Ανοιχτή Επιστολή
προς τον
Ελεήμονα Μακαριώτατο
Αρχιεπίσκοπο
Ιερώνυμο
ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ!
Ο παραμερισμός του εγωϊσμού και η
ανάδειξη μιας ψυχικής ταπείνωσης είναι το κυρίαρχο δίδαγμα των Αγίων Ημερών που
έχει διδάξει ο Πατέρας όλων μας. Οι αδικίες μεταξύ των ανθρώπων γεμίζουν πίκρα
την καθημερινότητά μας και φτιάχνουν το αγκάθινο στεφάνι του Κυρίου,
προκειμένου να διδαχθούμε εμείς ότι στη θέση αυτού του στεφανιού πρέπει και
οφείλουμε να έχουμε καθημερινά το φωτοστέφανο της αλληλεγγύης και της ζεστασιάς
απέναντι στον συνάνθρωπό μας.
Δεν μας καταλαμβάνει κανένα πάθος που τα
όριά του μας απαγορεύουν να ζητήσουμε συγνώμη από ανθρώπους που θίξαμε και
προσβάλλαμε άθελά μας. Κοιτώντας πίσω μας, όταν όλοι φώλιαζαν στις συνθήκες της
βόλεψής τους, αντικρίζουμε συνεχώς πανταχούσα την Εκκλησία να απλώνει το χέρι
της με ζεστασιά σε όλους όσοι το χρειάζονται. Κοιτώντας δίπλα μας γίνεται όλο
και πιο έντονη αυτή η εικόνα. Κοιτώντας μπροστά μας καμαρώνουμε τη μοναδική ελπίδα
που έρχεται από πολύ μακριά στις ράγες που φωτίζει το έργο της σημερινής
εκκλησιαστικής ιεραρχίας.
Θα ήταν ματαιόδοξο εάν προσπαθούσαμε να
απομακρύνουμε τις ευθύνες που προέκυψαν από το ρεπορτάζ, άθελά μας, αλλά πάντως
εξαιτίας αυτού στενοχωρήσαμε τον Μητροπολίτη Κορίνθου, τον Μητροπολίτη Πειραιώς
και τον Αρχιεπίσκοπο Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο. Θέλουμε και θέλαμε σε τούτη την
εφημερίδα η λογοκρισία να βρίσκεται μακριά από τα πληκτρολόγια των συντακτών
μας. Πολλές φορές αυτό οδηγεί σε λάθη και πληγές που δύσκολα επανορθώνονται. Ένα
από αυτά τα λάθη ήταν η εμμονή των δημοσιογράφων που ασχολήθηκαν, πέραν του
μέτρου, με ρεπορτάζ που αδίκησαν βάναυσα την Αγία Ιεροσύνη ποιμεναρχών που μόνο
κατάνυξη, τρυφερότητα, μεγαλοσύνη και ευπρέπεια ψυχής έχουν επιδείξει.
Δεν είμαι φειδωλός απέναντι σε μια
μεγάλη συγνώμη για αυτό το λάθος των συνεργατών μου. Τιμούσα και τιμώ το θεάρεστο
έργο της Εκκλησίας και ανήκω σε εκείνους που θεωρούν ότι ο «αθόρυβος τρόπος»
δράσης της σημερινής εκκλησιαστικής ιεραρχίας προς όφελος μιας κοινωνίας που
δοκιμάζεται όσο ποτέ, δεν είναι μειονέκτημα αλλά η διδαχή προκειμένου να χαμηλώνουμε
τα μάτια και να σφίγγουμε την καρδιά μας ταπεινωμένοι και μόνιμα παιδιά σας
απέναντι στη Μεγαλοσύνη της Εκκλησίας. Μακαριότατε, σας ζητώ συγνώμη γιατί γνωρίζω
πολύ καλά ότι ανήκετε σε εκείνους που αντιλαμβάνονται τις λέξεις ακόμη και όταν
τις διαβάζουν σε ένα φθηνό χαρτί εφημερίδας.
Μπορείτε να διακρίνετε αν είναι
ειλικρινής ή μια τυπική έννοια η λέξη αυτή. Μακάρι - με την άδεια σας - να μου
δοθεί η ευκαιρία να σας την εκφράσω και κατ' ιδίαν, αφού η επιθυμία μου σε
καμία περίπτωση δεν είναι να αντιδικώ με την Εκκλησία στις δικαστικές αίθουσες.
Διδάσκω στα ανήλικα παιδιά μου πως η Εκκλησία αποτελεί τον στυλοβάτη του έθνους
μας και της πατρίδας μας και πως με την Εκκλησία συναντιόμαστε μόνο μέσα από το
μονοπάτι του νου μας, της ψυχής μας και των καθαγιασμένων ναών όπου κι αν τους
συναντούμε.
Εύχομαι ολόψυχα οι Άγιες Ημέρες να
δώσουν φως, δύναμη και περισσότερη ταπεινότητα, πάνω από όλους σε εμένα,
προκειμένου να αντιλαμβάνομαι το λάθος μου, να το διορθώνω και μεγαλόφωνα - όταν
και όποτε χρειάζεται - να ζητώ συγνώμη.
Π.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου