ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

 

 

Ναός της Κοιμήσεως (Α΄ Μέρος )

Γεσθημανή: Το όνομα Γεθσημανή παράγεται από της Εβραϊκές λέξεις ‘Γάθ και Σχεμών‘, που σημαίνει ελαιοτριβείο. Όπως και σήμερα έτσι και στην εποχή του Χριστού βρισκόταν έξω από την Αγία Πόλη, το δε όνομά της πιθανότατα πήρε από τους ελαιώνες και τα ελαιοτριβεία που υπήρχαν στην περιοχή. 

Με το όνομα Γεθσημανή εννοούμε όλη την ευρύτερη περιοχή στους πρόποδες του Όρους των Ελαιών. Η Γεθσημανή δεν συνδέεται μόνο με την αγωνία και το πάθος του Κυρίου, αλλά και με την Ταφή και την Μετάσταση της Παναγίας μας. Ήδη από τον 4ο αιώνα, τα γεγονότα αυτά της Καινής Διαθήκης ταυτίστηκαν τοπογραφικά και οι χώροι τους αναδείχθηκαν ως ιερά και λατρευτικά Χριστιανικά προσκυνήματα. 

Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη στη Γεθσημανή:

  

-Άρχισε το μαρτύριο του Ιησού (προδοσία-σύλληψη δίκη διαπόμπευση).

  

-Προσευχήθηκε ο Κύριος πριν το πάθος Του.

  

-Δέχτηκε το φίλημα της προδοσίας.

-Συνελήφθηκε ο Χριστός από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων.

α. Ναός Κοιμήσεως

Ο καθορισμός του Τάφου της Παναγίας ανάγεται στα μέσα του 1ου αιώνα. Τότε χτίσθηκε και η πρώτη Εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, πιθανότατα στους χρόνους του Αυτοκράτορα Μαρκιανού. Ο σημερινός Ναός που είναι από τα παλαιότερα κτίσματα της Ιερουσαλήμ, κτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326 μ.Χ. προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και κατεβαίνουμε 48 σκαλιά. Στο κέντρο της σκάλας αριστερά βρίσκεται ο τάφος του Ιωσήφ και στα δεξιά οι τάφοι των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας.

β. Ο Τάφος της Παναγίας

Στο κέντρο του ναού και στο δεξιό μέρος βρίσκεται ο Τάφος της Παναγίας σε μονόλιθο βράχο όπου οι Απόστολοι τοποθέτησαν το σώμα της Θεοτόκου και μετά από τρείς μέρες « μετέστη στους ουρανούς ». Μέσα στον Τάφο βρέθηκαν οι νεκρικές σινδόνες και η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου, η οποία μεταφέρθηκε από την Πουλχερία και την κατέθεσε στον Ιερό ναό της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη. Σήμερα η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους.

Πίσω από τον Τάφο σε μαρμάρινο εικονοστάσι είναι τοποθετημένη η πιο ξακουστή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας. Μεγάλη πομπή ξεκινά κάθε χρόνο στις 25 Αυγούστου από το μετόχι της Παναγίας δίπλα από το Ναό της Αναστάσεως, μεταφέροντας τη θαυματουργική εικόνα της Παναγίας από το μετόχι στον Τάφο της.

Στις 27 (με το παλιό ημερολόγιο) Αυγούστου το πρωί ψάλλοντα τα επιτάφια εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά τον τρόπο των επιταφίων εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής και περιφέρεται ανθοστολισμένο κουβούκλιο με την Εικόνα της Κεκοιμημένης Παναγίας. Στις 28 Αυγούστου, τιμάται η Κοίμηση της Παρθένου με πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

γ. Ελαιώνας

Βγαίνοντας από το Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου και προχωρώντας προς το όρος των ελαιών δεξιά υπάρχει κήπος από ελαιόδεντρα που μερικά χρονολογούνται από τα χρόνια του Χριστού.  Εδώ κατά την παράδοση ο Ιούδας οδήγησε τους Γραμματείς και Φαρισαίους και Του έδωσε το φιλί της Προδοσίας « και φιλήματι παρέδωκεν αυτοίς τον Κύριον ». (Ματθ.26, 36. Μαρκ.14, 32.Λουκ.:22, 39. Ιωαν.: 18).

