ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ!

Η Γαλλική Επανάσταση αποτελεί δίχως αμφιβολία το κορυφαίο γεγονός της παγκόσμιας Ιστορίας στη δεύτερη χιλιετία μετά Χριστόν. Ότι σήμερα θεωρούμε ως πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας αυτονόητο δικαίωμά μας το οφείλουμε σε αυτήν την κοσμοϊστορικής σημασίας στιγμή στην πορεία του γένους των σκεπτόμενων ανθρώπων. Οι εμπνευστές και οι δημιουργοί της, που συμπύκνωσαν το νόημα και τον σκοπό της στο ιερό τρίπτυχο «Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης», αντελήφθησαν αμέσως ότι το απαραίτητο προαπαιτούμενο για την πραγμάτωσή της είναι η διάκριση των εξουσιών. Άλλη η δουλειά του βουλευτή, άλλη του υπουργού και άλλη του δικαστή.

Όσες φορές και για οποιαδήποτε αιτία τα όρια μεταξύ των εξουσιών παραγνωρίζονται, συγχέονται ή διαπλέκονται, το αποτέλεσμα για τη δημοκρατία είναι από οδυνηρό έως τραγικό. Τούτων δοθέντων, εάν οι βουλευτές είναι μία φορά έκθετοι απέναντι στον λαό, διότι προχώρησαν στις δραματικές περικοπές του εισοδήματός του χωρίς προηγουμένως να περικόψουν πρώτα τις δικές τους αποζημιώσεις, είναι πολλαπλώς έκθετοι γιατί το πραγματοποίησαν και με τις αποδοχές των ομοιόβαθμών τους στη συνταγματική τάξη δικαστών.

Ομοίως έκθετοι απέναντι στον λαό και στη συνταγματική τάξη είναι και όσοι εκ των δικαστών και εισαγγελέων επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν κατά των περικοπών αυτών πραγματοποιώντας «λευκή απεργία» διά της καθόδου από την έδρα πριν από τη λήξη του ωραρίου, από την έναρξη του δικαστικού έτους τον Σεπτέμβριο έως και πριν από λίγες ημέρες. Τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα στις σχέσεις της κυβέρνησης με τη Δικαιοσύνη, το οποίο αναπόφευκτα επηρεάζει τόσο την ποιότητα και το περιεχόμενο του δημόσιου διαλόγου όσο και τη λειτουργία θεσμών και μηχανισμών του κράτους και της κοινωνίας.

Στο πλαίσιο αυτού του κλίματος λέγονται πράγματα επιεικώς άστοχα, κυριολεκτικώς απαράδεκτα. Αποφάσεις δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών κρίνονται δημοσίως και μάλιστα ελέγχονται ως προς την αρτιότητά τους, καταλογίζεται έλλειμμα αντίληψης της τρέχουσας πραγματικότητας στους δικαστές και, το χειρότερο, ανατρέπεται η τάξη του δικαιικού μας συστήματος, καθώς τα αποτελέσματα των ενεργειών των διωκτικών Αρχών αναγορεύονται αυθωρεί και παραχρήμα στα μόνα… αποδεικτικά στοιχεία που δεν χρήζουν από κανέναν άλλον άλλης βασάνου και επεξεργασίας!

Η επίκληση του νόμου και της τάξης σαφώς και αποτελεί προνομιακό πεδίο για πολλούς πολιτικούς, καθώς εκμεταλλεύεται το αυξανόμενο αίσθημα ανασφάλειας που προκαλεί η ραγδαία επιδείνωση των δεικτών της εγκληματικότητας στην πατρίδα μας. Αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία όμως για τους πλέον ελπιδοφόρους και νοήμονες από αυτούς ώστε να ερωτοτροπούν με αντιλήψεις… σερίφη, τη στιγμή μάλιστα που οι ίδιοι γνωρίζουν πόσα πολλά έχουν να γίνουν ακόμα για την εκπαίδευση, την οργάνωση και εν τέλει την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας. Το πολίτευμά μας για να αντιμετωπίσει το σκοτάδι των τυφλών επιθέσεων πρέπει να παραμείνει φωτεινό και ψύχραιμο. Ακριβώς όπως επιβάλλει η διάκριση των εξουσιών στους λειτουργούς και στα έργα τους σε μια αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Οσοι θεωρούν αυτά βραδυκίνητα, τυπολατρικά και συμβατικά προφανώς δεν αντιλαμβάνονται τι τους προστατεύει από την αυθαιρεσία της εξουσίας. Εκτός και αν πέραν του βιασμού στα οικονομικά μας προετοιμάζονται να βιάσουν και άλλους τομείς στη ζωή μας.