Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Σήμερα τετάρτη Κυριακὴ τοῦ Τριῳδίου εἶναι ἀφιερωμένη στὴν ἐκδίωξη τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν παράδεισο τῆς τρυφῆς. Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς τὸ τελειότερο καὶ ἐκλεκτότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὡς «εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» Αὐτοῦ( Γέν.1,26).

Πλάστηκε νὰ ζεῖ αἰώνια μέσα στὴ χάρη καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, ἀτέρμονο βίο ἄπαυτης εὐδαιμονίας. Αὐτὴ τὴ σημασία ἔχει ἡ βιβλικὴ διήγηση περὶ τοῦ κήπου τῆς Ἐδὲμ (Γεν.2 ο κεφ.). Ὁ ἄνθρωπος ἔκαμε κακὴ χρήση τῆς ἐλεύθερης βούλησής του καὶ προτίμησε τὸ κακό. Ὁ ἀρχέκακος διάβολος τὸν παρέσυρε στὴν πτώση καὶ τὴν καταστροφή. Αὐτὸ τοῦ στέρησε τὸν παράδεισο, δηλαδὴ τὴν ἀέναη καὶ ζωοποιὸ παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κοινωνία τῶν ἀκένωτων εὐλογιῶν Του.

Μέγα χάσμα ἀνοίχτηκε ἀνάμεσά τους (Ἑφ.2,13). Ἡ ἁγία Γραφὴ ἀναφέρει συμβολικὰ πὼς οἱ πρωτόπλαστοι διώχθηκαν ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς Ἐδὲμ καὶ δύο ἀγγελικὰ ὄντα τάχθηκαν νὰ φυλάγουν μὲ πύρινες ῥομφαῖες τὴν πύλη του, γιὰ νὰ μὴν μποροῦν νὰ τὴν παραβιάσουν αὐτοί. Τὸ ἀτέλειωτο δράμα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ἄρχισε!

Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα τότε κάθισαν ἀπέναντι ἀπὸ τὸν κῆπο τῆς τρυφῆς καὶ θρηνοῦσαν γιὰ τὸ κακὸ ποὺ τοὺς βρῆκε. Ἀναλογίζονταν τὴν πρότερη εὐδαιμονία τους, τὴν σύγκριναν μὲ τὴν τωρινὴ δυστυχία τους, προέβλεπαν τὸ μέλλον ζοφερὸ καὶ γι’ αὐτὸ ἔκλαιγαν γοερά. Τὰ καυτά τους δάκρυα πότιζαν τὴν ἄνυδρη γῆ καὶ οἱ σπαρακτικὲς κραυγές τους ἔσπαζαν τὴν ἡρεμία τῆς ἔξω τοῦ παραδείσου ἐρήμου.

Ὅμως δυστυχῶς ὁ θρῆνος τῶν πρωτοπλάστων δὲν ἦταν ἀποτέλεσμα μεταμελείας γιὰ τὴν ἀνυπακοὴ καὶ τὴν ἀνταρσία τους κατὰ τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἦταν πράξη μετανοίας καὶ αἴτημα συγγνώμης πρὸς τὸ Θεό, ἀλλὰ ὠφελιμιστικὸς σπαραγμός. Δὲ θρηνοῦσαν γιὰ τὴν χαμένη ἀθωότητα καὶ ἁγιότητα, ἀλλὰ γιὰ τὴ χαμένη ὑλικὴ εὐμάρεια τοῦ παραδείσου. Οὔτε ἕνας λόγος μετανοίας δὲν ἀκούστηκε ἀπὸ τὰ χείλη τους!

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας λένε πὼ ἂν ἐκείνη τὴ στιγμὴ μετανοοῦσαν εἰλικρινὰ καὶ ζητοῦσαν ταπεινὰ συγγνώμη ἀπὸ τὸν ἀπόλυτα φιλάνθρωπο Θεό, θὰ εἶχαν ἀποκατασταθεῖ στὴν πρότερη τῆς πτώσεως κατάστασή τους.Ἡ ἐνθύμηση τοῦ ἀδαμιαίου θρήνου αὐτὴ τὴν ἡμέρα ὑπῆρξε ἐπιβεβλημένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας. Ἀπὸ τὴν ἑπομένη ἡμέρα ἀρχίζει ἡ αὐστηρὴ νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὁ σκληρὸς ἀγώνας κατὰ τῶν ψυχοκτόνων παθῶν μας.

Οἱ προπάτορές μας ἀποτελοῦν πολὺ καλὸ παράδειγμα συνετισμοῦ μας. Ἡ λαιμαργία τους, νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸν καρπὸ τοῦ ἀπαγορευμένου δένδρου τῆς Ἐδέμ, τοὺς ὁδήγησε στὴν ἀπώλεια. Ἡ πολύμορφη νηστεία ἡ δική μας καὶ ἡ ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, μᾶς φέρνει στὴν οὐρανοδρόμο πορεία γιὰ νὰ συναντήσουμε ξανὰ τὸν Θεό. Ὁ θρῆνος ὁ δικός μας δὲν εἶναι (δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι!) ὠφελιμιστικός, ὅπως τῶν πρωτοπλάστων, ἀλλὰ ὀντολογικὴ συντριβὴ καὶ μετάνοια γιὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μας.

Εἶναι τὸ μόνο ἀντίδοτο γιὰ τὴν ὕβρη μας ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ ὁ μόνος τρόπος τῆς σωτηρίας μας. Ἡ Ἐδὲμ βρίσκεται δίπλα μας κλεισμένη. Ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς μᾶς ἔδωσε τὸ κλειδὶ νὰ ἀνοίξουμε τὴ θύρα καὶ νὰ εἰσέλθουμε, τὸ ὁποῖο εἶναι ἡ εἰλικρινὴς μετάνοιά μας. Ἂς εἶναι ζωντανὸ παράδειγμά μας ὁ μετανοῶν συσταυρούμενος μὲ τὸν Κύριο λῃστής, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τὸ θαυμάσιο ἐπίγραμμα τῆς ὑμνολογίας τῆς Μ.Παρασκευῆς, ἄνοιξε τὸν Παράδεισο «βαλὼν κλεῖδα τὸ μνήσθητί μου».
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !