Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ... ΑΓΟΡΑΣ

Όπως είναι γνωστό, το κοινοβουλευτικό σύστημα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, προσφέρει στους πολίτες την ευκαιρία να εκφράσουν τη θέλησή τους και την άποψή τους για την πορεία της χώρας μέσω της εκλογικής διαδικασίας.

Στην Ελλάδα, επειδή από την πλευρά της εκτελεστικής εξουσίας υπάρχουν μεγάλος φόβος και έντονη καχυποψία για τη λαϊκή βούληση, δεν διεξάγονται δημοψηφίσματα.

Άρα οι πολίτες, για να εκδηλώσουν τις πεποιθήσεις τους επί παντός επιστητού, πρέπει να περιμένουν τις δημοτικές, βουλευτικές ή ευρωπαϊκές εκλογές.

Αυτό συμβαίνει και επειδή οι πολιτικές δυνάμεις είναι σίγουρες ότι οποιοδήποτε δημοψήφισμα αποφασίσουν θα λειτουργήσει εις βάρος τους, διότι συνηθίζουν να παραβιάζουν τα «συμβόλαιά» τους με τον λαό και τρέμουν μήπως οι κάλπες με τα ψηφοδέλτια του «ναι» και του «όχι» βγάλουν από μέσα τους μια πάνδημη κατακραυγή για την ασκούμενη πολιτική. 

Ωστόσο, εκεί όπου έχει δικαίωμα (και υποχρέωση) ο πολίτης να παρεμβαίνει με αποφασιστικό τρόπο στα τεκταινόμενα είναι οι καθημερινές αγορές του. Με τα λιγοστά χρήματα που του έχουν απομείνει δύναται να ενισχύει ή να διαλύει τους... άρχοντες του κόσμου τούτου - δηλαδή τους πρωταγωνιστές της οικονομικής ζωής του τόπου.

Αν θεωρεί ότι ξένες δυνάμεις συμπεριφέρονται άδικα προς την Ελλάδα και επιβουλεύονται τον τρόπο ζωής των πολιτών και την εθνική κυριαρχία μας, μπορεί να διαγράψει από τις λίστες των προτιμήσεών του τα προϊόντα και τις αλυσίδες των πολυκαταστημάτων τους. 

Ο καλύτερος τρόπος άμεσης ανταπόδοσης των... δεόντων προς όσους μας βλάπτουν σε συλλογικό επίπεδο είναι η περιφρόνηση των εμπορευμάτων τους. Αυτό μετρά πολύ περισσότερο από διαδηλώσεις, λεκτικές εκφράσεις δυσφορίας, αγανάκτηση του... καναπέ και άλλα πολλά ανώδυνα. 

Σε μια εποχή που (κακώς) θεωρείται ότι όλα πρέπει να αποτιμώνται με βάση το χρήμα και την υλική ισχύ, καλό θα είναι να τα στερήσουμε από τους πολεμίους του έθνους και του πολιτισμού μας.

Όπως λένε και οι Αμερικανοί, «να μην ταΐζεις ποτέ το θηρίο που θέλει να σε κατασπαράξει».