  ΧΡΙΣΤΟΣ  ΕΚ  ΝΕΚΡΩΝ 

ΛΥΣΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΑ  ΔΕΣΜΑ"

Αγαπητοί μου Επισκέπται του Ιστολογίου,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Σίγησε τό ομαδικό παραλήρημα του αχάριστου λαού. Ή μωρή φιλοδο­ξία τής ηγέτιδας Ιερατικής τάξης εφησυχάζει, μετά τήν απόθεση του σεπτού Σώματος του Χριστού στόν καινό Τάφο, κοντά στό Γολγοθά. Η σιγή τής νύχτας αυτής είναι παρόμοια μέ εκείνη, κατά τήν οποία ό Εμμανουήλ έφερε στόν κόσμο τή Ζωή. Είναι παρόμοια μέ εκείνη τήν ευλογημένη νύχτα, κατά τήν οποία ή αγγελική γλώσσα μέ τόν εξαίσιο ύμνο επισήμανε τήν έναρξη του σωτήριου έργου του "Υϊού του άνθρώπου" στόν κόσμο καί τήν εκπλήρωση τής προαιώνιας βουλής του Θεού.

Κατά τή νύχτα αυτή ή νεκρή καρδιά τής γης υπέστη από τά πανάχρα­ντα χέρια του Ιησού τίς μαλάξεις εκείνες, πού τήν επανέφεραν στή Ζωή οριστικά καί μόνιμα. Εκδήλωση τής Ανάστασης αποτελεί ό σεισμός, μέ τόν οποίο αφυπνίστηκε ό παράδοξος λαός τής Δαβιδικής πόλης καί διαταράχτηκαν τά λιμνασμένα αποπνιχτικά νερά τής Ιουδαϊκής νεκρής θάλασσας. Τό γε­γονός αυτό αποτέλεσε τόν κήρυκα τής αρχής τής νέας περιόδου, κατά τήν οποία "ή ζοφώδης καί άσέληνος νύξ" τής ασέβειας καί τής αμάθειας φωτί­στηκε άπό τό Ιλαρό φως τής ευσέβειας καί τής θεογνωσίας.

Ό θάνατος δέχεται καίριο πλήγμα. Δέν μπορεί πιά νά κρατήσει κανένα. Υφίσταται ανεπανόρθωτη ήττα καί εγκαταλείπει τά πάντα. Όλοι ελευθερώνονται. Τάφοι ανοίγονται καί σώματα νεκρών ζωοποιούμενα ανασταίνονται. Ή κτίση μεταμορφώνεται καί φωτίζεται. Ό Ουρανός ανοίγει τίς πύλες του γιά νά αποστείλει τά "Αγγελικά του Τάγματα γιά νά χαιρετίσουν τό Νικητή καί νά συνεορτάσουν τό ευφρόσυνο γεγονός, παρό­μοιο του οποίου δέν έγνώρισαν ποτέ ή γή καί ό Ουρανός.

"Αγγελοι καί άνθρωποι συνθέτουν τό νικητήριο παιάνα "Ανέστη Χρι­στός έκ νεκρών λύσας θανάτου τά δεσμά", ό όποίος εκφράζει επιγραμματικά τή νίκη εναντίον του κακού καί του θανάτου καί διακηρύτ­τει ότι τήν τελευταία λέξη στή ζωή έχει ό "Κύριος τών δυνάμεων". Ή πρωϊνή εαρινή αύρα παραλαμβάνει τό θριαμβευτικό μελωδικό διθύ­ραμβο γιά νά τόν μεταφέρει παντού καί νά πληρώσει μέ χαρά καί αίσιοδοξία τίς καρδιές εκείνες, πού προσφέρθηκαν νά δώσουν νέο αίμα, αγνό καί καθαρό, γιά νά άναζήσει ό Άνθρωπος.

Μεταξύ αυτών διακρίνο­νται μερικές γυναίκες, οί οποίες καί τήν αδυναμία τής φύσης τους νίκη­σαν καί τήν εικόνα του Επισκεπτόμενου μετέβαλαν στίς σκέψεις τους. Έτσι, μπόρεσαν νά παραστούν καί νά συμμετάσχουν, όπως αποδεικνύεται, όχι στό θρήνο τής ήττας γιά τήν απώλεια ζωής, άλλά στή χαρά τής νίκης γιά τήν καθυπόταξη του θανάτου καί τήν αιώνια επικράτηση της Ζωής.

"Που σου θάνατε τό κέντρον, που σου Άδη τό νείκος;"· είναι ή επωδός του παιάνα, ή οποία επαναλαμβάνεται από πρόσωπα τά όποία λάμπουν άπό χαρά καί περηφάνεια, γιατί έπαυσε πιά νά υπάρχει ό φόβος, πού προκαλούσε ή απαίσια μορφή του "άρχοντος του σκότους" καί ή ταπείνω­ση στήν οποία υποβαλλόταν προηγουμένως ό "άνθρωπος των παθών".

Τό τρόπαιο τής νίκης, ό Σταυρός μέ τό άκάνθινο στεφάνι, βρίσκεται σέ περίοπτη θέση κοντά στόν κενό Τάφο καί τό Νικητή δίνοντας ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια σ’ αυτήν τή θεανθρώπινη πανδαισία. Καί oι τρεις χαράσ­σουν εμφαντικά τήν ανοδική πορεία του έργου του 'Ιησού, όπως θα πρέ­πει νά είναι καί ή πορεία κάθε άνθρωπου.

Καί Ιδού: Ό Σταυρός δείχνει τήν "όδόν", τήν οποία ακολούθησε γιά νά φέρει σέ πέρας τή θεία άποστολή Του. Αποτελεί τό σύμβολο τής εκούσιας θυσίας Του γιά τήν επικράτηση του αγαθού. Ό κενός Τάφος αποκαλύπτει τό ρόλο πού διαδραματίζει.

Δέχεται τό νεκρό σώμα του αγωνιστή, καί μετά τήν αναγκαία διεργασία στά σπλάχνα τής γης, παραδίνει τό αειθαλές καί άϋλο σώμα του νικητή στήν αιώνια ζωή, στήν αθανασία. Γι΄αυτό καί ό Χριστιανικός Τάφος δέν φοβίζει πιά άλλά χαροποιεί. Δέν παραλύει, άλλά ζωογονεί. Δέν άποσυνθέτει, άλλ’ ενοποιεί τά μέλη του σώματος τής θριαμβεύουσας Εκκλησίας.

Τέλος ο 'Αναστάς, ό Όποίος θά αποτελεί στους αιώνες τήν παρήγορη ελπίδα τής νίκης κάθε αγωνιστή "του ωραίου καί τ’ αληθινού", θά είναι στό "διηνεκές" ή Κεφαλή τής Εκκλησίας καί τό θεμελιώδες στήριγμα τής Πίστεως μας: "Εί δέ Χριστός ούκ έγήγερται, ματαία ή πίστις υμών" (Α' Κορ. 15,17). Ό Νικητής ανέρχεται στά ουράνια δώματα συνοδευόμενος άπό τούς ύμνούντες Αγγέλους καί τά άλλα πνεύματα πού ζωοποιήθηκαν.

 

Οι Μυρο­φόρες επανέρχονται στήν πόλη του Δαβίδ γιά νά αναγγείλουν τό θέαμα τής Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Παραμένουν όμως εκεί, κοντά στό Γολγοθά, ό Σταυρός καί ο κενός Τάφος γιά νά διδάσκουν τό νόημα τής αληθινής ζωής. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όσοι μέ τά έργα μας αγιάσουμε τό Σταυρό, θά  μας αγιάσει και ημάς ο κενός Τάφος του Χριστού, ώστε "εν άγιότητι" καί μέ περισσή χαρά νά οδεύσουμε πρός τά Άνω, όπου μας αναμένει ό Κύριος, ό Όποίος είναι ή Άνάστασις καί ή Ζωή (Ιωάν. 11,25).

Με αυτές τις σκέψεις, και με το βλέμμα μας στραμμένο στον Ζωοδόχο Τάφο του Αναστάντος Σωτήρος Χριστού εύχομαι σε όλους σας όπως το ανέσπερο Φώς του να φωτίζει τις καρδιές σας, και να κατευθύνει τα βήματά σας εις παν έργον αγαθόν.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