Οι 8 γέρικες ελιές θεωρούνται ως σιωπηλοί μάρτυρες της Προσευχής και της Λύπης του Χριστού, της τελευταίας εσπέρας της ζωής Του. Εκτός από όρος των ελαιών είναι γνωστός και ως Τόπος της Προδοσίας ή Αγωνίας.  Επίσης Εδώ δίδαξε ο Κύριος την Κυριακή προσευχή γνωστή σαν «Πάτερ ημών».

Κοντά στο χώρο αυτό, επάνω στο βράχο προσευχήθηκε ο Χριστός και από την αγωνία, έτρεχε ο ιδρώτας του ως θρόμβοι αίματος, την τελευταία νύχτα της ζωής Του. Στο βράχο αυτό ο Χριστός είπε το “ Πάτερ μου, ει δυνατόν έστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, γενηθήτω το θέλημά σου ”.  

Η ιστορία της Παναγίας Σουμελά  

Από τον Πόντο στην Ημαθία

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Σύμφωνα με την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που σήμερα βρίσκεται στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Βέρμιο, είναι έργο του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά. Το όνομα Σουμελά ετυμολογείται από το όρος Mελά και το ποντιακό ιδίωμα «σού», που σημαίνει «εις το», και έγινε Σουμελά «εις του Μελά». Το 386 μ.Χ, οι Αθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος ίδρυσαν το μοναστήρι στο όρος Mελά στον Πόντο, ύστερα από αποκάλυψη της Παναγίας.

Εκεί, σύμφωνα με την παράδοση, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η Ιερή Εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία είχε εικονογραφήσει ο Ευαγγελιστής Λουκάς.  Κατά καιρούς έκαναν επιδρομές στη Μονή κλέφτες και αλλόθρησκοι λόγω του πλούτου και της φήμης της. Υπάρχουν σχετικές αναφορές για θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για τη σωτηρία του μοναστηριού.

Το 1922, εποχή που οι Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου διώχτηκαν από τα εδάφη των προγόνων τους, οι μοναχοί έκρυψαν την εικόνα της Mεγαλόχαρης, τον σταυρό του αυτοκράτορα Mανουήλ Γ΄ Kομνηνού και το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστοφόρου, στο παρεκκλήσι της Αγίας Βαρβάρας. Τότε, η Ιερή Εικόνα θάφτηκε για τριάντα περίπου χρόνια στα αγιασμένα χώματα της.

Ο Πολύκαρπος Ψωμιάδης, και ο Λεωνίδας Ιασονιδης, Μητροπολίτης Ξάνθης και υπουργός αντίστοιχα επί πρωθυπουργίας Ελευθερίου Βενιζέλου, ζήτησαν τη μεσολάβηση του πρωθυπουργού για την απελευθέρωση της εικόνας. Το αίτημα εγκρίθηκε από τον τότε Τούρκο πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού. Ο Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος, από τους τελευταίους μοναχούς της μονής, ταξίδεψε στον Πόντο και έπειτα από πολλές προσπάθειες βρήκε την εικόνα, τον πολύτιμο Σταυρό με το Τίμιο Ξύλο, το χειρόγραφο Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου που είχαν ενταφιαστεί μαζί με την εικόνα.

Αμέσως τα μετέφερε στην Αθήνα ,όπου εναποτέθηκαν στο βυζαντινό μουσείο Αθηνών, έως το 1951 όπου ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το σωματείο Παναγία Σουμελά από τον γιατρό Φίλωνα Κτενίδη. Τον Αύγουστο του 1952, η εικόνα της Παναγίας ενθρονίστηκε επίσημα στον Ιερό Ναό που χτίστηκε προς τιμήν Της στο όρος Βέρμιο. Σαράντα περίπου χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1993 παραδόθηκαν από το βυζαντινό μουσείο Αθηνών ο Σταύρος και το Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου.

 Η Εικόνα της Παναγίας Σουμελά, αποτελεί το σύμβολο των Ελλήνων του Πόντου οι οποίοι καταφεύγουν σε Αυτή για να τους απαλλάξει από τα προβλήματα και τις συμφορές.

ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Στην Μονή της Παναγίας στο Όρος Μελά του Πόντου, τον Δεκαπενταύγουστο του 2010, ακούστηκαν για πρώτη φορά ύμνοι και ικεσίες ύστερα από 88 χρόνια. Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με ενέργειες του οποίου κατέστη δυνατή αυτή η μοναδική για τον Ελληνισμό δυνατότητα. Το γεγονός αυτό επαναλήφθηκε το 2011 και το 2012.

 

 ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ.........