23/12/2013 - ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Αναρτήθηκε από P. VOIOTO

Χριστούγεννα. Ημέρα Ιερή και αγία ημέρα, κατ’ εξοχήν αγάπης και πνευματικής ευφροσύνης. Σύμπας ο Χριστιανικός κόσμος γιορτάζει την έλευση του Θεού, στον κόσμο.

Πρόκειται για μέγα μυστήριο, ανερμήνευτο με την ανθρώπινη λογική καθ’ ότι ο Λόγος του Θεού «εσκήνωσεν εν ημίν», ντύθηκε την ανθρώπινη φύση, έγινε άνθρωπος. Ακριβώς όμως επειδή είναι το γεγονός των Χριστουγέννων «μυστήριον κεκρυμένον από των αιώνων και από των γενεών» και αποκαλύπτεται και φανερώνεται, οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μπορούν κάλλιστα να έλθουν να μας βοηθήσουν σε μια προσέγγιση της Θεϊκής αυτής συγκατάβασης.

Ένα πατερικό λοιπόν απάνθισμα να παραθέσουμε: Ο Μέγας Αθανάσιος (†373) ο οποίος θεμελίωσε την Ορθόδοξη Τριαδολογία γράφει: «ο λόγος σάρξ εγένετο, για τον άνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση. Αυτός ενηνθρώπησε, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». Σαφής εν προκειμένω ο λόγος της ενανθρωπήσεως του Κυρίου ο οποίος ορίζεται ως η θέωση του ανθρώπου. Είναι ο ύψιστος και τελικός προορισμός μας.

Σαφής εν προκειμένω ο λόγος της ενανθρωπήσεως του Κυρίου ο οποίος ορίζεται ως η θέωση του ανθρώπου. Είναι ο ύψιστος και τελικός προορισμός μας. Την ίδια θέση διατυπώνει και ο φιλόσοφος νους ο Γρηγόριος Νύσσης (†394) όταν γράφει: «Ο δε φανερωθείς Λόγος δια τούτο κατέμειξεν εαυτόν τη επικήρω (= φθαρτή) των ανθρώπων φύσει, ίνα τη της θεότητος κοινωνία συναποθεωθεί το ανθρώπινον».

Δεν μπορεί και ο έτερος Γρηγόριος ο Θεολόγος ο Ναζιανζηνός (†390) να μη διακυρήξει την ευφροσύνη της καρδιάς του για το αποτέλεσμα της Θείας Σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού και αναφωνεί πολύ χαρακτηριστικά: «κα΄ γώ βοήσομαι της ημέρας την δύναμιν.

Ο άναρχος σαρκούται.

Ο λόγος σαγύνεται.

Ο αόρατος οράται.

Ο αναφής ψηλαφήται.

Ο άχρονος άρχεται.

Ο Υιός του Θεού, Υιός ανθρώπου γίνεται, «Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».

Ο μυσταγωγικότατος Κύριλλος Ιεροσολύμων (†387) υπογραμμίζει με συνοπτικό τρόπο την άπειρη αγαθότητα και ευσπλαχνία του Θεού προς τον άνθρωπο γράφοντας: «Επήκουσε της δεήσεως των Προφητών, ο Κύριος ο Πατήρ ούχ υπερείδεν ημών το γένος απολλυμένον. Εξαπόστειλεν τον Υιόν Αυτού, τον Κύριον Ιατρόν».

Έπειτα ο Ιερός Δαμασκηνός (†750) τονίζει: «Ομολογούμεν αυτόν (δηλ. τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν) ένα Υιόν του Θεού και μετά την ενανθρώπησιν και Υιόν ανθρώπου τον αυτόν, ένα Χριστόν, ένα Κύριον, τον μόνον μονογενή Υιόν και Λόγον του Θεού, Ιησούν, τον Κύριον Ημών. Δυο αυτού τας γεννήσεις σέβοντες μιαν την εκ Πατρός προαιώνιον υπέρ αιτίαν και λόγον και χρόνον και φύσιν και μιαν την επ’ εσχάτων δι’ ημάς και καθ’ ημάς και υπέρ ημάς».

Γι’ αυτό και ο πρύτανης των Ιεροκηρύκων, ο Ιερός Χρυσόστομος (†407) μας προσκαλεί στην χαρμόσυνη εορτή των Χριστουγέννων με αυτά τα υπέροχα λόγια:

           «Ελάτε να εορτάσουμε.

Ελάτε να πανηγυρίσουμε πράγματι παράξενος ο τρόπος της εορτής, επειδή είναι παράδοξος και ο λόγος της γεννήσεως αυτού.

Διότι σήμερα τα μακροχρόνια δεσμά.

Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.

Οι δαίμονες δραπέτευσαν.

Ο θάνατος καταργήθηκε.

Ο Παράδεισος ανοίχθηκε.

Η κατάρα εξαφανίστηκε.

Η αμαρτία διώχθηκε μακριά.

Η πλάνη απομακρύνθηκε.

Η αλήθεια επανήλθε.

Ο λόγος της ευσεβείας απάρθηκε και διαδόθηκε παντού.

Ο ουράνιος τρόπος ζωής φυτεύθηκε στην γη.

Οι άγγελοι επικοινωνούν με τους ανθρώπους.

Όλα έγιναν ένα. Γιατί; Επειδή ο Θεός ήρθε στην γη και ο άνθρωπος ανέβηκε στον Ουρανό». 

Και ο λόγιος Αγιορείτης Νικόδημος (†1809) ο Μοναχός παραστατικότατα αναγγέλλει: «Ω! άφησε με να υπάγω κοντά εις την Φάτνη και να είπω εις τον Ιησού: Τι είναι αυτή η άκρα σου συγκατάβασις γλυκύτατέ μου Ιησού;

             Εσύ είσαι εκείνος ο επιθυμητός Μεσσίας από όλα τα έθνη και ευθύς να γεννηθείς                με τοιαύτα βάσανα;

             Ναι μου αποκρίνεται. Τούτο ήτο εξ’ αρχής το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου,                να αναιρεθεί η ηδονή δια της οδύνης, και τούτο το πατρικό θέλημα ήλθον να                       τελειώσω εγώ, ευθύς όπου γεννήθηκα εις τον κόσμον».

Άραγε ο σύγχρονος εκκοσμικευμένος άνθρωπος πόσο μπορεί να προσεγγίσει το βαθύτερο νόημα της εορτής του Χριστού Γεννήσεως; Ένα μείζον ερώτημα. Από την απάντηση ωστόσο εξαρτάται αν θα θρονιαστεί μέσα του η ελευθερία και η άλλη, η μέγιστη των αρετών, η αγάπη.-

*  *  *  *

Κείμενο του Πανοσιολογιωτάτου  Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, Δρ. Ν.& Θ.

Ιεροκήρυκος του Καθεδρικού Ιερού Ναού των Αθηνών και Διευθυντού του Ιδιαίτερου Γραφείου του Μακαριωτάτου.